ETWINNING MACERAMIZ

eTwinning hep kuşku ile baktığım bir platform olmuştu şimdiye kadar.Bir öğretmen arkadaşımın cesaretlendirmesi ile girdim içine.İnsan bilmediği şeylerden korkar.Bende aynen bunu yaşadım.Önce bilgilenmek için her türlü webinara katıldım.Geçmişe döndüm birden.Hani yüzme öğretmek için denize atılıp  korkumu hiç umursamadan yüzüme gülenler geldi aklıma.Ama düşe kalka,başımı gözümü yara yara yol almakta kararlı idim.

Eğitimde dönüşümün hızlı bir şekilde yaşandığı bu dönemde buna kayıtsız davranabilmek mümkün değil.Hele de doğduğu andan itibaren telefon ve bilgisayarla haşır neşir olan bir nesle öğretmenlik yapıyorsanız.

Ben öğretmeni deniz fenerine benzetirim.Kıyıya sağ salim ulaşmaya çalışan gemilere yardım eden deniz fenerine.Öğrenciler de gemidir benim gözümde.Dalgalar boylarını aşmadıkları sürece yardım edebiliriz.Dalgalar mı onlar da aile içi yaşananlar.

Bizim görevimiz onlara ulaşabilecekleri zirveye kadar yön göstermek.Kendilerini tanıma fırsatı yaratmak,sevgimizle beslemek ve yaptıklarından dolayı takdir etmek.Yaşadığımız süreç bir konuda daha gözümüzü açtı.Ülke vatandaşlığının yanına mutlaka dünya vatandaşlığını eklemeleri gerekiyor.Bunun yolu da yabancı öğrencilerle işbirliği içinde proje geliştirmek ve işbirliği içinde çalışmaktan geçiyor.Gözümüzü açtın.Teşekkürler eTwinning.