FABL

Güzel bir ormanda salgın hastalık ortaya çıkmış.Ormanın kralı aslan tüm orman halkını uyarmış:

–“Çabuk evinize gidin ve bu salgından korunun.” demiş.

Aslanın uyarısından haberi olmayan iki sincap ormanda gezmeye çıkmış.Bunu gören geveze papağan:

–“Hasta mı olmak istiyorsunuz? Hemen evinize!” diye seslenmiş.

Şaşkın bir şekilde papağana bakan sincaplar:

–“Neden bahsediyorsun geveze papağan?”, demişler.

–“Kralımız dedi ki;salgın hastalık sürecinde evlerinizden çıkmayınız!”

Sincaplar bunu duymuş duymasına ama gezmeyi o kadar çok seviyorlarmış ki,papağanın söylediği bir kulaklarından girmiş diğerinden çıkmış.Papağanın söyledikleri onları ikna edememiş.Yani orman halkı sincaplara sözünü dinletememiş.Tek dinledikleri kişi olan Tonton Sincap’ın yanına giderek olan biteni anlatmak istemişler ancak Tonton Sincap çok yaşlı olduğu için ormanda gezmesi yasakmış.

Tam o sırada sincaplar ağaçlarda sokağa çıkma yasağı ilanı olduğunu görmüşler.Sonra papağana kızdıkları için çok üzülmüşler.Sokağa çıkma yasağı olduğu için uzak bir akrabalarında kalmışlar.Yaptıklarından pişman olmuşlar.

–“Biz nasıl böyle bir hata yaptık?”, demişler.

Bir kaç hafta sonra sincaplar sıkılmaya başlamış.Ve dışarı çıkmak istemişler.Akrabaları ona izin vermemiş ama sincaplar o kadar çok sıkılmışlar ki akrabalarına haber vermeden kaçmayı akıllarına koymuşlar. Sonraki gün sincaplar sessizce evden çıkmışlar ve ormana doğru yürümüşler. Onları gören orman halkı:

–“Eve gitmezseniz size ceza verirler.Çünkü sizin yaşlarınız küçük,”diyerek onları uyarmışlar ama sincaplar yine söz dinlememiş.

Ormana doğru ilerlerken bir aile daha onları uyarmış.Ama sincaplar gezmekte kararlıymış.Kimseyi dinlememişler.

Küçük sincap:

–“Acaba eve mi dönsek?”, demiş.Diğer sincap:

–“Hayır dönmeyelim.Hem eve dönersek yine sıkılırız”,demiş.

–“O zaman hadi gidelim!”,demiş küçük sincap.

Biraz ilerideki parka gitmeye karar vermişler.Parka ulaşmışlar ve oyuncaklarla oynamaya başlamışlar.

Salgın hastalık yokmuş gibi davranıyorlarmış. Oynamışlar,oynamışlar,oynamışlar.Vaktin nasıl geçtiğini anlamamışlar. Küçük olan:

–“Artık eve dönelim.” demiş.Diğeri:

–“Evet,dönelim.” demiş.

Birlikte hoplaya zıplaya eve dönmüşler. O kadar yorulmuşlar ki,hemen uyumuşlar.Sabah kalkmışlar,kendilerini halsiz hissediyorlarmış.Akrabaları:

–“Yoksa hasta mı oldunuz?” diye sormuş.Büyük sincap:

–“Hayır. Dün çok yorulmuştuk,ondan halsiz hissediyoruz

.” demiş.

Akrabaları bunu duyunca olanları dikkate almamışlar. Sincap kardeşler ise kendilerini bitkin hissettikleri için bir daha dışarı çıkmamışlar. Bu süreçte evde farklı oyunlar türetip onları oynamışlar. Aradan birkaç gün geçmesine rağmen kendilerini hala halsiz hissediyorlarmış.Bu durumun ev halkına da yayıldığını gören sincaplar suçluluk duygusu hissetmeye başlamışlar. Büyük sincap diğerini odaya çağırmış ve:

— “Kardeşim,biz parkta uzun zamandır görmediğimiz Tavşan Uzunkulak ile karşılaşmıştık ve onunla mesafemizi korumadan sarılıp öpüşmüştük. Acaba bu dedikleri salgın hastalık bize bulaşmış olabilir mi?”

–“Eyvah! Biz hasta mı olduk şimdi? Bizi o kadar uyarmışlardı ve biz onları dinlemedik.Şimdi bu pakta olanları akrabalarımıza nasıl açıklayacağız?” demiş.

Ve birlikte durumu açıklamaya karar vermişler.

Kaybedecek vakitleri yokmuş.

–“Haydi hemen hayvan doktorumuza haber verelim.”

Küçük sincap titrek bir sesle:

–“Benim duyduğum sesi siz de duyuyor musunuz?” demiş.

Meğer onları etrafta gezerken görenler çoktan hastaneye haber vermişler. Büyük sincap:

–“Korkma sakın,bu bizi hastaneye götürecek ambulans.” demiş.Hep birlikte:

–Yaşasın! diye bağırmışlar. Sağlık çalışanlarının onları iyileştireceğini biliyorlarmış.

Sincap kardeşleri ambulansla hastaneye götürmüşler.Burada onlara önce virüs testi yapılmış.Kardeşlerin salgın hastalığa yakalandıkları anlaşılmış.Hemen kardeşleri özel odalara almışlar ve tedavi etmeye başlamışlar.Sincap kardeşler artık dışarı çıkmayı bırakın,birbirlerini bile göremez olmuşlar.Çünkü hastanede ayrı ayrı odalara alınmışlar.

Salgına yakalandığı için korkan küçük sincaba diğeri:

–“Burada iyileşmemiz için ellerinden geleni yapacaklar,merak etme.” demiş.

Ayrı odalarda kalan sincaplar dışarıya çıktıklarına çok ama çok pişman olmuşlar.Birbirlerinden uzun süre ayrı kalacak olduklarını öğrenince buna çok üzülmüşler.Ve durmadan ağlamaya başlamışlar. Çevrelerindeki sağlık çalışanları onları teselli etmek için ellerinden geleni yapıyormuş.

Sincap kardeşlerin tedavisi devam ederken sağlık görevlileri akrabalarını da hastaneye getirmişler.Çünkü bu hastalık çok bulaşıcıymış.Onlara da bulaşmış olabilir diye kontrol edeceklermiş.

Sincapların akrabalarının hepsi kontrolden geçirilmiş.Hasta olanlar tedaviye alınmış.Diğerlerini de evlerine götürüp:

–“On dört gün kimseyle görüşmeyin,evden dışarı çıkmayın.Ayrıca temizliğinize çok dikkat edin.” diyerek sıkı sıkı tembihlemişler.