SIIRIN MUZIKLE YOLCULUGU DERGISI

ŞİİR VE ŞARKI…

Duygularımızı hissetmenin, bazen hissettirmenin iki yolu: şiir ve şarkı. “Güzel sanatların en üstünü ve en zor olanı şiir sanatıdır.” der Friedric Hegel. İnsanın kalbinin en derinlerinden gelen şiir, ruhun ilacı müzikle birleşince ortaya unutulmaz eserler çıkar. Hal böyleyken biz de,  edebiyat ve müziği birleştirip bir yolculuğa çıktık bu projede. eTwinning Şiirin Müzikle Yolculuğu projemiz bu eserlerden yola çıkarak farklı şehirleri, farklı okulları ve farklı duyguları bir araya getirdi. Hem öğretmenler hem öğrenciler için öğretici, iş birlikçi, bilgi ve iletişim teknolojilerini kullanabildiği eğitici ve eğlenceli bir proje oldu.

 Yol boyunca,  hüzün, sevinç, sevda, acı,  sustuklarımız,  haykırdıklarımız; kısacası bütün duygularımız eşlik etti bize.  Bu çalışmayla sizi de bu yolculuğa davet ediyorum.  Muhteşem şarkılara dönüşen muhteşem şiirlerle iç dünyamızda bir yolculuğa çıkalım. İyi okumalar, iyi yolculuklar…

                                  Editör:    Pınar GÜLTEKİN

     OLMASA MEKTUBUN 

Olmasa mektubun, yazdıkların olmasa 

Kim inanır senle ayrıldığımıza 

Sanma unutulur, kalp ağrısı zamanla 

Her şeyi unutarak yaşanır sanma 

Neydi bir arada tutan şey ikimizi 

Birleştiren neydi ellerimizi 

Bırak bana anlatma imkânsız sevgimizi 

Sevmek birçok şeyi göze almaktır 

Olmasa mektubun, yazdıkların olmasa 

Kim inanır senle ayrıldığımıza 

Baksana geçmişe ne çok anıyla dolu 

Nerde o taverna, nerde sinema 

Harcanmış zamanlar yeniden yaşanmaz ki 

Geç kaldıktan sonra arama boşa 

Neydi bir arada tutan şey ikimizi 

Birleştiren neydi ellerimizi 

Bırak bana anlatma imkânsız sevgimizi 

Sevmek birçok şeyi göze almaktır 

Olmasa mektubun, yazdıkların olmasa 

Kim inanır senle ayrıldığımıza 

                        MURATHAN MUNGAN

     ALDIRMA GÖNÜL

Başın öne eğilmesin 

Aldırma gönül aldırma 

Ağladığın duyulmasın 

Aldırma gönül aldırma 

Dışarıda deli dalgalar 

Gelip duvarları yalar 

Seni bu sesler oyalar 

Aldırma gönül aldırma 

Kurşun ata ata biter 

Yollar gide gide biter 

Mapus yata yata biter 

Aldırma gönül aldırma 

Dertlerin kalkınca şaha 

Bir sitem yolla Allah’a 

Görecek günler var daha 

Aldırma gönül aldırma  

                                       Sabahattin ALİ

     SESSİZ GEMİ

Artık demir almak günü gelmişse zamandan, 

Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan. 

Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol; 

Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol. 

Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli, 

Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli. 

Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu! 

Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu! 

Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler; 

Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler. 

Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden, 

Birçok seneler geçti; dönen yok seferinden. 

     DEDİKODU

Kim söylemiş beni 

Süheylâ’ya vurulmuşum diye? 

Kim görmüş, ama kim, 

Eleni’yi öptüğümü, 

Yüksek Kaldırım’da, güpegündüz? 

Melâhat’i almışım da sonra 

Alemdara gitmişim, öyle mi? 

Onu sonra anlatırım fakat 

Kimin bacağını sıkmışım tramvayda? 

Güya bir de Galata’ya dadanmışız; 

Kafaları çekip çekip 

Orada alıyormuşuz soluğu; 

Geç bunları, anam babam, geç; 

Geç bunları bir kalem; Bilirim ben yaptığımı. 

Ya o, Muallâ’yı sandala atıp, 

Ruhumda hicranını söyletme hikâyesi? 

     MAHUR BESTE

Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız 

O mahur beste çalar Müjgan’la ben ağlaşırız 

Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız 

Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız 

O mahur beste çalar Müjgan’la ben ağlaşırız 

Bir yangın ormanından püskürmüş genç fidanlardı 

Güneşten ışık yontarlardı sert adamlardı 

Hoyrattı gülüşleri aydınlığı çalkalardı 

Gittiler akşam olmadan ortalık karardı 

Bitmez sazların özlemi daha sonra daha sonra 

Sonranın bilinmezliği bir boyut katar ki onlara 

Simsiyah bir teselli olur belki kalanlara 

Geceler uzar hazırlık sonbahara 

    ATİLLA İLHAN

     BAŞKA TÜRLÜ BİR ŞEY

başka türlü bir şey benim istediğim 

ne ağaca benzer, ne de buluta 

burası gibi değil gideceğim memleket 

denizi ayrı deniz, 

havası ayrı hava.. 

bir başka yolculuk dalından düşmek yere 

yaşadığından uzun 

bir tatlı yolculuk dalından inmek yere 

ağacın yüksekliğince 

dalın yüksekliğince rüzgarda 

ve bir yeni ömür 

vardığın çimen yeşilliğince 

nerde gördüklerim 

nerde o beklediğim 

rengi başka 

tadı başka.. 

                      CAN YÜCEL

     BU AŞK BURADA BİTER

Bu aşk burada biter ve ben çekip giderim 

Yüreğimde bir çocuk cebimde bir revolver 

Bu aşk burada biter iyi günler sevgilim 

Ve ben çekip giderim bir nehir akıp gider 

Bir hatıradır şimdi dalgın uyuyan şehir 

Solarken albümlerde çocuklar ve askerler 

Yüzün bir kır çiçeği gibi usulca söner 

Uyku ve unutkanlık gittikçe derinleşir 

Yan yana uzanırdık ve ıslaktı çimenler 

Ne kadar güzeldin sen! nasıl eşsiz bir yazdı! 

Bunu anlattılar hep, yani yiten bir aşkı 

Geçerek bu dünyadan bütün ölü şairler 

Bu aşk burada biter ve ben çekip giderim 

Yüreğimde bir çocuk cebimde bir revolver 

Bu aşk burada biter iyi günler sevgilim 

Ve ben çekip giderim bir nehir akıp gider 

                                        ATAOL BEHRAMOĞLU

    Çizik

Geleceğim, bekle dedi, gitti..

Ben beklemedim, o da gelmedi.

Ölüm gibi bir şey oldu..

Ama kimse ölmedi.

                                             ÖZDEMİR ASAF

    HERKES GİBİSİN

Gönlümle baş başa düşündüm demin;
Artık bir sihirsiz nefes gibisin.
Şimdi tâ içinde bomboş kalbimin
Akisleri sönen bir ses gibisin.

Mâziye karışıp sevda yeminim,
Bir anda unuttum seni, eminim
Kalbimde kalbine yok bile kinim
Bence artık sen de herkes gibisin.

                   NAZIM HİKMET

     ÇOCUKLAR GİBİ

Bende hiç tükenmez bir hayat vardı
Kırlara yayılan ilkbahar gibi
Kalbim hiç durmadan hızla çarpardı
Göğsümün içinde ateş var gibi

Bazı nur içinde, bazı sisteyim
Bazı beni seven bir göğüsteyim
Kah el üstündeydim, kah hapisteydim
Her yere sokulan bir rüzgar gibi

Aşkım iki günlük iptilalardı
Hayatım tükenmez maceralardı
İçimde binlerce istekler vardı
Bir şair, yahut bir hükümdar gibi

Hissedince sana vurulduğumu
Anladım ne kadar yorulduğumu
Sakinleştiğimi, durulduğumu
Denize dökülen bir pınar gibi

Şimdi şiir bence senin yüzündür
Şimdi benim tahtım senin dizindir
Sevgilim, saadet ikimizindir
Göklerden gelen bir yadigar gibi

Sözün şiirlerin mükemmelidir
Senden başkasını seven delidir
Yüzün çiçeklerin en güzelidir
Gözlerin bilinmez bir diyar gibi

Başını göğsüme sakla sevgilim
Güzel saçlarında dolaşsın elim
Bir gün ağlayalım, bir gün gülelim
Sevişen yaramaz çocuklar gibi

             SABAHATTİN ALİ

    FAHRİYE ABLA                           

Hava keskin bir kömür kokusuyla dolar,

Kapanırdı daha gün batmadan kapılar.

Bu, afyon ruhu gibi baygın mahalleden,

Hayalimde tek çizgi bir sen kalmışsın, sen!

Hülyasındaki geniş aydınlığa gülen

Gözlerin, dişlerin ve ak pak gerdanınla

Ne güzel komşumuzdun sen, Fahriye abla!

Eviniz kutu gibi bir küçücük evdi,

Sarmaşıklarla balkonu örtük bir evdi;

Güneşin batmasına yakın saatlerde

Yıkanırdı gölgesi kuytu bir derede.

Yaz, kış yeşil bir saksı ıtır pencerede;

Bahçende akasyalar açardı baharla.

Ne şirin komşumuzdun sen, Fahriye abla!

Önce upuzun, sonra kesik saçın vardı;

Tenin buğdaysı, boyun bir başak kadardı.

İçini gıcıklardı bütün erkeklerin

Altın bileziklerle dolu bileklerin.

Açılırdı rüzgârda kısa eteklerin;

Açık saçık şarkılar söylerdin en fazla.

Ne çapkın komşumuzdun sen, Fahriye abla!

Gönül verdin derlerdi o delikanlıya,

En sonunda varmışsın bir Erzincanlıya.

Bilmem şimdi hâlâ bu ilk kocanda mısın,

Hâlâ dağları karlı Erzincan’da mısın?

Bırak, geçmiş günleri gönlüm hatırlasın;

Hâtırada kalan şey değişmez zamanla.

Ne vefalı komşumdun sen, Fahriye abla!

       AHMET MUHİP DRANAS

     GÜLÜMSE

Hadi gülümse bulutlar gitsin

İşçiler iyi çalışsın, gülümse

Yoksa ben nasıl yenilenirim

Belki şehre bir film gelir

Bir güzel orman olur yazılarda

İklim değişir, Akdeniz olur, gülümse.

Sazlarım vardı, ırmaklarım vardı çok

Çakıltaşlarım vardı benim

Ama sen başkasın anlıyor musun

Tut ki karnım acıktı, anneme küstüm

Tüm şehir bana küskün

Bir kedim bile yok anlıyor musun

İklim değişir, Akdeniz olur, gülümse.

                 KEMAL BURKAY

     KALAMIŞ

Yok başka yerin lütfu ne yazdan ne de kıştan
Bir tatlı huzur almaya geldik Kalamış’tan
Yok zerre teselli ne gülüşten ne bakıştan
Bir tatlı huzur almaya geldik Kalamış’tan
İstanbul’u sevmezse gönül aşkı ne anlar
Düşsün suya yer yer erisin eski zamanlar
Sarsın bizi akşamda şarap rengi dumanlar
Bir tatlı huzur almaya geldik Kalamış”tan
Fethettiniz ay parlayarak sen gülerekten
Gündüz koya sen gel gece kalsın a yanımda
Ses çıkmıyor artık ne kürekten ne yürekten
Emret güzelim istediğin şarkıyı emret
Bir tatlı huzur almaya geldik Kalamış’tan

                                          Behçet Kemal Çağlar

     OTUZ BEŞ YAŞ

Yaş otuz beş! Yolun yarısı eder,
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher,
Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,
Gözünün yaşına bakmadan gider.

Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?
Benim mi Allahım bu çizgili yüz?
Ya gözler altındaki mor halkalar?
Neden böyle düşman görünürsünüz;
Yıllar yılı dost bildiğim aynalar?

Zamanla nasıl değişiyor insan!
Hangi resmime baksam ben değilim.
Nerde o günler, o şevk, o heyecan?
Bu güler yüzlü adam ben değilim;
Yalandır kaygısız olduğum yalan.

Hayal meyal şeylerden ilk aşkımız;
Hatırası bile, yabancı gelir.
Hayata beraber başladığımız
Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir;
Gittikçe artıyor yalnızlığımız.

Gökyüzünün başka rengi de varmış!
Geç farkettim taşın sert olduğunu.
Su insanı boğar, ateş yakarmış!
Her doğan günün bir dert olduğunu,
İnsan bu yaşa gelince anlarmış.

Ayva sarı nar kırmızı sonbahar!
Her yıl biraz daha benimsediğim.
Ne dönüp duruyor havada kuşlar?
Nerden çıktı bu cenaze? Ölen kim?
Bu kaçıncı bahçe gördüm tarumar?

N’eylersin ölüm herkesin başında.
Uyudun uyanmadın olacak.
Kim bilir nerde, nasıl, kaç yaşında?
Bir namazlık saltanatın olacak.
Taht misali o musalla taşında.

         CAHİT SITKI TARANCI

     SABAH TÜRKÜSÜ

Bir deniz üstündeyim, ne ucu var ne bucağı
Bir rüzgâr önündeyim, gel keyfim gel…
Bir deniz üstündeyim, ne ucu var ne bucağı
Bir sevda içindeyim, başım dumanlı…
Ağzımda bal gibi tatlı bir türkü
Bir iner bir çıkarım bu yokuşu
Ağzımda bal gibi tatlı bir türkü
Kazanırım çocuklarıma ekmek parası.
Ben deniz üstünde, rüzgâr önünde
Ben sevda içinde, tatlı türküde
İnişte, yokuşta, ekmek parasında
İki oğlum var, Mehmet’le Ali
Gönlümde bir dünya, pamuk gibi…

               Abdülkadir Meriçboyu

     ŞİNANAY

Ada vapuru yandan çarklı

Bayraklar donanmış cafcaflı

Simitçi, kahveci, gazozcu

Şinanay da şinanay.

Müslümanı, yahudisi, urumu

İsporcusu, ihtiyarı, veremi

Kiminin saçı uçar, kiminin eteği

Şinanay da şinanay.

Estirir de ada yeli estirir

Seni sevindirir beni küstürür

Lüküs kamarada kimler oturur

Şinanay da şinanay.

        MELİH CEVDET ANDAY

     YAĞMURUN ELLERİ

Küçücük bir bakışın
Çözer beni kolayca
Küçücük bir bakışın
Çözer beni kolayca
Kenetlenmiş parmaklar gibi
Sımsıkı kapanmış olsam

Yaprak yaprak açtırırsın
İlk yaz nasıl açtırırsa
Yaprak yaprak açtırırsın
İlk yaz nasıl açtırırsa
İlk gülünü gizem dolu
Hünerli bir dokunuşla

Hiç kimsenin yağmurun bile
Böyle küçük elleri yoktur
Hiç kimsenin yağmurun bile
Böyle küçük elleri yoktur
Bütün güllerden derin
Bir sesi var gözlerinin

Hiç kimsenin yağmurun bile
Böyle küçük elleri yoktur
Hiç kimsenin yağmurun bile
Böyle küçük elleri yoktur
Bütün güllerden derin
Bir sesi var gözlerinin

Baş edilmez o gergin kırılganlığınla senin
Her solukta sonsuzluk ve ölüm

Yaprak…

             Edward Eastlin Cummings

     YEŞİLMİŞİK

Bir çift yaprakmış dalında yumuşacık
Tutmuşum tutmuşum ellerinden senin
Düşmüşüz yavaşça bir sakin derenin
İçindeymişik yeşilmişik sazmışık

Balıklar gibiymiş sessiz ve karanlık
Yüzermiş saçların yüzermiş nefesin
Susarmışız öyle bir sakin derenin
İçindeymişik yeşilmişik sazmışık

                                             Can Yücel

     Ay Karanlık

Maviye
Maviye çalar gözlerin
Yangın mavisine
Rüzgarda asi
Körsem
Senden gayrısına yoksam
Bozuksam
Can benim, düş benim
Ellere nesi?
Hadi gel
Ay karanlık

İtten aç
Yılandan çıplak
Vurgun ve bela
Gelip durmuşsam kapına
Var mı ki doymazlığım?
İlle de ille
Sevmelerim
Sevmelerim gibisi
Oturmuş yazıcılar
Fermanım yazar
N’olur gel
Ay karanlık

Dört yanım puşt zulası
Dost yüzlü
Dost…

AHMED ARİF

     Sevgilerde

Sevgileri yarınlara bıraktınız
Çekingen, tutuk, saygılı.
Bütün yakınlarınız
Sizi yanlış tanıdı.

Bitmeyen işler yüzünden
(Siz böyle olsun istemezdiniz)

Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi
Kalbinizi dolduran duygular
Kalbinizde kaldı.

Siz geniş zamanlar umuyordunuz
Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek.
Yılların telâşlarda bu kadar çabuk
Geçeceği aklınıza gelmezdi.

Gizli bahçenizde
Açan çiçekler vardı,
Gecelerde ve yalnız.
Vermeye az buldunuz
Yahut vakit olmadı

           BEHÇET NECATİGİL