GIVE A CHANCE –BİR ŞANS VER

         Once upon a time there was a black girl. Her father

    got a  new job in Russia.They moved there . Russia was

     very far from her hometown. She wasn’t happy because
she had to leave her school and friends. She liked her friends very much.After they moved to Russia  she went to a new school there.She had no friends there.The children didn’t talk to her or play with her. She sometimes heard that they said she was dark as night. She was very talented.she was good at Maths,drawing.She was honest, reliable but they didn’t know it.School time was boring.She always sat alone in the class . One day two naughty girls Mary and Laura argued because of a misunderstanding Mary lost her favourite pen short  time ago. She found it on Laura’s desk.They shouted each other.

Mary–You stole my pen.Look it is on your desk.
Laura–No ,I didn’t .I don’nt know how it came?Who put ıt         on my desk.

Ashley ,The black girl said:’Stop shouting.I found it on the        floor and put it there because I don’t know whose pencil          it is.’

     They stopped shouting and they apologized.

     Mary–I ‘m sorry. I blamed you.we are friends.
     Laura–Ok.Please listen to me first.I always tell the truth. Let’s go and thank her.

           They went closer to Ashley the black girl.They thanked her. They said that they are sorry .Because they didn’t behave friendly.

     Mary–first we had to try to learn about you.we didn’t

give you a chance to introduce yourself. After that they              became good friends.They played games together.

      They studied together.They had fun.They learned to be tolerant.They understood judging.One must learn everything about it.People should be tolerant and admit other’s differences.

Have tolerant friends.

Bir zamanlar küçük zenci bir kız vardı. Onun babası Rusya’da yeni bir iş bulmuştu, oraya taşınmışlardı. Rusya  memleketinden çok uzaktaydı. Mutlu değildi çünkü okulunu ve arkadaşlarını terk etmek zorunda kaldı. Arkadaşlarını çok seviyordu, Rusya’ya taşındıktan sonra  yeni bir okula gitmişti, orada hiç arkadaşı yoktu. Çocuklar onunla konuşmadı ya da  oynamadılar. Ona bazen gece kadar karanlık olduğunu söylediklerini duydu. Matematikte , çizimde çok yetenekliydi.Dürüst, güvenilirdi ama bilmiyorlardı.

Sınıfta her zaman yalnız oturdu. Bir gün iki yaramaz kız Mary ve Laura tartıştı çünkü    Mary kısa bir süre önce en sevdiği kalemi kaybetti. Kalemini Laura’nın masasında buldu ve birbirlerine bağırdılar.

Mary – Kalemi çaldın.Bak senin masanın üstünde.
Laura – Hayır, nasıl olduğunu bilmiyorum?Masama kim koydu?

Ashley, Zenci kız şöyle dedi: “ Bağırmayı bırak. Yerde buldum ve oraya koydum çünkü kimin kalemi olduğunu bilmiyordum. ”

Bağırmayı bıraktılar ve özür dilediler.

Mary – Üzgünüm. Seni suçladım. Biz arkadaşız.
Laura – Tamam, lütfen önce beni dinle, her zaman gerçeği söylerim sana.

Zenci kız Ashley’e yaklaştılar ve ona teşekkür ettiler. Üzgün ​​olduklarını söylediler.Ona dostça davranmadıkları için özür dilediler.

Mary – Önce seni tanımaya çalışmalıydık.Kendini tanıtman için bir şans vermedik.

Ondan sonra iyi arkadaş oldular, birlikte oyun oynadılar.

Birlikte okudular, eğlendiler.

Hoşgörülü olmayı ,birini yargılamadan önce onun hakkında her şeyi öğrenmek   ve başkalarının farklılıklarını kabul etmek gerektiğini öğrendiler.

Hoşgörülü arkadaşlar edinin.