KARA KIŞ/FOTOĞRAFTAN ÖYKÜYE

KARA KIŞ

   Soğuk, soğuk alabildiğince bir soğuk.Yalnızlık dolu soğuk bir gün yine başlıyor. Uçsuz bucaksız evrende kendimi yapayalnızıyor.

Annem ben kaybettiğim günden beri herşeyin zamanın geçemeyeceğine evrenin büyük bir boşluktan oturup inanıyorum. Oysa ne güzel de uyanmıştım bu şubat sabahı.

Her gün mutfaktan yumurta kokusu, çay kokusu, ekmek kokusu gelirken o gün ko anda o zaman mutfaktan gelen tek şey soğuktu.

İnsanların vicdansız odada, zalimlerin bu dünya da çok eskiden eskiden inanmazdım.Ne zaman ki öksüz kaldım onları ne kadar kötü durumda olanlar yüzüme vurulan ilk tokatta anladım.

İnsanlar kötüydü, zalimdi ve inançsızdı.Eğer inansalardı, öksüzünün, yetimin Allah’ın emaneti oldugunu uzman bilir bilirgam Peygamberinde hem öksüz hem yetim oldugunu bilmiyorlar