Το ταξίδι του Αειφορούλη

Σε μια μικρή ήσυχη πόλη ζούσε ένα αγόρι,ο Οδυσσέας.

Ο Οδυσσέας, πήγαινε στο σχολείο του κάθε μέρα, είχε τους φίλους του εκεί, και περνούσε όμορφα τη μέρα του. Τα απογεύματα έπαιζε στο μικρό πάρκο της γειτονιάς του. Το όνειρό του ήταν να ταξιδέψει να γνωρίσει κι άλλα παιδιά, να μάθει για τη ζωή στις μεγάλες πόλεις, να μάθει για τη ζωή στις άλλες χώρες, να γνωρίσει καινούρια μέρη.

Μα ήταν πολύ μικρός για να ταξιδέψει μόνος του. Έτσι περίμενε να μεγαλώσει και μέχρι τότε ονειρευόταν.

Μια μέρα καθώς καθόταν στο δωμάτιό του και σκεφτόταν το ταξίδι που θα έκανε, είδε από το παράθυρο ένα αγόρι να πλησιάζει προς το  σπίτι του. Τα μαλλιά του ήταν κατάξανθα, σαν τις ακτίνες του ήλιου. Δεν το είχε ξαναδεί στη γειτονιά του και παραξενεύτηκε.

Το αγόρι πλησίασε στο σπίτι του. Ετοιμαζόταν να χτυπήσει την πόρτα, αλλά τον πρόλαβε ο Οδυσσέας.

-Ποιον ψάχνεις; τον ρώτησε.

-Εσένα του είπε το αγόρι.

-Εσύ δεν είσαι ο Οδυσσέας;

-Ναι εγώ είμαι, αλλά πως με ξέρεις;

-Έχω ένα δώρο για σένα, είπε το αγόρι.

-Δώρο για μένα; Τι δώρο;

«Δυο φτερά. Αυτά θα σε βοηθήσουν να κάνεις το ταξίδι που ονειρεύεσαι»

-Μα δε μου είπες ούτε το όνομά σου. Ποιος είσαι; Και πώς ξέρεις τι ονειρεύομαι;

-Ω! ναι, συγγνώμη, είπε το αγόρι. Με λένε Αειφορούλη. Χαίρω πολύ.

-Τι παράξενο όνομα! Δεν το έχω ξανακούσει είπε ο Οδυσσέας.

-Το όνομά μου είναι και η μυστική αποστολή μου. Όμως, θα σου εξηγήσω αργότερα τι σημαίνει. Ταξιδεύω σε όλη τη Γη και βλέπω πολλά. Ξέρεις, τα πράγματα δεν είναι εύκολα για τον πλανήτη μας. Η Γη μας, βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο. Λοιπόν τι θα γίνει; Θα φορέσεις τα φτερά;

Δε μου είπες όμως, τι φτερά είναι αυτά;

-Α! μη φοβάσαι! Είναι τα φτερά της φαντασίας. Μ’ αυτά μπορείς να ταξιδεύεις χωρίς να χρειάζεσαι ούτε τρένα ούτε αεροπλάνα. Σε πάνε παντού, μόνο με μια ευχή. Λοιπόν είσαι έτοιμος να τα φορέσεις;

-Φύγαμε! είπε ο Οδυσσέας ενθουσιασμένος.

-Περίμενε! Πρέπει να κάνουμε μια συμφωνία: Όσα θα δεις μαζί μου θα πρέπει να τα μεταφέρεις και στους φίλους σου. Πρέπει να ενωθούμε όλοι για να βοηθήσουμε. Πάμε και θα σου τα πω καθώς θα ταξιδεύουμε.

-Εντάξει, συμφώνησε ο Οδυσσέας.

Ο Αειφορούλης και ο Οδυσσέας ξεκίνησαν.

-Ετοιμάσου να προσγειωθούμε στην Αθήνα. Βλέπεις τον Παρθενώνα; Από δω πάνω μπορείς να δεις όλη την Αθήνα.

-Τι μεγάλη πόλη! Μόνο σπίτια βλέπω όμως. Πράσινο πουθενά. Κοίτα και τον ουρανό! Είναι γκρίζος… και αναπνέω με δυσκολία.

-Έλα μαζί μου, είπε ο Οδυσσέας. Πάμε…

-Ω! Τι τεράστιο εργοστάσιο! Πρώτη φορά βλέπω από κοντά εργοστάσιο.Τι παράγει;

-Παράγει ηλεκτρική ενέργεια, το ρεύμα που φτάνει στο σπίτι σου και το χρησιμοποιείς κάθε στιγμή.

-Εργοστάσιο που παράγει το ρεύμα; Πίστευα πως τα εργοστάσια παράγουν τρόφιμα, παιχνίδια, αυτοκίνητα… αλλά ότι παράγουν ρεύμα πρώτη φορά το ακούω.Αυτό βγάζει τους καπνούς που κάνουν γκρίζο τον ουρανό;

-Και όχι μόνο, είπε ο Αειφορούλης.

-Τι εννοείς;

-Έλα εδώ στο ποτάμι και κοίτα.

-Το νερό είναι θολό. Δες! Καταλαβαίνω γιατί με έφερες εδώ…  Τα απόβλητα των εργοστασίων καταλήγουν εδώ. Έλα… Θα σε πάω σε ένα νησί, να δεις μια όμορφη παραλία.

-Ναι! Πάμε να δω και κάτι ευχάριστο επιτέλους.

-Και ώσπου να ολοκληρώσει τη φράση του ο Οδυσσέας είχαν είδη βρεθεί στη Ζάκυνθο.

-Είμαστε στην παραλία του Λαγανά, είπε ο Αειφορούλης.

-Είναι ήσυχα εδώ, είπε ο Οδυσσέας, και καθαρά. Δε βλέπω εργοστάσια και θολά νερά… ευτυχώς! Κοίτα! Μικρές χελωνίτσες! Τι χαριτωμένες! Φώναξε ο Οδυσσέας.

-Ναι! Είναι οι θαλάσσιες χελώνες Καρέτα- καρέτα. Αλλά μη φωνάζεις δυνατά. Οι ήχοι τις ενοχλούν. Ψάχνουν να βρουν μέρος να γεννήσουν τα αυγά τους. Μόνο εδώ βρίσκουν ησυχία. Δεν έχουν μείνει πολλές ήσυχες και καθαρές παραλίες. Έτσι κινδυνεύουν να εξαφανιστούν.

-Κρίμα! Ψιθύρισε ο Οδυσσέας. Είναι τόσο όμορφες και τόσο μικρές! Χρειάζονται προστασία.

-Φεύγουμε! Είπε ο Αειφορούλης. Θα πάμε μακριά αυτή τη φορά. Πάμε στην Αφρική.

-Έχω μάθει στο σχολείο για την Αφρική. Θέλω πολύ να πάω εκεί.

-Σου αρέσει η σοκολάτα;

-Και σε ποιον δεν αρέσει η σοκολάτα!

-Ε! λοιπόν… κοίτα που βρισκόμαστε. Σε μια φυτεία κακαόδεντρων! Εδώ παράγεται το κακάο, που φτιάχνει τις νόστιμες σοκολάτες.

-Και τα παιδιά τι κάνουν εδώ; Δεν έχουν σχολείο αυτή την ώρα; Βλέπω ουλές στα χεράκια τους. Τα σώματά τους είναι πολύ αδύναμα. Πες μου Αειφορούλη, τι κάνουν αυτά τα παιδιά;

-Εργάζονται Οδυσσέα. Με τα μαχαίρια που κρατούν ανοίγουν τους κόκκους του κακάο. Πολλές φορές τραυματίζονται, γι’ αυτό βλέπεις τις ουλές στα χέρια τους. Όπως βλέπεις δεν πάνε στο σχολείο και δεν έχουν αρκετό φαγητό για να χορταίνουν. Και φυσικά δεν τρώνε τη σοκολάτα, που εσύ λατρεύεις.

-Δεν τα ήξερα όλα αυτά… είπε λυπημένος ο Οδυσσέας.

-Πάμε στην Αμερική τώρα. Είσαι έτοιμος;

-Ω! ένα μεγάλο Σούπερ Μάρκετ! Έχει τα πάντα μέσα! Βλέπω και πολλά παιδάκια εδώ. Δε μοιάζουν με τα παιδιά της Αφρικής. Φαίνονται πιο δυνατά και πιο χαρούμενα. Δες! Στα καλάθια τους έχουν πολλές σοκολάτες, ροφήματα με κακάο, κι ένα σωρό άλλα πράγματα! Αειφορούλη, αυτά τα παιδιά, δεν ξέρουν πώς παράγεται η σοκολάτα, όπως δεν ήξερα κι εγώ. Νομίζω, πως πρέπει να μάθουν όλα τα παιδιά της Γης, πώς για να φάμε εμείς τη σοκολάτα μας, κάποια παιδιά δουλεύουν και δεν πάνε σχολείο…

Ο Αιφορούλης δε μίλησε…

-Πάμε… είπε σε λίγο σκεφτικός. Όμως ετοιμάσου να δεις κάτι που δε θα σου αρέσει καθόλου.

-Τι ακούγεται Αειφορούλη; Φοβάμαι! Πού είμαστε;

-Βρισκόμαστε στη Συρία.

-Γκρεμισμένα σπίτια, καπνοί, φωτιές και παιδιά που κλαίνε…

-Πόλεμος, Οδυσσέα. Παλιά εφεύρεση των ανθρώπων.

-Και όλοι αυτοί που φεύγουν; Πού πάνε; Αφήνουν την πατρίδα τους… πόσο λυπάμαι…

-Πρόσφυγες, χωρίς σπίτι, χωρίς πατρίδα, αναζητούν μια καλύτερη τύχη…

-Ετοιμάσου τώρα να παγώσεις λίγο… είμαστε στο Βόρειο Πόλο!—Πάγοι παντού! Εκπληκτικό!

-Πάγοι που λειώνουν Οδυσσέα. Βλέπεις τα κομμάτια πάγων που πλέουν στη θάλασσα; Συνεχώς μεγάλα κομμάτια πάγων σπάζουν και λειώνουν εξ αιτίας της αύξησης της θερμοκρασίας. Αυτό σημαίνει πως πολύ σύντομα πολλά μέρη της Γης που τώρα ζουν άνθρωποι θα πλημμυρίσουν, καθώς η στάθμη του νερού ανεβαίνει.

-Και αυτό δεν μπορεί να σταματήσει;

-Όλα μπορούν να γίνουν. Αρκεί να το θέλουμε και να συνεργαστούμε γι’ αυτό.

-Πάμε σε ένα πάρκο τώρα.

-Επιτέλους θα παίξω λίγο!

-Τι ψηλοί ανεμόμυλοι είναι αυτοί; Τι είναι εδώ;

-Βρισκόμαστε σε ένα αιολικό πάρκο.

-Αιολικό πάρκο; Εγώ ξέρω μόνο το πάρκο της γειτονιάς μου. Τι σημαίνει Αιολικό;

-Παίρνει τη λέξη του από τον Αίολο, το θεό των ανέμων στην Ελληνική μυθολογία.

-Επειδή οι μεγάλοι αυτοί ανεμόμυλοι γυρίζουν με τον άνεμο;

-Ακριβώς! Και το σπουδαίο είναι πως παράγουν ηλεκτρική ενέργεια, που οι άνθρωποι τη χρειάζονται τόσο πολύ…

-Αλλά χωρίς εργοστάσια και καπνούς, έτσι δεν είναι;

-Χαίρομαι που καταλαβαίνεις Οδυσσέα!

-Και αυτό εδώ είναι ένα ηλιακό πάρκο.

-Δηλαδή χρησιμοποιεί τη δύναμη του ήλιου, για την παραγωγή ενέργειας σωστά;

-Πολύ σωστά!

-Και έτσι όλα είναι καθαρά.

-Ακριβώς! Η ενέργεια που παράγεται εδώ λέγεται καθαρή ενέργεια. Παράγεται για να καλύψει τις ανάγκες των σημερινών ανθρώπων, αλλά αφήνει το περιβάλλον καθαρό, και για τις επόμενες γενιές.

Οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν πως η φύση έχει όρια. Δεν μπορούν να παίρνουν χωρίς να σκέφτονται το μέλλον. Και, πιο σημαντικό Οδυσσέα, ακόμα και  από την καθαρή ενέργεια, είναι η οικονομία. Ξέρεις τι σημαίνει οικονομία;

-Νομίζω πως ξέρω. Οικονομία σημαίνει να μην ξοδεύω όλα όσα έχω.

-Σωστά! Και πώς μπορείς να κάνεις οικονομία στην ενέργεια; Σκέφτεσαι κάτι;

-Αρχίζω να καταλαβαίνω τη μυστική αποστολή σου Αειφορούλη.

-Όμως ακόμα δεν κατάλαβα τι σημαίνει το όνομά σου.

–Ήρθε η ώρα να σου αποκαλύψω το όνομα της αποστολής μου: «Αειφορία». Αυτή είναι η λέξη που μπορεί να τα αλλάξει όλα. Από αυτή τη λέξη πήρα το όνομά μου.

-Δεν την έχω ξανακούσει… Τι σημαίνει;

-Αειφορία είναι να αλλάξουν όλα αυτά που σημείωσες στο ταξίδι μας Οδυσσέα, η φτώχεια, η πείνα, η παιδική εργασία, οι πάγοι που λειώνουν, οι πόλεμοι, οι πόλεις με το γκρίζο ουρανό, ο τρόπος που παράγουμε ενέργεια και κυρίως ο τρόπος που τη χρησιμοποιούμε. Αειφορία σημαίνει να αλλάξει η συμπεριφορά μας προς τη Γη μας.