KARDELEN VE NASREDDİN HOCA

           Kardelen  Cuma günü okulda güzel bir gün geçirdi. Sınıf  öğretmeni  Nasreddin Hoca hakkında bilgi vermişti.

           Kardelen  Nasreddin Hocayı çok merak etti. Zaman makinasıyla bu Türk  mizah ustasının zamanına  gitmeyi düşündü. Durumu Burcu ya anlattı. Sınıf  arkadaşlarından Ceyda ile birlikte bir plan yaptılar. Hafta sonu buluşacaklardı.

      Cumartesi  günü Kardelen in  evinde buluştular. Kardelen in  annesine :

-Anne biz arkadaşlarımla yemekten sonra odamda oyun oynamayı düşünüyoruz.

– Tamam kızım

-Fakat oyunumuz bölünsün istemiyoruz.

-Olur kızım. Bir şeye ihtiyacınız olduğunda haber verin yeter . Dedi annesi

Zaman makinasını 1300 lü yıllara ayarladılar. Yer Eskişehir’in ilçesi Sivrihisar. Çok heyecanlıydılar. Öğretmeni “Güldürürken düşündüren insan.” demişti.

Kardelen ve arkadaşları Nasreddin Hocayı merak ediyorlar

“Nasıl bir insan? ” diye düşünüyorlardı. Bu sefer  zaman  makinasının çalışması için düğmeye Ceyda basacaktı.

Ceyda düğmeye bastı. Kendilerini Nasreddin Hoca nın yaşadığı köyde buldular.

Köyde kimsecikler yoktu. Üzerlerindeki kıyafetler zamana göre değişmişti. Sanki köyden biriydiler. Biraz eski biraz sessiz bir köydü burası.

Köyü dolaşmaya başladılar. Tertemiz havasını içlerine çektiler. Her yer yeşillikti. Köylülerle karşılaştılar.

       Köylüler  Kardelen ve arkadaşlarına nereden geldiklerini sordular. Kardelen:

-İzmir den geldik. Dedi.

        Kardelen Nasreddin Hoca nın ismini duyduklarını ve O nu tanımak istediklerini söylediler. Köylüler çok mutlu oldular Kardelen ve arkadaşlarını  önce  yemekler ikram ettiler. Yemeklerin yanında içtikleri ayrana doyamadılar. Tekrar içtiler. Yemekten sonra  köyü gezmeye başladılar.

Ceyda :

-Bizim yaşadığımız yerlerde ne kadar azalmış yeşil alanlar  arkadaşlar!  Dedi.

Burcu ve Kardelen “Evet” dediler.

Köyü dolaşırken ormandan gelen kuş sesleri Burcu nun dikkatini çekti.

Ormana doğru köylülerle birlikte yürümeye başladılar.

       Ormanda bir ağaç dalının üstünde oturmuş,  oturduğu ağaç dalını kesmeye çalışan bir insan ve yanında yine köyden biri olduğu belli olan  iki insanla karşılaştılar.

       Köylüler geride kalmışlardı. Kardelen, Burcu ve Ceyda  bu iki insanı izliyorlardı.

   Yerde duran adam:

–  Be adam! İnsan oturduğu dalı keser mi? Şimdi düşeceksin! Hoca adama aldırmamış. Az sonra dal kırılmış. Hoca,  yere düşmüş. Düştüğü yerden kalkarak seslenmiş:

– Ben de zaten inecektim…

        Kardelen ve arkadaşları çok gülmüşler.

        Yere düşen Nasreddin Hoca Kardelen ve arkadaşlarının yanına gelmiş. Köylülerde ordaymış. Hep beraber olaya gülmüşler. Kardelen ve arkadaşları  hocanın evine misafir olmuşlar. Sohbet etmişler. Nasreddin Hoca hayatını anlatmış. Yaşadıklarını  anlatmış. Zaman çok hızlı geçmiş.

       Kardelen ve arkadaşları izin istemişler herkese teşekkür etmişler. Köyden ayrılmışlar. Zaman makinasını çalıştırıp kendi zamanlarına dönmüşler.

       Kardelen ve arkadaşları bu geziden çok mutlu ayrılmışlar. Nasreddin Hoca nın  kitaplarını almaya karar vermişler.

    İzmir Konak Barbaros Hayrettin İlkokulu 

                   2/F Sınıfı Öğrencileri