İKİ GÜZEL İNSAN

1999 yılında birinci sınıf okuturken, okuma yazma öğretiminde “fiş cümleleri” kullanıyorduk. Kalabalık bir sınıfım vardı ve her sırada üç öğrenci oturuyordu. Sırasıyla on tane fiş cümlesinin okuma ve yazma çalışması bittikten sonra bir değerlendirme yapmak istedim. Öğrencilerime bilemedikleri cümleler için bir satır boş bırakmalarını ve o satıra soru işareti koymalarını söyledim. Daha sonra soru işareti koydukları cümleler için onları çalıştıracağımı anlattım. Birbirlerine bakmamaları gerektiğini hatırlattıktan sonra teker teker cümlelerimi söyledim. Yazısını tamamlayan öğrenci kağıdını getirdi. Yan yana oturan iki öğrencimden Mahmut, henüz tam olarak okuyamıyordu. Mutlu ise erken okuyanların arasındaydı. Önce Mutlu kağıdını getirdi. Ardından Mahmut. Mahmut ve Mutlu’nun kağıtları tam olarak birbirinin aynısıydı. Aynı yerlerde aynı hatalar yapılmıştı. Birbirlerine baktıkları belliydi, ama kim kime bakmıştı? Sorunun cevabı sayfanın sonundaydı.Mahmut, Mutlu’ya bakmıştı; çünkü her iki kağıdın altında da MUTLU yazıyordu.

Her iki öğrencimle de hala görüşüyoruz. Zaman zaman bu anımızı da paylaşıp güleriz. Mutlu askeri okulda okudu. Subay olarak görev yapıyor. Mahmut ticaretle uğraşıyor. İki güzel insan.