Vatan Sevgisi

Soğuk bir kış günüydü. Sonradan sınıfa dönüştürülmüş bir odada, kendini bile zor ısıtan bir sobanın başında çocuklarla ders işliyorduk. Konumuz Atatürk’tü. Bu vatana ne zorluklarla sahip çıkıldığını, al bayrak uğruna nice sıkıntılara göğüs gerildiğini o küçük kalplere anlatmaya çalışırken, içlerinden bi tanesi ‘Hoca, gene savaş çıksa gene sahip çıkarız vatana, heç endişelenme dedi’ kara boncuk gibi parlayan gözleriyle başı dik… Yaşar’dı adı. 6 yaşındaydı. Uzun uzun okşadım saçlarını, ‘Biliyorum, Yaşar’ dedim. O gözler de o sözler de hiç çıkmadı aklımdan…