HENÜZ MESLEĞİMİN TADINI DEĞİL DAHA ÇOK HEYECANINI DUYARKEN, BİR TELAŞ İLE NE YAPACAĞIMI BİLEMEDEN BİR O YANA BİR BU YANA SAVRULURKEN …

İLK GÖREV YERİMDE, İSTANBUL BEYOĞLU’DA BİR MAHALLE OKULUNDA; MİNİ MİNİ BİRLERİ EMANET ETMİŞLERDİ BANA. BEN TELAŞLANIR, ENDİŞELENİR, BAZEN BİTKİN DÜŞERKEN, ONLAR BENİ SEVER, SARILIR, CESARET VERİRLERDİ.

ÇOK GENÇTİM, ÇOK DA TECRÜBESİZ. AMA ONLAR HARİKAYDI, ÖĞRENİYORLARDI, SINIRSIZ BİR HAYALGÜÇLERİ VE CESARETLERİ VARDI HAYATA KARŞI. ONLARIN SAYESİNDE BEN DE ÖĞRENİYORDUM, NASIL ÖĞRETİLECEĞİNİ VE NASIL ÖĞRENİLECEĞİNİ …

İLK DÖNEM BİTTİ, HEPSİ OKUMA YAZMA ÖĞRENDİ NEREDEYSE. AMA HENÜZ KEŞFEDEMEDİĞİM GÜZELLİKLER VARDI İÇLERİNDE BİLİYORDUM.

SINIFIMIZIN İKİZLERİNDEN BİRİ OLAN ZEYNEP İSMİNDEKİ NARİN ÖĞRENCİM DE O GİZEMLİ GÜZELLİKLERDEN BİRİYDİ. AZ KONUŞURDU, UZAK DURURDU GENELLİKLE. AMA HEP İZLERDİ BENİ. HİÇ BİR SÖZÜMÜ İKİLETMEZ, HİÇ BİR HAREKETİMİ KAÇIRMAZDI ZEYTİN KARASI GÖZLERİ.

DÖNEM SONU KARNE HEYECANI EVİMİZDE DE BİR BAŞKA YAŞANDI. ANNEM VE BABAM, ÖĞRETMEN KIZLARININ İLK KARNE GÜNÜNÜ KAÇIRMAK İSTEMEDİLER. ONLAR HEYECANLI, BEN GURURLU … 

KARNE GÜNÜ GİTTİK HEP BERABER OKULA, GİRDİK SINIFIMA. “ÖĞRENCİLERİM” DEDİM ANNEM VE BABAMA … TABİ ÖĞRENCİLERİM MERAKLI, İLGİLİ, SABIRSIZ. “BENİM ANNEM VE BABAM” DİYE TANITIMI ONLARA DA ANNEM VE BABAMI. 

BİRDEN BİR HAYRET ÇIĞLIĞI GELDİ KULAKLARIMA. BÜTÜN ÖĞRENCİLERİM ŞAŞIRMIŞTI AMA ZEYNEP BİR BAŞKA. KOŞARAK GELDİ YANIMIZA, TUTTU ANNEMİN, BABAMIN ELLERİNİ, YOKLADI SABIRSIZCA. HEPİMİZ BAKAKALDIK ZEYNEP’E.

KOCAM AÇTI ZEYTİN KARASI GÖZLERİNİ “ÖĞRETMENİM GERÇEK Mİ BUNLAR?” DİYE SORDU. GÜLDÜK, BAKTIK BİRBİRİMİZE, AMA ANLAYAMADIK NE DEMEK İSTEDİĞİNİ. ZEYNEP KOŞTU GEÇTİ YERİNE.

KARNELER DAĞITILDI. GÜN BİTTİ. AMA ZEYNEP’İ BIRAKMADIM. BİRAZ SOHBET ETMEK GEREKLİYDİ. BAŞBAŞA KALDIK BİRAZ İZİN ALIP ANNELERDEN, BABALARDAN. KONUŞTUK, DERTLEŞTİK. ZEYNEP DEDİ Kİ BANA “ÖĞRETMENİM, O KADAR İYİ, O KADAR GÜZELSİNİZ Kİ BEN SİZİ MELEK SANIYORDUM ANNENİZ, BABANIZ OLMAZ SANIYORDUM BİZDEN AYRILINCA GÖKYÜZÜNE ÇIKAR, SABAH ORADAN GELİRSİNİZ SANIYORDUM.”

NE BÜYÜK BİR GÖREV, NE EŞSİZ BİR İŞ YAPTIĞIMI O ZAMAN ANLADIM. ZEYNEP BENİM BİR AİLEM, BİR EVİM OLABİLECEĞİNİ DÜŞÜNMEMİŞTİ, SIRADAN BİR İNSAN OLABİLECEĞİMİ İSE HİÇ DÜŞÜNMEMİŞTİ. ÖYLEYSE OLMAMAK LAZIMDI. ÖĞRETMEN SIRADAN BİR İNSAN OLAMAZDI, OLMAMALIYDI. HEM ÇOK GERÇEK HEM DE EŞSİZ OLMALI, ZEYNEP’İN GÖNLÜNDEKİ ÖĞRETMENE YARAŞIR OLUNMALIYDI.

O GÜN ÖĞRENDİM. HALA ÖĞRENİYORUM. HEP ONLARLA, HEP ONLARDAN …

ZEYNEP’LE YOLCULUĞUMUZ BEŞ YIL SÜRDÜ. ZEYNEP HER SABAH BANA “ÖĞRETMENİM AMA SEN AYNI MELEK GİBİSİN” DEDİ.

ZEYNEP ŞİMDİ ÜNİVERSİTESİ MEZUNU GENÇ BİR KADIN VE TIPKI BİR MELEK …