Anılar

DENİZ ÇAKIR

Şubat 2014 te Ege Üniversitesi’de aldığım STEM eğitiminden sonra edindiğim bilgi ve becerileri derslerimde kullanmak için sabırsızlanıyordum. 7/B sınıfına elimde patates, çöp şiş, bıçak ve A4 kağıtları ile girdiğimde şaşkın gözlerle bana bakıyordu öğrencilerim. Yine ne çıkacak bu işin altından der gibiydiler.

Öğrecilerim gruplara ayrıldıktan sonra, bir öğrencimin isteksiz olduğunu farkettim ve yanına gidip herhangi bir sıkıntısı olup olmadığını sordum. Kahvaltısını yapmıştı ama karın ağrısıyla başetmeye çalışıyordu ve katılmak istemediğini belirtti. İsterse dinlenebileceğini söyledim. Ardından kalkıp arkalarda bir sıraya geçti. Biz de yavaş yavaş etkinliğimize başladık. Patesleri gruplara verip sizce bu patateslerle ne yapacağız diye tartışırken, çöp şişleri, A4 kağıtlarını ve bıçakları dağıttık gruplara. Çalışmaları için bir taslak oluştururken ve görev dağılımını yaparken arka sıradaki öğrencimin grubuna doğru ilerlediğini gördüm. “İşte budur, dersleri ne kadar ilgi çekici ve eğlenceli hale getirirsek katılım o kadar artacaktır!” dedim kendi kendime.

Kıssadan hisse yeniliklere açık olup kendimizi geliştirip bu becerilerimizi kullanmalıyız.