mesleğimde ilk günüm

Yıl 2008, 17 Kasım günü

Uzun çabalar uğraşılar sonucu nihayet güzel haberi almış kendi yaşadığım şehre atandığımı öğrenmiştim. Tabi merkezde ouruyorum ve o merkezden ötelerde başka ilçeler hatta o ilçelerin köyleri olabileceği aklımın ucundan geçmiyor. Nasıl olsa çıkmaz diye yaptığım tercih sonucumda gözlerim sadece ile çarpıyor. İlk atamada kendi şehrine atanan kaç şanslı vardır ki?

Ben mutluluktan uçuyorum tabi. Neyse annem ve nişanlım yanımda yola çıkıyoruz okulun bulunduğu ilçeye geliyoruz 65 km mesafede buraya kadar bir sıkıntı yok. Okulun bulunduğu köye sürekli araç yok minibüsün kalkmasını bekliyoruz bir yıl beklemişim bir saat bitmek bilmiyor. Sonunda yolculuk başlıyor önümüzde 30 km daha var. Ama yol virajlı, gittikçe ev de kalmıyor görünürde. Annem ve nişanlıma göre cennet gibi bir yer ama neyle karşılaşacagımı bilmezliğin endişesiyle benim moralim dip yapmış durumda. Gittikçe gözlerim doluyor , diyorum ya memleketin en ücra yerlerini yazmış olan ben bulmuş da bunuyor ama farkında değil modundayım.

Nihayet okula ulaşıyoruz. Şimdi düşündüğümde zengin çeşitliliğe sahip ağaçlar arasında çok çok şirin bir okul ama o zamanlar nereye düştüm ben diye isyanlardayım. Tam bahçeye giriyoruz (ben ağlamaklıyım) zil çalıyor. Öğrenciler bir anda etrafımızı çeviriyorlar “Siz bizim yeni öğretmenimiz misiniz?” diye sorup mutlu gözlerle cevap bekliyorlar. Meğer yeni öğretmenlerini sabırsızlıkla bekliyorlarmış. O an ‘İyi ki burdayım’ diyerek sonunda gözyaşımı tutamadım ama mutluluktandı.İçeri girip arkadaşlarla tanıştım ve hiç unutamayacağım üç yılımı geçirdim.