ANILARIMI BİRİKTİRİYORUM by nisamaide kızıltas - Illustrated by Nisa Maide KIZILTAŞ - Ourboox.com
This free e-book was created with
Ourboox.com

Create your own amazing e-book!
It's simple and free.

Start now

ANILARIMI BİRİKTİRİYORUM

by

Artwork: Nisa Maide KIZILTAŞ

  • Joined Jan 2018
  • Published Books 2

ATLAS

Ogtetmenligimin ilk senesinde muş malazgirtteki bi koye atandm koyde konsln dil kurtce ve ben hic bir sey anlamiyorum cocuklar bana ben cocuklara bakiyrm neyse biraz zman sonra az cok turkce ogrenmeye basladilr anlasmaya basladk her gun ayri bir hevesle ders yapyrm cocuklara biseler kazandrmaya calisyorum ama velilerimle iletisme gecmeye calssamda olmuyo cocuklarla ilgilenen yok bir gun ogrencim geldi ogretmenim babam bana atlas aldi dedi ben nasil sevindim vay bee demek ilgili olanlar varms cocuklar birseyler ogrensin diye ugrasanlar varms diye veliye tesekkur ettim ne guzel bisey yaptgni anlattm cocugunun gelismesi icin sonra atlasi sinifada gonderirlerse derste kullabilecgmzi diger cocuklarnda ilgisini cekecegni soyledim ve velimin bana cevabi hocam zaten okulda kalemligine koymustuk oldu ben sok😱 nasıl yani dedim ve o zamn ogrendim ki kaleme atlas diyolarmıs..

2

İLK KARŞILAMA

Malazgirt’te bir köy okuluna atanmam ara dönemde oldu.Atantığım yerdeki okuluma ilk gidişimle düşman kazanmam bir oldu. ilçede işlemlerimi bitirip okula gitme zamanım geldiğinde köye ulaşımın köydeki tek servis olduğunu öğrendim. Neyse servisi arayıp okula başlayacağımı bundan sonra benide almasını söyledim ve ertesi gün okula gitmek için servise bindim. Herkese bi heyecanla günaydın dedim serviste 2 kişi var ama kimse suratıma bakmıyor cevap veren yok kızgın kızgın bana bakıyolar. İçimden dedim acaba öğretmenlerimi sevmiyolar neyse hiç konuşmadan köye vardık. Ben okula gidiyorum servistekilerde okula gidiyor şaşkınlıkla devam ettim.Okulun yanındaki lojmanın önünde birsürü bayan bana kızgın bir şekilde bakıyor. Okula gidip müdürümle tanştm dedim hocam burada öğretmenleri sevmiyolar mı yok hocam çok değer veririler şöyleler böyleler anlattı peki dedim dışardaki kalabalık nedir beni dövecek şekilde bakıyorlar. Sonra öğrendimki köydekiler birinci dönem öğretmen olmayınca anasınıfı dikiş nakış kursuna çevirmişler sınıftaki tüm eşyayı daracık bir odanın içine atmışlar ben gelince yerlerinden oldukları için bana düşman olmuşlar sanki benim yerime onlar konmamışta ben onların yerine gelmişim gibi bana düşmanlar.. En sonunda işi tatlıya bağladık ben sınıfımı yeniden düzenledim onlar köyün taziye evine geçtiler 🙂 🙂

 

taziye evi : köyde biri öldüğü zaman açılan ve ölen kişinin yakınlarına başsağlığı verildiği yer..

3
This free e-book was created with
Ourboox.com

Create your own amazing e-book!
It's simple and free.

Start now

Ad Remove Ads [X]
Skip to content