KÖYÜM.ÖĞRENCİLERİM

Öğretmenliğimin ilk yılları.. Şimdi geriye dönüp baktığımda bu yıllar öğretmenlik yaptığım değil öğretmen olmayı öğrendiğim yıllarmış. Torosların üzerinde bir dağ köyü, tarım arazisi yok olanda susuzluktan ekilip dikilmiyor.Yöreye hakim olan küçükbaş hayvancılık özellikle keçi .

Öğrencilerimin de özellikle oğlaklarla ilgilendiği zor şartlar.Yaşadıkça öğreniyorum, öğrencilerimin çizme, naylon ayakkabı ile ev dedikleri taşlardan, naylondan, kıl çadır ,keçeden yapılmış yurtlarından yola kadar gelip, orada çalıların altına sakladıkları ayakkabılarla çamurlu yırtık çizmelerini değiştirdiklerini.

Kafamda bir sürü fikir karşımda kocaman bir imkansızlıklar dağı.Okul bandosu kurma projem başarısız oldu. Eski de olsa hiç bir yerden enstrüman bulamadım.

İstanbul’ da bir okulda müdür olan abim bandolarının olmadığını ama her yıl doğuda bir okul seçip giysi yolladıklarını, bu yıl dilersek bizim okulumuzu kardeş okul seçip bizlere giysi gönderebileceklerini söyledi.Bahara doğru 3 koca çuval birde kocaman koli ile giysiler okulumuza geldi.

Biz ihtiyaç fazlası az kullanılmış giysiler beklerken çoğunluğunun paketleri açılmamış yepyeni giysilerle doluydu çuvallar. Çok güzeldi. Öğrencilerimizin birden bire değişmelerini izlemek marka marka, renk renk yayıldılar bahçeye, değiştiler, daha bir güzelleştiler.

Çiçek olup açtılar okul bahçesinde Üzerlerinde hayallerindeki giysiler yüzlerinde soğuğun yarattığı kavrukluğun, çatlakların bile engelleyemediği mutlulukla…