İyiki Öğretmenim

İYİKİ ÖĞRETMENİM

          1999 yılının karlı bir kış günü başlamıştım, yıllardır hayalini kurduğum görevime.Okulun ilk günleri…Çok idealistim…Çok heyecanlıyım…Ben öğretmenim ve ülkeme öğrenciler yetiştireceğim; öyle sevinçliyim ki…Kendimi ÇALIKUŞU ‘daki Feride gibi hissediyorum…Derse girdim.Öğrencilere heyecanımı belli etmemeye çalışıyorum…..Öğrencimin biri dikkatimi çekti.O kadar agresif bir çocuk  ki ,sanki dövecek gibi bakıyor…Belli ki sınıfın elebaşılarından; sevilmeyen , itilmiş, insanlara kin besleyen bir tavır sergiliyor…

Korkmadım desem yalan olur…Korktum… Ama ben oranın lideriyim.Ben onları eğitmeye gelmişim kaç kilometre öteden…(O yıllarda Kişisel Gelişim kitapları yeni yeni piyasadaydı ,Leo Busqaclia’nın Sevgi ve 9 Numaralı Otobüsle Cennete adlı kitaplarını okumuştum.Çok da etkilenmiştim.).Ayrıca çocukları da çok seviyorum…Bilgim de var…Tek eksiğim tecrübe ama ablalarımın öğretmenlik anılarını da dinlemişim yıllarca…Her insanın içinde güzellikler vardır düşüncesine de sahibim…Bir amacım, bir hedefim var…İyi insan yetiştirmek…

Öğrencilerime ilk konuşmamı yapmak istedim.Dedim ki ‘Çocuklar, şimdiye kadar hangi karakterdeydiniz,nasıl tanınıyorsunuz bilmiyorum.Size bir şey söylemek istiyorum.Sizinle ilgili yüreğimde hepiniz için beyaz bir sayfa var.Eskiden ne olduğunuz önemli değil.Haylaz , tembel , neyse ne.?…Siz eğer kendinizi değiştirmek istiyorsanız, değiştirebilirsiniz…Yeter ki isteyin…Daha güleryüzlü, daha dürüst, çalışkan,iyi niyetli, coşkulu mu olmak istersiniz.?…Kendinizi öyle hayal edin…Değiştiğinizi göreceksiniz…Her biriniz saygıya layıksınız…Neden?… Çünkü insansınız…Saygıya değersiniz…’

Zaman geçti ; ben okulda disiplinli, tatlı sert bir öğretmenim.Öğrencilerim beni çok seviyorlar, ben de onları…O serseri görünümlü çocuk, beyefendi davranışlar sergiliyor…Dersleri de düzeldi.Birgün ablası beni evlerine davet etti.Öğrencim beni evlerinde görünce ceketinin düğmelerini ilikleyip ‘Hoşgeldiniz Öğretmenim’ dedi gülümseyerek…Ablası dönüp bana: ‘Hocam bu çocuklara ne yaptınız?Büyü falan mı?…Kardeşim yüz seksen derece değişti.Bambaşka biri oldu’ deyince ona şu cevabı verdim:’Hiç bir şey yapmadım.Sadece kendilerini sevmelerini ve saymalarını öğrettim…’

Yıllar sonra öğrendim ki o öğrencilerimin büyük çoğunluğu okumuş, iyi yerlere gelmişler.O davranış değişikliği yapan öğrencim eğitimine devam edememiş ama dürüst ve iyi bir insan olmuş.Bu da beni çok gururlandırdı…Ve yine dedimki ; İYİKİ ÖĞRETMENİM…