Biz Birlikte Güzeliz!…

Giriş Saati bir saat gerideydi. Neden diye sordum: “Türkiye’ye dönene kadar böyle kalacak. Türkiye saati bu” dedi. Geçende gördüm. Saati sordum. Düzelmiş. Oya Baydar “Bir şehir değildir Frankfurt” diyerek başlar Oya Baydar sürgündeyken kendi sürgününü anlattığı Madrit’te Ölmek kitabına. Söylemeye ne hacet, biz geride kalanlar Almanya’da şehirler olduğunu, göçmelerin bu şehirlere gittiğini düşünmedik hiç, erkekleri fabrika, kadınları ise ev “hapislerine” yolcu ettik. Göç uzun, zor, sürekli arkaya bakarak yürünen bir yol; göçmenleri kitaplardan okuyan, filmlerden seyreden bizler için. Oysa ki göç yeni bir mekanla ilişki kurmak demektir ve bu ilişki göçmenlerin hayatlarında kimi zaman olumlu sonuçlar doğurabilir.

Görünmez “öteki”den “otantik öteki”ye uzanan ve göçmen kadınları değişmez bir mağduriyet alanına yerleştiren çalışmalar haklı sonuçlara varmakla beraber göç sürecinin bazı kadınlar için güçlendirici olabileceği ihtimalini görünmez kılmaktadırlar. Yazının ilk bölümünde bu ihtimali göz ardı eden çalışmalarda ve medyada göçmen kadınların yer alış -temsil ediliş- biçimleri tartışılmaya çalışılacaktır.

Kadınlar etnik veya milli grupların kültürel ve ideolojik geleneklerini öğreten anneler olmanın yanı sıradaha güçlü bir biçimde- bu grupların güncel sembolik tasvirini inşa ederler.22 Söz konusu olan göçmen kadın olduğunda ise bu sembolik tasvir iki taraflı kurulmaktadır.

Kadınlar etnik veya milli grupların kültürel ve ideolojik geleneklerini öğreten anneler olmanın yanı sıradaha güçlü bir biçimde- bu grupların güncel sembolik tasvirini inşa ederler.22 Söz konusu olan göçmen kadın olduğunda ise bu sembolik tasvir iki taraflı kurulmaktadır.