Story Cubes. Stwórz swoja opowiesc. II edycja SP 36 Tychy.

Kacper Sroczyński klasa IIIa, “SEN SUPER BOHATERA” 

Wczorajszej nocy śnił mi się dziwny sen. Byłem ubrany w zielony kombinezon, czerwoną pelerynę i czarną maskę. Byłem SUPER BOHATEREM! Kilka dni wcześniej na lekcji oglądaliśmy dokument na temat różnych stworów. Między innymi były tam Trolle! Dowiedziałem się, że mieszkają one w górach i jaskiniach. Są bardzo stare, złośliwe i mało inteligentne. Unikają światła słonecznego, dlatego pojawiają się tylko w nocy. Jak domyślacie się, stwory te pojawiły się w moim śnie. Ja, jako SUPER BOHATER chciałem, aby w mojej okolicy panował spokój i bezpieczeństwo. Tej nocy była pełnia księżyca. Wybrałem się na przechadzkę po górach. W pewnym momencie usłyszałem przeraźliwy ryk!Poczułem na swoim ciele dreszcze, a serce zaczęło mocniej bić. Zza drzew wyszedł wielki, stary Troll. Spojrzał na księżyc, podrapał się po głowie i poszedł przed siebie. 

 Wskoczyłem do jaskini, na moje nieszczęście była to kryjówka tego Stwora.Chciałem jak najszybciej uciec i schować się w moim domu. Przy wejściu ukazała się sylwetka wielkiego, starego Trolla. Potwór usiadł i zawołał mnie do siebie. Niepewnym, powolnym krokiem podszedłem do niego. Okazało się…………, że jest bardzo sympatyczny! Skarżył się, że w ciągu dnia nie może wyjść i spędzić czasu nad jeziorem, ponieważ światło słoneczne go zabije. Wpadłem na pomysł stworzenia kamizelki, która odbija promienie słońca. Troll podziękował mi i powiedział, że jestem SUPER BOHATEREM.

To był tylko sen, ale opowiedziałem Wam go, abyście pamiętali, że nie ocenia się innych po wyglądzie, tak jak książki nie ocenia się po okładce, tylko po jej wnętrzu.

Justyna Woźny, klasa II d „PRZYJACIELE I UKRYTY SKARB”

Na wysokiej górze mieszkała para przyjaciół – Iza i Tomek. Spędzali ze sobą bardzo dużo czasu, wszystko robili wspólnie.

Pewnego razu poszli na spacer, na którym spotkali małą ważkę. Myśleli, że to wróżka, ale nowa przyjaciółka wyjaśniła im, że nie jest wróżką, ale niezwykłą ważką, która potrafi rozmawiać z ludźmi. Opowiedziała dzieciom też, że od 100 lat mieszka na samym szczycie góry. Babcia opowiadała jej, że we wnętrzu góry ukryty jest skarb, a mapa do niego znajduje się na szczycie. Ważka próbowała odnaleźć mapę i skarb, ale jest zbyt mała i słaba.

Iza i Tomek postanowili odkryć sekret góry. Do tej pory myśleli, że góra, na której mieszkają całe życie jest im dobrze znana i nie może mieć żadnych tajemnic.

Następnego ranka przyjaciele umówili się z ważką, że spotkają się przed domem dzieci. Z jej pomocą dotarli na sam szczyt góry.

Widok był dla nich niesamowity. Zachwycało ich wszystko, co widzieli dookoła.
Aż zwrócili uwagę na krzew, który rósł obok domu ważki. Kiedy wiatr ruszał jego liśćmi, coś głośno trzepotało. Tomek podszedł bliżej i zauważył migający rulonik. To była mapa! Rozwinęli ją i zobaczyli szereg tuneli i labiryntów, które prowadziły do środka góry.

Iza potknęła się o kamień, a przesuwając go odsłoniła wejście ukryte pod krzakiem. Przyjaciele weszli do środka. Dzięki wzajemnej pomocy i współpracy pokonali labirynty i dotarli do celu. Ich oczom ukazał się skarb – serce ze szkła z napisem „Największy skarb ukryty jest w sercu każdego z nas”.

Iza, Tomek i ważka zrozumieli, że ich najcenniejszym skarbem jest przyjaźń.

Barbara Stanoszek, klasa IIa, “ZACZAROWANY ORZESZEK”

Dawno, dawno temu w bajkowej krainie żyły sobie krokodyle. Mama, tata i dziecko. Krokodyle bardzo chciały zdobyć orzeszek z magicznego dębu. Orzeszek spełniał każdego dnia trzy życzenia.  Droga do niego była bardzo trudna i nikomu jeszcze nie udało się go zdobyć. Krokodyla rodzina wyruszyła jednak na jego poszukiwania. Udało im się przejść różne, trudne pułapki. Na przykład pułapkę na myszy, spadające siatki, grząskie piaski i bagna. W końcu dotarli do rzeki Piranii. Była bardzo głęboka i żyło w niej mnóstwo żarłocznych ryb. Zbliżała się noc, więc krokodyla rodzina znalazła jaskinię, aby w niej przenocować. Następnego dnia na brzegu zauważyli ogromne drzewa, pomiędzy którymi zwisały liany. Krokodyle zaczęły się po nich wspinać. Tym sposobem dostały się na drugi brzeg.

A tam… z daleka było widać orzeszek, który znajdował się na drewnianym podniesieniu. Szybko udali się po niego. Kiedy jednak zabrali go, wszystkie drzewa wokół, zaczęły na nich spadać. Krokodylki pobiegły w stronę rzeki Piranii. Kiedy udało im się uniknąć kąsania żarłocznych ryb, dotarli na drugi brzeg. Natychmiast wypowiedzieli swoje pierwsze życzenie i już byli w swoim domku. Szczęśliwi, że są razem cali i zdrowi. A orzeszek widząc, jak bardzo się kochają, odtąd spełniał każdego dnia ich trzy życzenia. Mama krokodyl zażyczyła sobie nową biżuterię, tata – kapelusz, a mały krokodylek chciał rybkę. Orzeszek zajął honorowe miejsce na półce w ich domu. Wszyscy żyli długo i szczęśliwie wraz z zaczarowanym orzeszkiem, który nagradza tych, co troszczą się o siebie nawzajem.

Wiktor Faron, klasa IIc “TROPEM SKARBU”

Było wiosenne popołudnie. Dwóch kolegów wracając do szkoły spotkało czerwonego motyla. Chłopcy pobiegli za latającym owadem, który uciekał przed nimi, jakby chciał ich gdzieś zaprowadzić. Chłopcy goniąc motyla potknęli się o duży kamień. Podnosząc się z upadku jeden z nich zauważył wystająca spod wielkiego kamienia kartkę. Przyjaciele przesunęli głaz i wyciągnęli ją. Kartka wyglądała dziwnie. Gdy przyjrzeli jej się lepiej, zobaczyli, że to mapa. Pomyśleli, że motyl to latający elf, który zaprowadził ich do mapy skarbów. I rzeczywiście była na niej narysowana droga do skarbu. Przerywana linia prowadziła od miejsca, w którym znaleźli tajemniczy list, przez park, następnie wokół jeziora, aż doprowadziła przyjaciół do miejsca oznaczonego X.

Koledzy idąc zgodnie z narysowanym szlakiem, doszli do ogromnego drzewa, w którym była dziupla. Nad nią znajdował się znak X. Dziupla była wysoko, więc chłopcy musieli wymyśleć jak się do niej dostać. Pozbierali leżące wokół gałęzie i związali je sznurówkami wyciągniętymi z butów. W ten sposób zrobili drabinę, po której jeden z przyjaciół wspiął się do góry i zajrzał do środka. Znalazł tam pudełko. Zabrał je na dół, aby wspólnie z przyjacielem je zobaczyć. Znajdowały się w nim dwa czerwone rubiny i kartka z napisem: “W nagrodę za wspaniałą przyjaźń”. Szczęśliwi chłopcy pobiegli opowiedzieć o swojej przygodzie rodzicom. Zrozumieli, że skarbem, który posiadali, była ich przyjaźń.