אני משמיע את קולי
Copyright © 2016
תוצר במסגרת הקורס
תוכנית תואר שני בייעוץ חינוכי שנה א’
ספר סיפורים
“אני משמיע את קולי”
“صوتي مسموع“
סמנריון ליקויי למידה
בהנחיית פרופ’ לאה קוזימנסקי
יוני 2016
מגישות נאדין עלי אבו יונס
דוחא עומרי
הקדמה
כתיבתו של ספר זה הוא פרי מאמץ משותף של שתי סטודנטיות לתואר שני ייעוץ חינוכי ובו בעת מורות ואמהות.
החלטנו לכתוב ספר זה מתוך אמונה פנימית כי המורה הינו דמות מפתח בקידומם הלימודי והרגשי של התלמידים בכלל ובקידומם של תלמידים לקויי למידה בפרט.
לא היו לנו הרבה התלבטויות לגבי התוצר הסופי שלנו, חשבנו להביא סיפורים מהשטח- מהעבודה היומיומית שלנו. אנחנו נתקלות בהרבה סיפורים של תלמידים בעלי לקות למידה חלקם גורמים לצביטה בלב וחלקם נותנים מוטיבציה ורצון עז להמשך עבודה. משום כך, בחרנו להציג את הלקות למידה דרך סיפורים של תלמידים, איך הם מרגישים ואיך מתמודדים ומשמעים את קולם.
ספר זה מיועד על מנת לחשוף את הבעיות של התלמידים בפני צוות המורים וההורים, ולהגיד להם- אנחנו יודעים שיש לנו לקות ויודעים איך להתמודד רק תנו לנו אפשרות להסביר את עצמנו. אל תשפטו אותנו מהר, אנחנו כאן, יש לנו כוחות ואנו רוצים לנצל כוחות אלה בכדי להתקדם בחיים.
לצערנו, ישנם תלמידים אשר אינם משמעים את קולם ומשום כך מפסידים רבות, גם כי הם אינם משתתפים בשיעורים הלימודיים ומעדיפים לשבת בשקט, הם תלמידים “השקופים” אשר למורה בכיתה יראה כי הם מרוכזים ומבינים את החומר הלימודי, אך בתוך תוכם הם שקועים בדברים אחרים ונמצאים בעולם אחר.
ילדים עם ליקויי למידה הם שותפים פעילים בלמידה, הקשבה להם יכולה לתרום להורה, למורה ולכל בן אדם אחר להבנת עולמם. זה תורם לשיפור היחסים בין התלמיד עם האחרים ויכול להשפיע גם על תכנון לימודים המתאמים יותר עבור הצורך לכל תלמיד עם לקות. תלמידים עם לקות למידה צריכים עידוד, תמיכה, סביבה חמה, הכלה ןלפעמים גם עזרה. אלמנטים הללו מהווים חלק משמעותי בהשמעת קולו של התלמיד עם הלקות ומאפשרים לו לדבר על הקושי שלו, והצעות ממנו להתמודדות עם הקושי הזה כמו לחזור על הוראה מסוימת, לספור על הדף, ולאפשר לו להשתמש בכלים שמקלים לו להתגבר על הקושי.
התקווה שלנו, שסיפורים אלו יעודדו תלמידים להשמיע את קולם, למצוא את הדרך שמתאימה להם בכדי ללמוד וכן יהיו מסגלים להסביר את הלקות שלהם ולהתמודד איתה, כן ישמיעו את קולם ויבקשו עזרה בלי להתבייש.
החלטנו לכתוב את הספורים בשתי שפות כי חשבנו שדרך הסיפור הזה נוכל לקרב בין שני עמים, לקויות יכולים להיות אצל ילד יהודי וגם אצל ילד ערבי. בסיפורים אלה יראו הילדים שתי שפות ודרכם נקרב בין ההורים אשר יחושו את הדו קיום במילים.
שיעור נהיגה
درس قيادة
אדם התחיל לעשות מבחני תיאוריה כבר מתחילת כיתה י’, הוא מאוד התקשה ללמוד למבחן התיאוריה לצורך לימודי נהיגה והוא נכשל במבחן 11 פעמים. בתחילת יא’ הוא עבר אבחון במרכז התפתחות לצורך קבלת התאמות בבחינות . הוא מאובחן כילד עם הפרעות קשב וריכוז ADHD, קשה לו לשבת, לפרק זמן ולהתרכז בשאלות שיש להן תשובות מרובות (אמריקאיות). ההתאמות שהוא קיבל אפשרו לו לעשות מבחנים בעל פה. אדם, ניגש למבחן התיאוריה עם האבחון ואפשרו לו לעשות מבחן תיאוריה בעל פה, היה לו קל לענות על השאלות והוא עבר את המבחן והיה מאושר.
بدأ ادم في تقديم امتحانات السياقة النظرية من بداية الصف العاشر, لقد استصعب في البداية في الدراسة للامتحان النظري وقد فشل في الامتحان احدى عشر مرة. في بداية الصف الحادي عشر اضطر ادم لكي يفعل تشخيص في مركز التطور لكي يحصل على ملائمات لامتحانات البجروت وهنالك تبين انه طالب ذو مشاكل في الاصغاء والتركيز الذي من الصعب علية ان يجلس لمدة طويلة, من الصعب عليه ان يركز في اسئلة متعددة الاجابات (اسئلة امريكية)
الملائمات التي تلقاها ادم سمحوا له ان يتقدم للامتحانات الشفهية بدلاٌ من الامتحانات النظرية. ادم تقدم ايضا لامتحان السياقة الشفهي وكان له من السهل ان يجيب عن الاسئلة ونجح في الامتحان وكان سعيد جدا.
אדם הלך לבית ספר לנהיגה והתרגש להתחיל ללמוד נהיגה. בשיעור הנהיגה הראשון, אדם היה מאוד אופטימי ומאושר. הוא פגש את מורה הנהיגה בחניון איפה שממוקם בית הספר לנהיגה.
אדם: “שלום המורה, מה שלומך?”
המורה:” אהלן אדם, אני בסדר מקווה שגם אתה. היום השיעור מתחלק לשני חלקים, בהתחלה אתה תכיר את מבנה האוטו, צורת הישיבה הנוחה לך, ואחר כך אנחנו כבר נתחיל בשיעור המעשי- נהיגה בכביש. יהיה מעניין מבטיח.”
אדם עונה בהתלהבות: “איזה כיף!!! ונכנס לאוטו.”
המורה: “שנייה, חכה עדיין לא אמרתי לך להיכנס לאוטו, תצא בבקשה! לא למהר אתה תנהג בסוף.”
אדם יוצא ועומד ליד האוטו והמורה מסביר לו על החלקים החיצוניים של האוטו. הוא לא מקשיב למורה ומסתכל על האנשים שעוברים את הרחוב, על המכוניות שיוצאות מהחניון של הקניון. המורה מבקשה מאדם לשבת בכיסא הנהג וממשיך להסביר לו על חלקי האוטו הפנימיים. אדם עסוק במראה, בחגורה ובצעצוע שמונח על הדלפק הקדמי של האוטו ולא מקשיב להסבר המורה.
ادم ذهب الى مدرسة تعليم السياقة وكان جدا متشوق للبدا في تعلم السواقة. لقد قابل ادم معلم السياقة في موقف السيارات بجانب مدرسة السياقة وقد كان سعيد جدا ومتفائل.
ادم: ” السلام عليك استاذي كيف حالك؟”
المعلم: ” اهلا بك ادم, انا بخير واتنمى انك كذلك ايضا. اليوم سوق ينقسم الدرس الى قسمين, في الجزء الاول منه سوف تتعرف على مبنى السيارة , طريقة الجلوس المريحة لك وبعدها سوف نبدأ بالجزأ العملي الذي هو عبارة عن قيادة في الشارع. اوعدك ان الدرس سوف يكون مشوق.
ادم بشوق: ” ياللمتعه!!! ويدخل الى السيارة”
المعلم: ” انتظر, لم أقل لك ان تدخل الى السيارة, اخرج من فضلك! لا تتسرع سوف تقود السيارة في النهاية”
ادم يخرج من السيارة ويقف بجانبها والمعلم يبدأ بالشرح له عن الاجزاء الخارجية للسيارة. ادم لا يصغي للمعلم وينظر الى الناس الذين يعبرون الشارع وينظر الى السيارات الخارجة من الموقف. المعلم يطلب من ادم ان يجلس في كرسي السائق ويستمر في الشرح على أجزاء السيارة الداخلية بينما ادم مشغول بالمرآة, حزام السائق واللعبة الموضوعة على الاطار الامامي للسيارة ولا يستمع لشرح المعلم.
המורה אומר: “טוב, עכשיו אני הסברתי לך את הדברים שחשובים ביותר לשיעור הראשון ונשאר לנו עשרים דקות לעשות סיבוב בעיר.”
אדם מתעורר כשהוא שומע את המילה “סיבוב” .ואומר: ” איזה כיף!!”
המורה: “אדם אנחנו נצא מהחניון ונראה לאן נסע.” .
אדם מניע את האוטו בהצלחה, והמורה אומר: ” אחרי הכיכר קח ימינה”
אדם מתחיל לנהוג ופתאום המורה צועק ” אדם לאן אתה נוסע? , אתה חוזר לחניון, ביקשתי לפנות ימינה “
אדם מקבל את הטעות שעשה וממשיך בנסיעה לפי בקשת המורה.
.
המורה: “אדם ישר וימינה.”
אדם ממשיך ישר.
המורה מתעצבן ואומר: “אדם תעצור, יש לך שלט “אין כניסה” ביקשתי לפנות ימינה למה אתה ממשיך ישר.”
المعلم: ” حسنا, لقد انتهيت من شرح الامور الاكثر أهمية للدرس الأول وبقي لنا عشرون دقيقة لكي نقوم بجولة في المدينة.”
ادم يستيقظ عندما يسمع كلمة “جولة” ويقول :” ياللمتعه!”
المعلم: ” ادم سوف نخرج من الموقف ونرى لأين نكمل”
ادم يحرك السيارة بنجاح ويقول له المعلم :” بعد الدوار اذهب الى اليمين”
ادم يبدأ في القيادة وفجأة المعلم يبدأ بالصراخ ” أدم الى أين انت ذاهب!!!؟ انك ترجع الى الموقف لقد طلبت منك التوجه الى اليمين”
ادم يستمر في القيادة الى الأمام.
ادم يفهم خطأه ويستمر في القيادة بحسب طلب المعلم
المعلم: ” الى المستقيم وبعدها الى اليمين.”
المعلم يقول بعصبية :” ادم قف!!! يوجد امامك اشارة “عدم الدخول” لقد طلبت منك التوجه الى اليمين لماذا تواصلت في القيادة الى الأمام.”
המורה נותן ברקס ומבקש מאדם לפנות ימינה.
אדם פונה ימינה ומביט במראה ומסתכל על העוברים והשבים ברחוב.
המורה צועק: “אדם אתה לא איתי! אני מבקש שתתרכז בנהיגה ולא באנשים מעבר לחלון.”
פתאום אדם עוצר את האוטו בצד ימין ומכבה אותו.
ואומר: “אני צריך להגיד לך משהו מאוד חשוב, אני מאובחן ויש לי הפרעות קשב וריכוז, יש לי את האבחון אני יכול להראות לך. יש לי בקשה, כשאתה מבקש ממני לפנות לצד ימין תעשה לי תנועה עם היד לצד ימין ואם שמאל תעשה לי תנועה לצד שמאל. זה מאוד עוזר לי להתרכז בנהיגה. אני מבקש גם שתחזור על ההוראות יותר מפעם אחת כי זה נותן לי להיות עקבי וקשוב. ובקשה אחרונה אני רוצה שתתמוך בי ולא תתעצבן עליי כי בהתחלה אני צריך להתרגל לסוגי ההוראות. “
המורה שותק לכמה רגעים ואומר: “סליחה שצעקתי, אני מאוד מעריך שאתה מספר לי את זה ואין לי שום בעיה לעזור לך להתמודד עם הקושי הזה.”
المعلم يضغط على الفرامل ويطلب من ادم التوجه الى اليمين.
ادم يتوجه الى اليمين وينظر بالمرآة والى المارين على أرصفة الشارع.
المعلم:” ادم انت لست منتبه لما أقول! انا أطلب منك ان تركز في السياقة وليس في الناس في الشارع”.
فجأة ادم يوقف السيارة في جهة اليمين ويطفأ السيارة.
ادم يقول للمعلم: ” يجب علي أن أخبرك شيئا مهم, انا طالب ذو عسر تعليمي بحيث يوجد لدي مشاكل في الأصغاء والتركيز, يوجد لدي تشخيص من مركز التطور وأستطيع أن اريك اياه. يوجد لدي طلب عندما تطلب مني بأن أتوجه الى جهة اليمين افعل لي اشارة عن طريق اليد التي تبين لي جهة اليمين وكذلك الأمر بالنسبة لجهة اليسار هذا سوف يساعدني ان اركز أكثر في القيادة. انا اريد منك أيضا ان ترجع أكثر من مرة واحدة على التعليمات لكي احافظ على المتابعة والاصغاء. وطلب أخير فأنا أريدك ان تدعمني معنويا وأن لا تغضب علي لأنني أحتاج لأن أتعود الى أنماط التعليمات والأوامر”
المعلم يسكت لعدة ثوان ويقول: ” أعتذر منك على الصراخ, أنا اقدر جدا انك أخبرتني عن صعوباتك ولا يوجد أية مشكلة بأن أساعدك في التغلب على هذه الصعوبات أثناء درس السياقة.”
הגינה של דן
حديقة دان
דן לומד בכיתה ח’, הוא נחשב לתלמיד מופרע, משתולל ועושה צרות לכל הכיתה. דן מושך את השיער של הבנות, מכה את התלמידים ולא מפסיק להסתובב בכיתה במהלך השיעור. כל היום מחנכת הכיתה מטפלת בבעיות שדן עושה למורים ולתלמידים.
دان هو طالب في الصف الثامن، وهو طالب مشاغب حيث يفتعل المشاكل أثناء الدروس فتقوم مربيته بتخصيص وقت لحل المشاكل الناجمة من تصرفاته ازاء المعلمين والطلاب.
התלמידים של הכיתה מחליטים שצריך לעשות משהו שיגרום לדן להפסיק להציק להם. הם מחליטים שבסוף יום הלימודים יכו אותו בחצר בית הספר האחורי. הם חיכו לו בחצר וכשהגיע, נתנו לו סטירות ואגרופים והוא הגיב והחזיר להם מכות.
قرر طلاب صفه معاقبته عن افعاله لعله يكف عن مضايقتهم فتربصوا له بعد الدوام الدراسي في الساحة الخلفية وعندما اتى اعتدوا عليه بالضرب المبرح فرد عليهم دان بالمثل وشب نزاع قوي بينهم.
יום למחרת הורי התלמידים המעורבים הגיעו לבית הספר לשיחה עם המנהלת ועם מחנכת הכיתה ולדון בבעיה של דן ותלמידי הכיתה.
המחנכת פנתה בשאלה לתלמידים: “למה עשיתם את זה לדן?”
אחד התלמידים ענה:” דן כל הזמן נותן לנו מכות, סטירות ושובר לנו את העטים. אנחנו כבר לא סובלים את ההתנהגות שלו, הוא עושה לנו המון צרות בכיתה ובשיעור הספורט.
המחנכת מקשיבה לתלמידים וחושבת בינה לבין עצמה כיצד לענות להם ואיך לפתור את הבעיות הרבות של דן, עם המורים ועם שאר התלמידים. היא יודעת שדן מאובחן כילד היפראקטיבי והוא מאובחן כילד עם ADD.
המורה משיבה: “דן יש לך משהו להגיד? אתה רוצה לענות לחבריך?”
דן שותק לרגע ועונה: “המורה אני באמת אוהב את התלמידים בכיתה שלנו אבל סיפרתי לך פעם איך אני מרגיש לפעמים?”
דן מסתכל על כולם וממשיך: “אני אף פעם לא התכוונתי להזיק להם ואני לא עושה את זה דווקא. פשוט יש בי המון אנרגיה, אני מרגיש שאני צריך לזוז, לקפוץ אני פשוט לא יכול לשבת בשקט כי זה לא בשליטתי.”
بعد يومين، قدم اهالي الطلاب المتنازعين لبحث قضية النزاع مع المديرة والمربية.
المربية: “لماذا فعلتم ذلك؟”
أحد الطلاب: “دان دائما يعتدي علينا، يكسر اقلامنا، لقد مللنا تصرفاته هذه والمشاكل التي يفتعلها خصوصا في حصة الرياضة”
أنصتت المربية لكلام طلابها لكنها وجدت نفسها في مأزق فماذا ترد عليهم؟ وكيف ستحل هذه المشاكل وهي تعرف أن الحديث يدور عن طالب ” كثير الحركة”
المعلمة: “هل تريد أن ترد عليهم يا دان؟”
صمت دلن برهة وأجاب: “أنا فعلا أحب زملائي لكني سبق وقلت لك بماذا أشعر في بعض الاحيان، ألقى نظره على زملائه وتابع ” لم اقصد فعلا أن اضايقهم، كل ما في الموضوع اني اشعر أنه تكمن في داخلي طاقة وعلي أن افرغها، أشعر أنه يجب علي أن اقفز واتحرك لأفرغ هذه الطاقة وهذا الامر لا استطيع ان اكتبه.
המורה מסתכלת על דן ומרגישה הקלה שדן סיפר על הקושי שלו מול התלמידים ומיד עלה לה רעיון בראש.
המורה אמרה לכולם: “הפעם יש לי פתרון שיעזור לא רק לדן אלא לכולכם . אני מציעה שכל יום בבוקר דן ישים אוכל לחיות בפינת החיי של בית הספר וישקה את העציצים. דן יהיה אחראי לדאוג לספק אוכל ומים לחיות המחמד בבית הספר.”
דן שומע את המורה ועונה בהתלהבות: “וואאוו כיף גדול”
התלמידים מתפלאים איך זה יפתור את הבעיה.
המחנכת מבקשת מהתלמידים לחזור לכיתה והיא ממשיכה את הפגישה עם המנהלת ועם ההורים.
אבא של דן שואל את המחנכת : “מה הכוונה שלך? מה אפשר להשיג מבזבוז של שעה יומית שדן מבלה בחוץ?”
המחנכת עונה: “הילד שלך מאובחן כילד עם ADD, הוא ילד היפראקטיבי, יש לו הרבה אנרגיות וקשה לו לשבת הרבה זמן, וזה גורם לו לעשות בעיות בכיתה ולהזיק לאחרים למרות שהוא לא מתכוון לכך. גם כך הוא מבזבז את חצי היום בלעשות בעיות בכיתה. אני רוצה שדן יוציא את כל האנרגיות שלו בבוקר בהשקיה והאכלה, ואחר כך הוא יתחיל את השיעורים שלו ברוגע. אני מאמינה שזה מאוד יעזור לו.”
فرحت المعلمة بعد هذه المحادثة ، فقد تحدث دان عن مشكلته أمامها وأمام الطلاب فخطر في بالها فكرة.
توجهت المربية للطلاب قائلة: ” هذه المرة لدي حلا سيساعد حتما على وضع حلا لمشكلة دان
وهو كتالي: دان سيصبح مسؤولا عن حديقة المدرسة ففي كل صباح سيقوم باطعام الحيوانات وري المزروعات”
من الان فصاعدا “دان” مسؤول عن حديقة المدرسة
اعجب ” دان” بالفكرة” وفرح جدا بها، تساءل الاولاد: “هل حقا بذلك تنتهي المشكلة؟”
طلبت المربية من الطلاب أن ينصرفوا واستمرت الجلسة مع مديرة المدرسة والاهالي
والد دان سأل المربية: “ماذا تقصدين بذلك؟ ابني سوف يخسر ساعة تعليمية بهذا الحل”
أجابت المعلمة: ” ابنك لديه صعوبات في التعلم فهو يعاني من كثرة الحركة، لديه طاقة كبيرة وعليه افراغها، فيفرغها بمشاكل عديدة مع زملائه، كل ما اريده ان يفرغ طاقته صباحا في اعمال الحديقة ( الري واطعام الحيوانات) وبعد ذلك يبدأ دوامه الدراسي بهدوء برأيي ان ذلك حتما سيساعده”.
הפגישה הסתיימה בהסכמה לנסות את הצעת המחנכת והוסכם כי דן יהיה בתקופת ניסיון של חודש ולאחר מכן יקבעו פגישה נוספת בכדי לראות אם ההתנהגויות של דן השתנו או שעדיין הוא עושה בעיות לכיתה. אחרי חודש, המחנכת הזמינה את ההורים של דן לפגישת צוות אצל המנהלת.
ההורים התחילו את השיחה: “אנחנו נתחיל בזה שדן מאוד השתנה לטובה גם בבית, אנחנו מאוד מרוצים משינוי זה, הוא נהיה יותר רגוע, והתחיל לקחת אחראיות גם על הגינה של הבית. אנחנו מרגישים שהוא אוהב לעשות את התפקיד הזה בגינה.”
המחנכת: “טוב, אני חייבת להגיד לכם שאנחנו הצלחנו ובגדול, דן מגיע לכיתה בשיעור השני יושב, מקשיב למורה, הוא כותב ונהייה לו יותר חברים בכיתה.”
דן: “אני מאוד שמח מהעבודה שלי בבוקר אני מרגיש אחראי, לפעמים אני מבקש מהחברים שלי לעזור לי והם עוזרים לי בכיף. אני מרגיש שהגינה של בית הספר מרחב אישי שאני צריך לדאוג לו כל יום אני מרגיש שייכות לבית הספר יותר מקודם.”
انتهت الجلسة بعد أن اتفقوا على أن دان سيعمل في حديقة المدرسة ساعة يوميا لمدة شهر كامل وبعد ذلك ستقعد جلسة اخرى لمتابعة حالة “دان” هل طرأ تغير على سلوكياته؟ هل فعلا حلت مشكلته؟
بعد شهر دعت المربية والدي دان لجلسة طاقم عند مديرة المدرسة .
إبتدء الاهل بالحديث: “في الواقع لقد لمسنا تغيرا ملحوظا في تصرفات دان، فعلا تغيرت بشكل ايجابي حتى في البيت الان قد اصبح اكثر هدوءًا، واصبح يهتم بحديقة المنزل، وهو يحب ما يفعله”
المربية: “الان بإمكاني القول أننا نجحنا فعلا، دان يبدأ يومه الدراسي متأخرا لكنه أصبه هدئا، مطيعا، اجتماعيا.
دان: “انا فرح جدا بعملي الصباحي في الحديقة، اشعر انها ملكي وانا مسؤول عنها، عندما احتاج للمساعدة اطلب من زملائي ويساعدونني حقا. الان اشعر أن هذه الحديقة جزء مني وهذا عزز من شعوري بالانتماء للمدرسة”.
יום הולדת להנד
عيد ميلاد هند
להנד יש לה יום הולדת ה 12, היא ביקשה מאימא שלה לעשות לה מסיבת יום הולדת גדולה ומושקעת היא אמרה לאימא: “אני רוצה להזמין את החברות ולקנות עוגה של נסיכות, ולחלק מתנות לכל החברות שלי”
אימא של הנד ביקשה ממנה להגיד לה את כמות החברות המגיעות ואת הכיבוד שהיא רוצה שיהיה לה. הנד נכנסה לחדרה במהירות ורשמה לאימא מספר החברות שלי 12, אני רוצה שתביאי לי חטיפים שתייה, עוגיות בצק סוכר, בלונים צבעוניים וקישוטים.
تحتفل هند بعيد ميلادها الثاني عشر، حيث طلبت من والدتها أن تعد لها حفلة كبيرة لكي تدعو صديقاتها وتشتري كعكة الاميرات وتقوم بتوزيع العديد من الهدايا.
وبذلك طلبت منها امها أن تحضر لها قائمة بعدد صديقاتها المدعوات الى الحفل وقائمة بكل المأكولات التي يجب عليها احضارها وصنعها.
دخلت هند فورا” الى غرفتها وقامت بتحضير القوائم سجلت عدد صديقاتها وهو 12 صديقة ومن ثم كل المسليات، المأكولات المطلوبة ومن ضمنها المشروبات المختلفة والبالونات الملونة والزينة ايضا.
האם הלכה לקנות את המתנות והכיבוד, בצהריים חזרה עם הרבה שקיות גדולות ומלאות. הנד התחילה להסתכל בין השקיות ואמרה : “אימא המתנות האלה לא יספיקו לכולן”
אימא ענתה: “אבל, זאת הכמות שרשמת לי”
הנד: “אני יכולה לספור את החברות עוד פעם?”
אימא: “כמובן”
ذهبت الام لشراء كل من الهدايا والاغراض المتنوعة حيث عادة حاملة العديد من الاكياس الكبيرة والممتلئة.
تفحصت هند الاكياس قائلة امي: “هذه الهدايا لا تكفي للجميع”
اجابتها الام قائلة: “هذا ما قمت بكتابته لي”
هند: “هل بامكاني أن اقوم بعد صديقاتي من جديد”
الام: “طبعا”
הנד מתחילה להגיד את שמות החברות ומשתמשת באצבעותיה, ואומרת: “אימא טעיתי הם 21 ולא 12.”
האם: “בסדר גמור הנד טוב שבדקנו. אני אלך פעם נוספת ואשלים את הקנייה של שאר המתנות.”
והנה הכול מוכן המתנות העוגה הכיבוד והחברות כבר מתחילות להגיע.
מתחילות פעילויות מוזיקליות, ריקודים, שירה, נגינה על כלים, משחקים ופרסים.
بدأت هند بعد الواحدة تلو الاخرى بمساعدة اصابعها وقالت: “امي لقد اخطأت العد، صديقاتي 21”
الام: “حسنا فعلت فمن الجيد انك قمت بتفحص الاغراض، سوف اذهب مرة اخرى واحضر المزيد من الهدايا”
والان لقد قمنا بتجهيز كل ما يلزم للحفلة من مستلزمات
حضرت الصديقات وبدأ الاحتفال متكللاً بالرقص والغناء وعزف الموسيقى واللعب بالالعاب والهدايا.
כשמגיע זמן העוגה עם הנרות, הנד נלחצת מאוד וקוראת לאימא: “אימא, אימא, אני צריכה את עזרתך עם הנרות, איפה אני שמה את מספר אחד ואיפה אני שמה את מספר 2?”
האם מצביעה לה ומהר מהר היא מניחה את הנרות ומחייכת.
החברות שלה שרות “יום הולדת להנד היפה”, ומצטלמות יחד.
העוגה הטעימה באמצע השולחן מונחת, ואימא שלה נותנת להנד סכין בכדי לפרוס את העוגה. הנד אומרת: “אימא אני צריכה את עזרתך, תחלקי את העוגה לארבעה חלקים שווים ואז יהיה לי יותר קל להמשיך לחלק בצורה שווה ומסודרת”.
אימא: “בשמחה , בתי היפה”.
הנד ממשיכה לפרוס את העוגה ומחלקת לכל חברותיה ממנה.
לה.כל החברות והנד שמחות מאוד, הם חיבקו את הנד ואמרו לה שהם נהנו מאוד וחזרו הביתה.
בערב הנד אמרה לאימא שלה:” אימא אני מודה לך על העזרה התמיכה וההבנה שלך, תודה רבה לך על יום ההולדת שעשית לי אני אוהבת אותך מאוד”.
احضروا الكعكة والشموع شعرت هند بالتوتر وطلبت من امها المساعدة ونادت: “ماما، ماما كيف ارتب االشموع اين بامكاني أن اضع الرقم 1 واين اضع الرقم 2؟”
تشير لها الام وبسرعة تضعهم هند بالطرقة السعيدة وتبتسم.
تباشر الصديقات الغناء بمناسبة عيد ميلاد هند الجميلة ويتبادلون الصور الجميلة معا.
تناول الام هند السكينة لتقوم بتقطيع الكعكة اللذيذة وسط الطاولة
تطلب هند المساعدة من امها قائلة: “امي اريد ان تقطعي لي الكعكة لاربع أقسام متساوية وبذلك سيكون من السهل علي أن اقسمها بشكل منظم ومتساوي “
الام: “بكل سرور ابنتي الجميلة”
اجواء الفرح والسعادة تعم المكان
قامت صديقات هند بمعانقتها واخبارها عن مدى سعادتهن ومن ثم اتجهن الى بيوتهن.
في المساء توجهت هند الى امها قائلة: “امي اشكرك لمساعدتك ودعمك وتفهمك لي، شكرا لك هذا العيد احبك كثيرا”
מבחן קריאה
امتحان قراءة
בכיתה ט’ יש מבחן קריאה, הכיתה מסודרת, נקייה ושקטה. התלמידים יושבים אחד ליד השני, בוהים בספר ומתרגלים. המורה יושבת על הכיסא ומולה ספר, קלמר עם הרבה עטים, רשימה של שמות התלמידים. האצבע של המורה זז מעל הרשימה והיא קוראת לכל תלמיד לפי סדר הרשימה.
في الصف السابع يوجد امتحان قراءة، غرفة الصف مُرتبة، نظيفة وهادئة يجلس الطلاب كل منهما بجانب الاخر
يُحدقون بالكتاب يتمرنون على القراءة، اما المعلمة فتجلس على الكرسي الخاص بها أمامها الكتاب بالإضافة لمقلمة مع العديد من الاقلام وقائمة بأسماء طُلاب الصف
המורה אומרת: “תודה רבה לך פאטמה” המורה מסתכלת על הרשימה ואומרת: “אחמד תמשיך לקרוא בבקשה”
אחמד מתחיל לקרוא לאט-לאט תוך כדי גמגום, לוקח לו זמן לסיים משפט, הוא מאבד מילים תוך כדי קריאה ולא מצליח לקרוא משפט שלם בלי טעויות.
אחמד מתעייף ומפסיק לקרוא.
بحوزتها قائمة الاسماء تقرأ كل اسم على حدى حسب موقعِهِ في القائمة.
المعلمة قائلة: ” شكرا جزيلًا لك يا فاطمة”
وتنظر الى القائمة وتضيف: “أحمد بإمكانك أن تُكمل القراءة من فضلك”
يتابع احمد قراءته ببطء شديد متأتأً مستغرقا ً الكثير من الوقت لإنهاء جُملتهِ وقد أضاع بضعًا من الكلمات أثناء ذلك ، حيث انهُ لا يستطيع أن يقرأ جملة كاملة متكاملة بلا أخطاء
يتوقف عن القراءة لشعوره بالملل والتعب والاجهاد
המורה: ” מה קרה לך למה אתה לא ממשיך, אתה צריך לסיים את הטקסט”.
אחמד: ” את יכולה לחזור אלי אחר-כך? פשוט התעייפתי”
המורה ממשיכה לשני התלמידים שאחריו ואחר כך היא מבקשת ממנו עוד פעם ” אחמד תקרא בבקשה”.
אחמד שולף מהתיק שקופיות צבעוניות והמורה מסתכלת עליו ושואלת :”מה אתה עושה מה זה?”
אחמד אומר: “קשה לי לקרוא, אני רואה הכל מעורבל והאותיות זזות לי, זה מזיק לי ועושה לי סחרחורת.”
התלמידים מסתכלים על אחמד ומקשיבים לו. אחד התלמידים שואל אותו: “באמת! איך זה יכול להיות? אתה רואה האותיות זזות?”
אחמד : “כן, אני רואה האותיות זזות על הדף ואני מנסה לעקוב אחריהן וזה מאוד מעייף אותי.”
המורה: ” ומה זה השקופיות הצבעוניות שהוצאת? “
אחמד: “השקופיות האלה עוזרות לי ללכוד את האותיות ולקרוא אותן יותר טוב. הנה אני מניח אותם על גבי דף לבן ואז זה עוזר לי להתרכז יותר ולקרוא בקלות.”
المعلمة متسائلة: ” ما بك لا تكمل القراءة يجب عليك ان تنهي النص”
أحمد: من فضلك هل بمكانك العودة الي لاحقا لأني اشعر بالتعب
تُتابع المعلمة لطالبين من بعده ِ ومن ثم تعود وتطلب مِنهُ مرة اخرى أن يتابع القراءة
يُخرج احمد بطاقات مقطعة وملونة من حقيبته تنظر اليه المعلمة متسائلة: “ماذا تفعل؟ ما هذا ؟ “
يُجيبها احمد من الصعب جدا علي أن اقرأ فأنا ارى كل شيء متشابك والحروف تتحرك من مكانها وهذا يضايقني ويُسبب لي الدوار
يوجه الطلاب انظارهم الى أحمد ويصغون لكلامه فيقوم طالب منهم بسؤالِهِ: ” حقا ، كيف من الممكن أن يحدث هذا الشيء هل فعلا تتحرك الحروف؟!
احمد: ” نعم، أنا اشاهدها تتحرك بداخل الدفتر احاول تعقبُها وهذا الامر يرهقني كثيرا”
المعلمة: “وما هذه البطاقات الملونة التي قُمت بإخراجها؟”
احمد: “هذه البطاقات تساعدني السيطرة على الحروف وقراءتها بشكل افضل ، حيث اضعها على ورقة بيضاء مما يساعدني على التركيز والقراءة بسهولة”
המורה: “יפה! ואיך ידעת על שיטה זו?”
אחמד: “ביסודי התקשיתי לקרוא והמורים שלי חשבו שאני לא מעוניין לדעת לקרוא ולא ממש הבינו את הקושי שלי. בחופש הגדול סיפרתי להורים שלי על הבעיה שלי בקריאה והם לקחו אותי למרכז שנקרא “לעוף רחוק”, שם עשו לי אבחון ונתנו לי משימות שונות לעשות ואחר כך הם הציעו לי כל מיני דרכים כדי להתמודד על הקושי שלי בקריאה ואני בחרתי לעצמי את השיטה הנוחה לי ביותר והיא שימוש בשקופיות.”
המורה: “אתה ילד מקסים! אז אתה יכול להמשיך בקריאה?”
אחמד : “כן”
אחמד הניח שקופית ורודה על גבי הדף והמשיך לקרוא, הוא קרא מצויין ונראה יותר רגוע.
המורה הרגישה את השיפור המשמעותי בקריאה ואמרה לו תודה.
المعلمة:” ممتاز، وكيف تعرفت على هذا النوع من السيطرة؟”
احمد: ” في المرحلة الابتدائية كان من الصعب جدا علي أن اقرأ واعتقد المعلمين انني لا اريد معرفة ذلك ولم يكن بإستطاعتهم على أن يفهموا الصعوبات التي تواجهني فقمت بإخبار والدي بحقيقة الامر فتوجهنا سوية لمركز ( لنحلق عاليا) وهناك تمت عملية التشخيص لحالتي واعطوني الكثير من المهمات للقيام بها واقترحوا الكثير من الخطوات و الطرق لكيفية التعامل مع مثل هذه الصعوبات القرائية فقمت بإختبار الطريقة الاكثر سهولة وهي التعامل مع البطاقات او الشرائح”
المعلمة: “انت طالب رائع! فبإمكنك ان تكمل القراءة؟ “
احمد: “نعم”
وضع بطاقة باللون الوردي على دفتره واكمل قراءته فقد قرأ بطريقة رائعة وكان مرتاحًا جدا لاحظت المعلمة التغيير الواضح في قراءته وقامت بتشكُرِهِ.
Published: Jun 17, 2016
Latest Revision: Jun 20, 2016
Ourboox Unique Identifier: OB-169111
Copyright © 2016
Skip to content