عمادنا

(מריאן חורי + תאמר חיר)

المعمودية هي طقس مسيحي يمثل دخول الإنسان الحياة المسيحية. تتمثل المعمودية باغتسال المعمّد بالماء بطريقة أو بأخرى. ويعتبر سر المعمودية أحد الأسرار السبعة المقدسة في الكنيسة الأرثوذكسية والكاثوليكية وأحد السرين المقدسين في الكنائس البروتستانتية.

الشخص الذي يجري تعميده يصبح تابعاً ليسوع المسيح وتابعاً للكنيسة المسيحية. والعماد يمثل موت يسوع المسيح وقيامته في الحياة الجديدة. أيضاً الطفل المعمد يخلّص من الخطيئة الأصلية التي هي خطيئة آدم وحواء ويدخل الحياة مرة أخرى كإنسان جديد. وبحسب الإعتقاد المسيحي، فإن أول عماد في التاريخ كان عماد المسيح على يد يوحنا المعمدان في نهر الأردن.

وقد اختلفت وجهات نظر المسيحيين حول المعمودية وكان الجدال حول قضيتين : نوع المعمودية ومعمودية الأطفال أو الكبار. تعتبر الطوائف المسيحية الشرقية أن المعمودية لا تصح إلا بتغطيس الإنسان كاملا تحت الماء لأنها تشير إلى أن المعتمد بحسب التقاليد المسيحيّة دُفن مع يسوع وقام معه بناءً على الآية القائلة: «أمْ تَجْهَلُونَ أَنَّنَا كُلَّ مَنِ اعْتَمَدَ لِيَسُوعَ الْمَسِيحِ اعْتَمَدْنَا لِمَوْتِهِ، فَدُفِنَّا مَعَهُ بِالْمَعْمُودِيَّةِ لِلْمَوْتِ، حَتَّى كَمَا أُقِيمَ الْمَسِيحُ مِنَ الأَمْوَاتِ، بِمَجْدِ الآبِ، هكَذَا نَسْلُكُ نَحْنُ أَيْضًا فِي جِدَّةِ الْحَيَاةِ». أو بتغطيسه ثلاث مرات على اسم الثالوث الأقدس وليس مرة واحدة. في حين تكتفي

טבילה

(   – פקיעין — מריאן חורי + תאמר חיר)

בנצרות, הטבילה היא הטקס המכניס את המאמינים אל הכנסייה, והוא אחד משבעה סקרמנטים מרכזיים בנצרות

בכנסיות האורתודוקסיות, בכנסיות קתוליות־מזרחיות ובכנסיות פרוטסטנטיות פונדמנטליסטיות מטבילים את כל הגוף. אצל האורתודוקסים נוהגים להוסיף מעט שמן למי הטבילה. בכנסיות הקתוליות והפרוטסטנטיות מזליף הכומר המקיים את הטקס שלוש פעמים מים שקודשו בברכת כוהן דת על קדמת ראשו של הנטבל, ומכניס אותו לכנסייה “בשם האב, הבן ורוח הקודש

الاتراح وعادات الدفن عند الدروز

(מריאן חורי + תאמר חיר + פקיעין)

عندما يتوفى شخص ما تعلن النعوه وينقل الجثمان الى احدى خلوات القريه حيث تجتمع حوله النسوه يندبن المعزون مناقب الفقيد ويتحدث رجال دين   بمواعظ تحث على الصبر و التسليم بحكم البارى مررددين اقوال الموت حق هذة مشيئة الله الله اعطى و الله اخذ الله يرحم امواتكم

    اما اقارب الفقيد من الرجال فيجلسون في الماتم حيث يتلقون التعازي من اهالي القرية وخارجها يذكر

 . . . . . . و يرحمه

وعند اقتراب ساعة الدفن يدخل اقرباء ومعارف الفقيد الى الخلوه للقاء انظره الاخيره الى مقبره القرية ويسير في الجنازة المشيعون يتقدمهم

رجال الدين وهم يرددون لا اله الا الله دايم باقي وجه الله

عد الفراغ من الصلاة على الميت يبغي أن يدفن الميت في القبر،.

הלוויה של דרוזים

(מריאן חורי + תאמר חיר)  

כשאדם מת הגוף מועבר להודיע את הבשורה נסוג כפר אחד איפה היא תפגוש אותו נשים לספק שמיכות מעלותיו של הנפטר היא מדברת אנשי דת מכל הרצאות העסק קורא סבלנות משלוח מכוח דברי ה ‘אומר למות זכות זו היא רצונו של אלוהים ואלוהים נתן אם תיקח אלוהים ירחם המתים שלכם

חתונה

חתונה היא הכינוי של טקס הכניסה בברית הנישואים. טקס זה נערך בצורות שונות בתרבויות ובדתות שונות, וגם במסגרת תרבות מסוימת מתקיימות דרכים מגוונות לעריכתו. בני הזוג הנישאים, מכונים “חתן” ו”כלה”, ובתום הטקס הם נקראים “בעל” ו”אישה” (בהתאמות המתבקשות במקרה של נישואים חד מיניים), וקיימת ביניהם זיקה המעוגנת בחוק. יש מקומות שהטקס מתפצל לטקס רשמי (דתי או אזרחי) ולמסיבה וארוחה, ויש מקומות שחוגגים את שניהם ביחד. בדרך כלל החברה או המדינה מחייבת את קיומו של טקס מחייב על מנת לאפשר את שינוי המעמד האישי מרווקים לנשואים. בחברות שמרניות אסור לחיות חיי אישות ולהתגורר ביחד לפני טקס זה.

בת מצווה

ההלכה לפיה בגיל 12 הבת מפסיקה להיחשב כקטנה, מקורה במשנה במסכת נידה‏^[1]: “בת שתים עשרה שנה ויום אחד נדריה קיימין” ובדברי הרמב”ם:‏^[2] “בת שתים עשרה שנה ויום אחד… ובן שלוש עשרה שנה ויום אחד… הרי הן כגדולים לכל המצוות”. על פי ההלכה, יהודייה שהגיעה לגיל 12 חזקתה שיש לה סימני נערות ונחשבת לבעלת דעת ומחויבת בכל מצוות התורה שבהן חייבות נשים

تمنع التعاليم الدينية توقف أن ابنة في سن 12 يعتبر صغير داخلي الميشناه النداء   ” اثني عشر عاما ويوم واحد لها يتعهد  و قول موسى بن ميمون : [2 ] ” اثنتي عشرة سنة ويوم واحد … و بن ثلاثة عشر سنة واحدة ويوم واحد … ثم أنهم جميعا أحجام كل الوصايا ” . وفقا للقانون اليهودي ، اليهودي الذي تحول 12 الحيازات التي لديها دلائل على الفتيات المراهقات و يعتبر الآراء و تلتزم جميع الوصايا التي لديها نساء

يتم في  القرية خطوبة وبعد مده يتم العرس يومين

في العرس ياتي الناس والاقارب ويحتفلون معا

وتقام الدبكة والرقص مع العروس والعريس 

وفي النهايه يتم زف العروس

ويحتفلون في العرس ثلاثة ايام

في اليوم الثالث يجتمعون اهالي القرية

ويهنئون العرسان ويقدمون لهم الهدايا

وتستمر حياة العرسان بسعادة