HEPSİNİ OKUYORUM, FARKI BİLİYORUM PROJESİ PLAN VE ETKİNLİK KİTABI

Projemizde 6-11 yaş grubu öğrencilerinin okuma becerilerini metin türlerinin farkında olarak geliştirmelerini sağlamaya yönelik etkinlikler yapılacaktır.Bu projenin amacı öğrencilerimizin metin türlerine göre etkili ve stratejik okuma becerilerini geliştirmektir.Öğrencilerimiz Türkçe derslerinde kuralına uygun okuma yapabilme, okuduğu metni anlayabilme, metin türlerini tanıma, okuduklarından çıkarımda bulunma, sözcük dağarcığını geliştirme, okuma stratejilerini uygulayabilme, metnin konusunu ve ana duygusunu belirleyebilme, okurken vurgu ve tonlamaya dikkat etme ve ses tonunu ayarlayabilme, okurken noktalama işaretlerine dikkat etme, okuma sevgisi kazandırma, problem çözme becerilerini geliştirme, iletişim becerileri, bilgi teknolojilerini etkili ve verimli kullanma, kendine güven ve özsaygı geliştirme, kendini rahat ifade edebilme, işbirliği yapabilme.

PROJE ORTAKLARI VE PLAN YAZARLARI

Semra ERYILMAZ

Burcu TÜRKER

Dilek BALIM

Filiz KAYA SİVRİ

Kadir ÖZDEMİR

Fazilet Cemile ARMAĞAN

Yeliz ERGON

Çiğdem YILMAZ

Özlem ATALAY

Fadime ATALAY YAKAR

1.ETKİNLİK

            Ek-1 (Kaynak: Yeşilay.org)

            Bir kişinin kullandığı bir madde veya davranış üzerinde kontrolünü kaybetmesine bağımlılık denir.

YEŞİLAY
Kendini seven insan
Açık tutar zihnini
Uzak durur kumardan
Düşünür sıhhatini
Sudan güzel içecek
Bulunur mu hayatta?
Vücudunu koruyacak
Soluduğun temiz hava
Bağımlılıkla mücadele et
Uyar çevrendeki dostları
Durma, Yeşilay’ı keşfet
Takip et çalışmalarını.

YEŞİLAY
Bin dokuz yüz yirmide
Kurulmuştur Yeşilay
“İyiliğin, sağlığın peşinde”
Hizmet verir Yeşilay
Yeşil hilal sembolünde
Huzur ve mutluluk demek
Bağımlılıkla mücadelede
Yeşilay en büyük cemiyet
Gönüllü çalışır insan
Faydalı derneklerde
Yeşilay’ın tüm kapıları
Açıktır yardımseverlere.

BAĞIMLI OLMA
Küçük kız ayağa kalktı,
“Sırtım çok ağrımış,” dedi.
Gözleri de kızarmıştı,
Onu hiç fark etmedi.
Bilgisayar başındayken
Oyunlar çok eğlenceli.
Zamana dikkat etmezsen,
Bir o kadar tehlikeli.
Arkadaşları sokakta,
Yakan top oynuyordu.
Temiz hava, bol güneş
Enerjiyle doluyordu.
Küçük kız pişman oldu.
Teknolojiyi yanlış kullanıyordu
Bıraktı sanal bağımlılığını,
Hissetti sağlıklı yaşadığını.

NASİHAT
Temiz hava dururken
Ciğerlerine duman çekme
Su gibi azizi varken
Zararlı içecekler niye?
Sağlıklı beslen, spor yap
Açık havada oyna
İp atla, topunu kap
Eğlenmelere doyma
Sevgi dışında bir şeye
Sakın bağımlı olma
Yeşilay’da gönüllü ol
Kapılma kötü alışkanlıklara.

2.ETKİNLİK

Aşağıdaki metni anlayana kadar dikkatle okuyalım.

………………………

Boğazı ile Marmara Denizi ve Ege   Denizi’ni   birleştiren   Çanakkale, milletimiz için büyük öneme sahiptir. Çünkü Çanakkale denildiğinde akla

Çanakkale Savaşı gelir. Tarihimizin en önemli savaşlarından biri olan Çanakkale Savaşı burada yapılmıştır.

Türk tarihine adı altın harflerle yazılan bu savaşta milletimiz çok sayı- da insanını kaybetmiştir. Bu savaşta sadece  bir  ordu  olarak  değil,  millet olarak mücadele edilmiş ve zafer ka- zanılmıştır. ‘‘Sağ kolumu kaybettim, sol kolum var, onunla da savaşırım.’’ diyen Mehmet Çavuş, 275 kiloluk top mermilerini sırtlayan Seyit Onbaşı, er- kek kılığına girerek savaşan Halime Çavuş bu savaşın kahramanlarından sadece bir kaçıdır.

(Mehmet Çavuş-Seyit Onbaşı-Halime Çavuş)

Cepheye yarbay rütbesi ile ge- len Mustafa Kemal Bey, daha sonra albay olmuş ve Anafartalar Grup Kumandanı olarak atanmıştır. Anafar- talar Muharebeleri sırasında bir şarapnel parçası kalbinin üzerinde duran cep saatini parçalamış ve göğ- sünden yaralanmıştır. Askerlerimizin moralinin bozulmaması için bunun du- yulmasını istememiş ve savaşma azmini devam ettirmiştir. Çanakkale Zaferi’nde  büyük  rolü  olan  Mustafa  Kemal, İstanbul basını tarafından Anafartalar Kahramanı olarak tanıtılmıştır.

Aşağıdaki soruları okuduğumuz metne göre cevaplayalım.

SORULAR

• Çanakkale denildiğinde  akla  ne gelir?

………………………………………………….

• Çanakkale Savaşı’nda nasıl mücadele edilmiştir?

………………………………………………….

• Mehmet Çavuş ne demiştir?

………………………………………………….

• Halime Çavuş niçin erkek kılığına girmiş olabilir?

………………………………………………….

• Mustafa Kemal Bey, Çanakkale’ ye hangi rütbe ile gelmiştir?

………………………………………………….

• İstanbul basını onu nasıl tanıtmış?

………………………………………………….

SEYİT ONBAŞI

Ben Seyit Onbaşı

Düşmanlar ülkemizi ele geçirmek için saldırıya başlamıştı. Çanakkale savaşı devam ediyordu. Düşmanların saldırısı sonucu topun mermi kaldıran vinci parçalandı.215 kiloluk mermiyi kaldırarak topa yerleştirdim. Ateşlenen mermi İngiliz gemisini vurdu ve düşmanlar geri çekildi.

MEHMET ÇAVUŞ

Ben Mehmet Çavuş

4 Mart 1915 tarihinde tüfeğimin mekanizması bozulunca düşmana karşı taş ve kürekle mücadele verdim. Mustafa Kemal tarafından madalya ile ödüllendirilerek Çanakkale Cephesinin ilk kahramanı oldum.

NEZAHAT ONBAŞI

Ben Nezahat Onbaşı

70. Alay Komutanı olan babamla birlikte 8 yaşında cepheye katıldım. 12 Yaşında onbaşı rütbesini aldım. Babamın yanında cepheden cepheye koştum, çatışmalara katıldım ve 100 ‘den fazla düşmanı öldürdüm.30 Ocak 1921 de İstiklal Madalyası ile ödüllendirildim.

MUSTAFA KEMAL

Ben Mustafa Kemal ATATÜRK

Çanakkale cephesinde Türk askerimiz yüzbinlerce şehit vermesine karşın düşmana geçit vermedik. “Size ben taarruzu emretmiyorum, ölmeyi emrediyorum. Biz ölünceye kadar geçecek zaman zarfında, yerimize başka kuvvetler ve komutanlar geçebilir” sözünü Çanakkale cephesinde söyledim.

3.ETKİNLİK

KÖSTEBEKLER ve KİRPİ

Bir grup tedbirli ve çalışkan köstebek kışı geçirebilecekleri bir yuva kazmak için bütün yaz çalışırlar ve kendilerine güzel bir yuva yaparlar. Tembel ve umursamaz bir kirpi köstebeklerle karşılaşır ve onlara kendi yuvası olmadığını söyler. Köstebekler kirpiye acır, onu da yuvaya alırlar. Bir süre sonra kirpinin dikenleri büyümeye başlar köstebeklerin onunla aynı yuvada kalması imkansız hale gelir. Üzülerek artık beraber yaşayamayacaklarını söylerler. Kirpi soğukta kalacağı için çok korkmuştur ayrıca  tembellik yaptığı ve arkadaşlarına zarar vermeye başladığı için de çok pişman olmuştur.Soğukta bir gün geçirdikten sonra köstebeklere gelip onlara yalvarır. Ne olur bana yardım edin, donmak üzereyim der.  Uzun konuşmalardan sonra köstebekler, kirpiye tembellik yaptığı için pişman olup olmadığını sorarlar. Onu çok pişman halde görünce hep birlikte ona da bir yuva kazarlar. Kirpi bir daha tembellik yapmamaya söz verir.

P4C TEMELLİ SORULAR

1.Siz köstebek olsaydınız kirpiyi içeriye alır mıydınız?

2.Siz kirpi olsaydınız köstebekten böyle bir şey isteyebilir miydiniz?

3.Birine acımak nasıl bir duygudur?

4. Başkalarına her durumda yardım etmemiz gerekir mi?

5.Yardım ederken kendimizi de zor durumda bırakmak doğru mudur?

6.Yardım edeceğimiz zaman bilmediğimiz ve bizi zor durumda bırakacak bir durumu yardım ettikten sonra öğrendiğinizde yardım ettiğinize pişman olur musunuz?

7.Sonunda bize zorluk vereceğini düşünerek yardım yapmaktan çekinirsek / vazgeçersek gerçekten yardımsever bir insan olabilir miyiz?

8.Yardımsever olmak ve vicdanlı olmak kelimeleri ne demektir? İkisi arasına benzerlik ve farklılıklar var mıdır?

4.ETKİNLİK

KAZAN DOĞURDU

Bir gün Nasreddin Hoca, komşusundan bir kazan ister. İşini bitirince kazanın içine küçük bir tencere koyup geri iade eder.

Kazan sahibi tencereyi görünce:
– Bu nedir? Diye sorar.

Hoca cevap verir:
– Müjde! Kazanınız doğurdu.

Bu haber komşusunun hoşuna gider.
– Pekala! diyerek tencereyi kabullenir.

Hoca yine bir gün komşusundan kazanı ister. Alır ama bu sefer iade etmez. Sahibi bir süre bekler. Kazanın gelmediğini görünce, Hocanın evine gelir, kazanı geri ister.

Hoca üzüntülü bir çehre ile:
– Sizlere ömür, kazan öldü! der.

Komşu hayretle:
– Aman Hocam, hiç kazan ölür mü? Deyince, Hocanın cevabı hazırdır:
-Kazanın doğurduğuna inanırsın da, öldüğüne niçin inanmazsın?

ELİN AĞZI TORBA DEĞİL Kİ BÜZESİN

Bir gün Nasreddin Hoca, oğlunu eşeğe bindirmiş kendisi arkasından ağır ağır yürüyerek köye gidiyorlarmış. Yolda bunları görenler :

– Dünya tersine döndü galiba ! Baksana hâle ihtiyar adam yerde yürüyor da parmak kadar çocuk eşeğin üzerinde. Ne ayıp şey değil mi ? Diye söylenmeye başlamışlar.

Bu sözleri duyan Nasreddin Hoca , merkepten oğlunu indirip kendisi binmiş. Biraz gidince birkaç kişiye daha rastlamışlar. Onlar da :

– Şu hâle bakın siz! Koskoca adam binmiş eşeğe, parmak kadar çocuk arkasından yetişeyim diye ter döküyor, insanoğlu işte hep kendini düşünür, diye konuşmaya başlamışlar.

Bu sözleri duyan Hoca:

– Oğlum en iyisi gel beraber binelim. Bakalım ne diyecekler, demiş.

Hoca önde oğlu arkada giderken birkaç kişi daha görmüş onları. Onlar da:

– Şu insanoğlunda merhamet diye bir şey kalmadı. Baksana eşeğin beli neredeyse yere değecek. Yerde yürüseler sanki ölecekler mi? Azıcık Allah korkusu olan kimse böyle yapmaz, gibi sözler söyleyerek uzaklaşmışlar.

Hoca bu sefer:

– Oğlum en iyisi mi, ikimizde yürüyelim, öyle ettik olmadı böyle ettik olmadı. Bir de bu şekil deneyelim demiş.

Eşek önlerinde, onlar arkada yollarına devam ederlerken, birkaç kişi daha görmüş bunları. Onlar da:

– Şunların ki de akıl mı yani? Eşek önlerinde bomboş gidiyor da her ikisi de şu sıcakta yerde yürüyorlar. İnsan, boş eşek olur da binmez mi hiç? Demişler.

Bu sözleri duyan hoca:

– Gördün ya oğul, her kafadan bir ses çıkıyor. Ne yapsan beğenmiyorlar. En iyisi bildiğinden şaşmayacaksın. Elin ağzı torba değil ki, büzesin! Demiş.

5.ETKİNLİK

ATATÜRK’ÜN ÇOCUK SEVGİSİ

Atatürk çocukları çok severdi. Fırsat buldukça onlarla konuşur, dertleşirdi. Bir gün bir okula ziyarete gitmişti.

Her zaman olduğu gibi bütün öğrenciler etrafını sardı. Hepsi Atatürk’ü görmenin sevinciyle onu alkışlıyordu. Yalnız küçük bir kız çocuğu bir kenara çekilmiş, Atatürk ile ilgilenmiyormuş gibi duruyordu. Bu küçük kız Atatürk’ün gözünden kaçmadı. Onu yanına çağırdı:

– Çocuğum, neden durgunsun? Niçin arkadaşlarının arasında değilsin? Hasta mısın diye sordu.

Çocuk:

– Bir şeyim yok efendim, dedi.

Sonra çocuk arkasını döndü, gözlerinden yaşlar akmaya başladı. Çocuk ağlamasını gizleyip yaşlarını gizlice sildi.

Atatürk:

– Neden ağlıyorsun çocuk? Sen ağlayınca ben çok üzülüyorum, dedi.

Çocuk yaş akan gözlerini Atatürk’e çevirdi:

– Atam, seni böyle görmek isterdik. Geldin, gördük ve çok sevindik. Ama artık sıramızı savdık. Kim bilir bir daha seni ne zaman göreceğiz? Onun için ağlıyorum, dedi.

Atatürk oradaki bütün çocuklara baktı ve dedi ki:

– Beni ne zaman görmek istiyorsanız aynaya bakın. Bütün çocuklar benim birer parçamsınız. Ben de sizin …

Aşağıdaki soruları metne göre cevaplandıralım.

1) Atatürk okula neden gitmiş?

1. A) Öğretmenlik yapmak için

2. B) Okulu kontrol etmek için

3. C) Çocukları ziyaret etmek için

2) Aşağıdaki duygulardan hangisi metne ait değildir?

1. A) Sevinç B) Hüzün                              C) Korku

3) Atatürk’ü gören kız çocuğu neden ağlıyormuş?

1. A) Hasta olduğu için

2. B) Atatürk’ü bir daha göremeyeceğini düşündüğü için

3. C) Atatürk’e sarılamayacağını düşündüğü için

4) Beni ne zaman görmek istiyorsanız “………………………….. ………………………… “ cümlesi metne göre hangisiyle tamamlanabilir?

1. A) Aynaya bakın. B) Yanıma gelin.           C) Beni çağırın.

Soru Yazıyorum

Aşağıdaki yanıtlara uygun sorular yazalım.

1) Soru: ______________________________________________________

   Yanıt: Atatürk çocukları çok severdi.

2) Soru: ______________________________________________________

   Yanıt: Çocuklar Atatürk’ü görme sevinciyle onu alkışlıyordu.

3) Soru: ______________________________________________________

   Yanıt: Atatürk çocuğa “Hasta mısın?” diye sordu.

4) Soru: ______________________________________________________

   Yanıt: Metindeki olay okul bahçesinde yaşanmıştır.

Atatürk Ve Atatürk’ün Çocuk Sevgisi

Atatürk, yaşamı boyunca tüm sevdiklerine hangi yaşta olursa olsun “çocuk” diye seslenirdi. Onun sözlüğünde çocuk sevgi demekti. O’nun çocuğu yoktu ama içinde bitip tükenmeyen bir çocuk sevgisi vardı. Bundan dolayı yüreği arada burkulmuş mudur bilmiyorum ama galiba bu ihtimal çok düşük; bütün Türk çocukları onun öz yavruları gibiydi. Atatürk, çocukların riyakârlık bilmeden bütün istek ve arzularını içlerinden geldiği gibi açıklamalarından çok hoşlanırdı. Son yıllarını da çok sevdiği bir çocukla geçirdi. Ülkü, Atatürk’ün çocuk sevgisinin bir simgesi oldu.

O’nun açık mavi gözleri her yerde çocukları arardı. Çağdaş ve mutlu Türkiye’yi çocuklarda görür ve çocuklarda bulurdu. Tüm yurt gezilerinde çocuklara sevgi ile yaklaşır, onlarla uzun uzun konuşurdu. Vedat Demirci’nin anılarından öğrenildiğine göre; Atatürk bir gün çocuk balosuna gider. Ortalıkta bir şaşkınlık havası doğar. Küçük bir oğlan salonun orta yerinde kalır. Bu yavru hayranlıkla bir süre Atatürk’e baktıktan sonra: “Atatürk’üm, seni öpmek istiyorum” der. Ortalığa bir sessizlik dalgası yayılır. Bu derin sessizliği Atatürk’ün sesi bozar “Öyleyse, gel öp” der. Çocuk koşarak Atatürk’ün boynuna sarılır. O sırada diğer çocuklar da: “Biz de.. Biz de..” diye bağırırlar. Böylece tüm çocuklar Ata’yı doya doya öperler. Bu görüntü çoğu kişiyi ağlatır. Büyük Atatürk de ağlar. Evet, Türk çocuklarının bu engin sevgisi için ağlar. Hem de sevinç gözyaşlarını dökerek. O gün çevresindekilere övünçle: İşte benim kuşaklarım” der.

Atatürk çocuk davasının önemini her ortamda vurgulayarak çocuklara yönelik hizmetlerde rehberlik yapmayı sürdürmüştür. 17 Ekim 1922 yılında Bursa’da kendini karşılayan çocuklara aşağıdaki şekilde seslenerek nasıl bir gençlik istediğini belirtmiştir:

‘Küçük hanımlar, küçük beyler Sizler hepiniz geleceğin bir gülü, yıldızı ve ikbal ışığısınız. Memleketi asıl ışığa boğacak olan sizsiniz. Kendinizin Ne Kadar Önemli, Değerli Olduğunuzu Düşünerek Ona Göre Çalışınız. Sizlerden Çok Şey Bekliyoruz.’

(Atatürk Albümü–1992)

ATATÜRK’ÜM SENİ ÖPMEK İSTİYORUM

              Atatürk bir gün çocuk balosuna gider. Ortalıkta bir şaşkınlık havası doğar. Küçük bir çocuk salonun orta yerinde kalır. Bu yavru hayranlıkla bir süre Atatürk’e baktıktan sonra: “Atatürk’üm, seni öpmek istiyorum” der. Ortalığa bir sessizlik dalgası yayılır. Bu derin sessizliği Atatürk’ün sesi bozar “Öyleyse, gel öp” der. Çocuk koşarak Atatürk’ün boynuna sarılır. O sırada diğer çocuklar da, “Biz de.. Biz de..” diye bağırırlar. Böylece tüm çocuklar Ata’yı doya doya öperler. Bu görüntü çoğu kişiyi ağlatır. Büyük Atatürk’te ağlar. Evet, Türk çocuklarının bu engin sevgisi için ağlar. Hem de sevinç gözyaşlarını dökerek. O gün çevresindekilere övünçle, “İşte benim kuşaklarım” der.

ÇÜNKÜ SİZE HİÇ KİMSE BENZEMEZ

     İki kardeş okul dönüşü annelerinden izin alarak sık sık Atatürk’ün köşkünün etrafında gezinip dururlarmış. Öğretmeni Ayşe’ye o gün yurdumuzun düşmanlardan kurtarılması için Ata’nın emrinde milletçe nasıl çok çalışıldığını anlatmıştır. İçinde bulunduğumuz ortamın nasıl meydana getirildiğini öğrenen Ayşe, kardeşi İsmet’i de alarak her zaman olduğu gibi belki Atatürk’ü görürüz diye köşkün etrafında gezip dururlar. Tesadüf aynı gün, yaveri ve arkadaşlarıyla bir gezinti yapan Atatürk, Ayşe ile kardeşinin köşkü seyrettiklerini görünce yanlarına yaklaştı.

– Adın ne senin yavrum.

– Ayşe.

– Senin adın ne yavrum.

Ayşe’nin kardeşi hemen cevap verdi.

– İsmet.

– Niçin burada dolaşıyorsunuz?

– Sizi görmek istedik efendim.

– Peki ben kimim? Beni niçin görmek istediniz?

İki kardeş bir ağızdan:

-Gazi Mustafa Kemal Paşasınız.

Atatürk ve yanındakiler gülümsediler.

– Benzettiniz çocuklar ben gazi değilim.

Yine iki kardeş bir ağızdan:

– Siz Gazisiniz.

– Peki nereden bildiniz?

Çocuklar aynı ağızdan gür bir sesle:

-Çünkü size hiç kimse benzemez.

– Ayşe sen okuyor musun?

– Evet beşinci sınıftayım.

– İsmet sen kaçıncı sınıftasın?

– Üçüncü sınıftayım.

– Ayşe sen ne olmak istiyorsun?

– Öğretmen olmak istiyorum efendim. Öğretmenler yurtlarına yararlı insanlardır. Biz her şeyi öğretmenden öğreniriz. Sizi de öğretmenimiz tanıttı.

– Evet yavrum, biz her şeyimizi öğretmenlere borçluyuz. Beni de öğretmenim gazi yaptı. Peki İsmet sen ne olmak istiyorsun?

– Asker olacağım. Çünkü sizi çok seviyorum. Yurduma saldıran düşmanın kafasını kıracağım.

Atatürk iki kardeşi bağrına bastı sevdi ve okşadı.

– Aferin çocuklar.

Yanındaki arkadaşlarına dönerek:

– Evet, milletin bağrından tertemiz bir nesil yetişiyor. Eserimizi bunlara gözümüz arkada kalmadan bırakabileceğiz. Şimdi çok huzurluyum, derken gözleri yaşardı

                                        DÜNYANIN MERKEZİ ANKARA

Sırrı Akatay’ ın ağzından anlatılıyor:

Atatürk ve Latife Hanım 30 Eylül 1924′te Pasinler’e geçerken Erzincan yolunda Aşkale’ye uğramışlardı. Ata’nın karşılanışında bazı konuşmalar yapılmış ve ilkokuldan da bana uzun bir kahramanlık şiiri okuma görevi vermişlerdi. Ben şiiri avazım çıktığı kadar bağıra bağıra ve yanlışsız ve duraklamadan okudum. Atatürk ve Latife Hanım şiirimi sonuna kadar dinlediler.

Şiirim bitince Atatürk beni yanına çağırdı ve bana, “Şiiri çok güzel okudun, aferin sana, senin adın ne bakayım?” diye sordu. Ben de “Sırrı efendim” diye bağırdım. Bunun üzerine Atatürk, “Şimdi sana bir sual soracağım, bakalım bunu bilebilecek misin?” dedi.  ”Sorun efendim” dedim. ”Dünyanın ortası neresidir?” dedi.

O zamanlar hep Ankara’dan ve Atatürk’ten konuşulurdu. Ankara’da şu olmuş, Ankara’da şu kararlar alınmış, Ankara’ya şu devlet büyükleri gelmiş. Her şeyde, her konuşmada Ankara geçerdi. Bizlerin de Ankara’dan başka duyduğu bir şey yoktu. Hocalar da hep, “Bizim merkezimiz Ankara, her şey Ankara’dan idare ediliyor.” dediklerinden, hiç tereddüt etmeden bütün gücümle “Ankara!” diye bağırdım.  Atatürk bu cevaptan pek mutlu olmuş ve Latife Hanım’la beraber katıla katıla gülmüşlerdi.

23 NİSAN

Sanki her tarafta var bir düğün.
Çünkü, en şerefli en mutlu gün.
Bugün yirmi üç Nisan,
Hep neşeyle doluyor insan.

İşte, bugün bir meclis kuruldu,
Sonra hemen padişah kovuldu.
Bugün yirmi üç Nisan,
Hep neşeyle doluyor insan.

Bugün, Atatürk’ten bir armağan,
Yoksa, tutsak olurduk sen inan.
Bugün yirmi üç Nisan,
Hep neşeyle doluyor insan.

23 NİSAN

Nasıl sevinmez insan?
Bugün 23 NİSAN.
Bak süslenmiş dört bir yan,
Yaşasın 23 Nisan

Millet Meclisi kurduk,
Düşmanı yurttan kovduk.
Hürriyete kavuştuk;
Yaşasın 23 Nisan.

Egemenlik ulusun,
Sen bir Türk oğlusun.
Yurdumuzu korursun,
Yaşasın 23 Nisan.

DÜNYA ÇOCUK BAYRAMI

Kiminin saçı siyah,
Kiminin saçı sarı…
Ankara’da buluştu,
Dünyanın çocukları.

Her Yirmi Üç Nisan’da
Tekrarlanır bu olay.
Buluşma nedenini,
Açıklamak çok kolay.

Bu kocaman dünyada
Ülke sayısı çoktur.
Oysa ki hiç birinin
Çocuk Bayramı yoktur.

Dünyanın çocukları
Yurdumuza koşuyor,
Her Yirmi Üç Nisan’da
Cıvıldaşıp coşuyor.

Türkiye konuklarla,
Kalpler sevgiyle dolsun.
Dünya Çocuk Bayramı
Herkese mutlu olsun.

ATATÜRK

Bir gün sordum babama
Atatürk neden büyük?
Çocuğum dedi bana
Onu seviyor her Türk

Çok kötü bir zamandı
Uçurumdaydı vatan
O büyük kahramandı
Yurdumuzu kurtaran

Onu biz değil yalnız
Üstün tanır her millet
En büyük eseridir
Kurduğu Cumhuriyet

Kalbimiz sevgi dolu
Yol gösteren o Türk’e
Yolumuz onun yolu
Bağlıyız Atatürk’e

İ. Hakkı Talas

ATATÜRK

Bir gün sordum babama
Atatürk neden büyük?
Çocuğum dedi bana
Onu seviyor her Türk

Çok kötü bir zamandı
Uçurumdaydı vatan
O büyük kahramandı
Yurdumuzu kurtaran

Onu biz değil yalnız
Üstün tanır her millet
En büyük eseridir
Kurduğu Cumhuriyet

Kalbimiz sevgi dolu
Yol gösteren o Türk’e
Yolumuz onun yolu
Bağlıyız Atatürk’e

İ. Hakkı Talas

 Atatürk Çocuk Olmuş

Çocuk Bayramı’nda
Gelmiş katılmış aramıza,
Atatürk çocuk olmuş bakın:
Sallanıyor salıncakta!

Gülüyor gözlerinin içi,
Gülüyor,
Gökler, denizler kadar mavi.
Diyor ki: “Çocuklar, ben verdim size
Bayramların en güzelini”.

“Dilerim, yurdumun çocukları,
Tüm çocukları dünyanın
Gülüp oynasınlar bugünkü gibi;
Acıda, sevinçte kardeş olsunlar…
Çınlasın yeryüzünde barış türküleri”.

Aziz SİVASLIOĞLU