סיפורים ליום הבין-לאומי והרב-תרבותי של TEC:

בואו נתחבר: סיפור סיפורים

שם המחבר:תאמר חיר

שם בית הספר:יסודי ב פקיעין

אשכול 8א קבוצה 4

שם הסיפור:

Friends

Children come in different colors, but all children are the same. I have friends from different countries. I contact them on the computer or on what’s app or on social media. I have friends from Canada, Germany, U.K and  from Jordan. We usually plan for meetings journeys. This year we are going to meet in Jordan. We will visit Petra. I hope that all will come and I think we will enjoy together. After three years I will invite them to my country. I will take them to important places, to Jerusalem, Akko, Tel -Aviv and to Golan highest.

I love my friends very much. I hope that we will be friends for ever and visit each other.

אשכול 8א

קבוצה 4

مدرسة النهضه يركا “د”      اميريم تك     אמירים אשכול 5  

קבוצה 3:

أصدقاء من كل الشعوب  

من ندين بركات وهنا عباس ,

دولة اسرائيل هي دولة مختلطة لكنها منظمة على قوانين, من يخالفها يعاقب لا يهم من يكون.

في كل سنة يأخذنا ابي الى مدينة ايلات, وكما معروف عنها انها مكان سياحي واستجمامي , وكيف رأينا ان معظم ناسها هم يهود

لكن سياحها من شعوب متعدده, يتم خدمة جميع الزوار بنفس المقدار دون اي تميز حيث في نفس الفندق كنا نأكل في نفس المكان ونفس نوع الطعام, كنا ايضا نلتقى باولاد يهود واميركيون نتشارك الالعاب ونحاول ان نتحدث سويا بالرغم من انهم يتحدثون لغات مختلفه فهذا اعجبني كثيرا.

نحن نحب دولة اسرائيل لانها تعطي الحق لجميع مواطنيها ولا تمنع اي شخص من عدم الاحتفال بالاعياد الخاصة به من حيث الديانة والعادات التقاليد.

وفي كل عيد من هذه الاعياد تجتمع الناس وتعيد اعيادها بفرح وسرور.

חברים מכל העמים

קבוצה 5 :

ירין אבו – יוסף

אסיל רמאל                                                  

יום אחד הודיע לי אבא שהחבר שלו מהמגזר היהודי  בא  עם משפחתו לבקר אותנו ויש לו ילדה בגיל שלי שקוראים לה סיגל. אחרי כמה ימים הגיע החבר של אבא עם משפחתו ישבנו ביחד והכרנו אחד את השני. דיברתי עם סיגל והחלטנו ללכת ולשבת בחדר שלי. התחלנו לדבר ולהכיר אחת את השנייה, התחלנו לשחק ולהראות לה כמה דברים שאבא שלי הביא לי לחדר אם זה מתנות תמונות וצעצועים במיוחד לימי ההולדת שלי .התחלנו לדבר על הבית ספר ועל מה אנחנו כן אוהבות בבית ספר ועל מה לא ממש אוהבות בחיי היום יום בבית הספר.

תוך כדי השיחה התנהל בינינו קצת קושי בהבנת האחר מבחינת השפה של כל אחד ,ולמרות זאת הצלחנו להבין אחת את השנייה  בזה שהיא תיקנה אותי במושגים כלשהם בעברית ואני תיקנתי אותה גם, וגם היו קטעים מצחיקים בזה שיש הרבה מילים משתי השפות דומות מאוד והמבטא גם, כמו למשל המילה (אוכל,מים,רגל,יד ).הם חלק קטן מאד ממילים שדומים בשתי השפות .

גילינו ששתינו מעריצות ללהקה וזמרים שאני אוהבת וגם היא .ואז דברנו על שירים מסוימים בה אנחנו שומעים ביחד והתחלנו לשיר ביחד והיה כיף, ממש נהנינו ביחד .מאד שמחתי להכיר אותה, ואהבתי להשתלב עם ידידה מדת אחרת וממוצא אחר.

صديقي العزيز  אמירים אשכול 5

ليران ورازي

في احدى ايام عيد الاضحى قبل سنتين ذهبنا الى فندق في مدينة طبريا, عند وصولنا وضعنا الحقائب في الغرف ونزلنا لنسبح في البركه وكان فيها عدة اولاد لا اعرفهم, عندما رأيتهم لم ارد النزول اليها, ترددت كثيرا فلاحظ أبي ذلك

ثم قال: ما بك؟ كنت تنتظر وصولنا الى الفندق  بفارغ الصبر حتى تسبح في البركة , ماذا حدث الان؟

قلت: يا أبي يسبح في البركة اولاد كثر وأنا لا أعرفهم, لا اريد النزول ربما من المفضل ان لا اسبح.

قال ابي: لا يا ولدي, أنت أنسان وهم أيضا لا فرق بينكم عليك فقط احترامهم, لانك عندما تحترم الناس يحترموك ويحبوك.

عندها قلت لابي: حسنا,ساسبح في البركة وساخذ كرة السباحة معي

نزلت للبركة وصرت اسبح واللعب في الطابه وانا اللعب بها وقعت بين الاولاد فنظروا الي وقال احدهم في اللغة العبرية :ايمكننا اللعب معا في الطابة؟

افرحني ذلك كثيرا وقلت نعم بلا تردد

فلعبنا سويا وفرحنا, وصرنا نلعب معا في البركة كل يوم حتى انتهاء العطله

وفي اليوم الاخير ودعتهم وقلت لهم ربما سنلتقي في احد الايام الى اللقاء يا اصدقائي.

שם המחבר:Philip Makhoul

שם בית הספר: יסודי פקיעין ב

אשכול 8א קבוצה 2

שם הסיפור:Friends Around The World

Friends, from all of the countries.

There are many countries make war.

But Israel just want the peace. so please stop the war.

Let us play together and be friends and let  the war end

We want to live peacefully.

We want to visit each other all around .

Lets us have friends from all of over the world.

Please spend the money on poor children.

Build them schools, gardens, playing grounds.

Let children live and play quietly.

Come to visit Israel, visit Jerusalem, Nazareth and Akko.

Sleep and eat  in the nice hotels in Haifa, Eilat, or in Taibirya.

We are waiting for you friends.       

אשכול 8 א

קבוצה 2

שם המחבר:מרי שולמן

שם בית הספר:בית ספר הרצל בת-ים  כיתה ה בבית ספר הרצל בת ים

אשכול 10

שם הסיפור:חברים מכל מיני עמים  

שבוע לפני תחילת שנת הלימודים פחדתי. 4 שנים למדתי בבית ספר דתי ופתאום להגיע לבית ספר חדש, שכאילו לא מספיק שאני לא מכירה שם אף אחד הוא גם חילוני! כלומר, לשנות הרגלים של 4 שנים בשבוע! אין לעשות בושות ביום הראשון ללימודים! מה אעשה אם לא יקבלו אותי!          האם אמצא חברים ?

עבר שבוע, זהו צריך להיכנס לכיתה אני נכנסת לכיתה ו… האווירה אחרת לגמרי, פתאום אני נפגשת עם ילדים אחרים, פתאום אני רואה ילדים מעמים אחרים. ההרגשה כל-כך שונה, אפילו שלא הכרתי אף אחד, למרות שרק עכשיו נכנסתי, אני מרגישה כאילו אני מכירה את כולם שנים, כי ככה זה כשמרגילים אותך להכיל את כולם בלי להתחשבן על העדה או המוצא, כל האווירה טובה. פתאום קיבלו אותי, כל מה שפחדתי ממנו קרה בדיוק ההפך: יש לי חברות, אוהבים אותי!

שם המחבר:

שם בית הספר: יסודי ב  פקיעין אשכול 8א  בית ספר יסודי ב פקיעין

שם הסיפור:ألصداقه بين الشعوب

ألصداقه شيء جميل والأجمل صداقة الشعوب

كان قبل سنين قبيلتين من البدو إحداهما من الدنمرك والقبيلة الأخرى من روما قد شاء القدر أن تلتقيان يوما ما.

قررت القبيلتين البحث عن ارض للمكوث بها لبعض الوقت فقد خطوا الأميال بإقدامهم وكان العرق يتساقط على جبينهم والتعب يملكهم وإذ بهم في صحراء قاحلة فقد قرروا المكوث للاستراحة لبعض الأيام دون معرفة الواحدة بوجود الأخرى في نفس المكان. وعندما رأت قبيلة روما قبيلة الدنمرك بدءوا بالركض إليهم وعندما التقت القبيلتين بعد حوار طويل وشجار على المكان قررت القبيلتين ان يشنا حربا والذي يفوز يمتلك هذه الأرض وبدءوا جميعا يقطعون الأخشاب ويبنون الحصن والفخاخ…

في قبيلة روما كان هنالك طفلا يبلغ 11عام كان يزعج القائد بتوقعاته أنهم سيخسرون الأرض وماذا سيفعلون بعدها …

قرر القائد أن يطرده, قد أشفق الحارس عليه وأعطاه بضع خشبات لكي يبني له مأوى ويحتمي من الشمس الحارة. وذهب باكيا يبحث عن مكان يبني به مأوى.

أما في قبيلة الدنمرك أنطرد طفل آخر وأيضا كان يبلغ 11 عاما. والسبب هو انه لم يكن يكفي المكان فطردوه واعظوه بضع خشبات . ومشى باكيا.

فبدأ الطفل الروماني ببناء المأوى وبعد انتهائه قد لاحظ انه لا يكفي واخذ يفكر بحل فرأى من بعيد الطفل الدنمركي فهرع إليه مسرعا فبعد حديث ونقاش اتضح لهما أن القبيلتين جيدتين وبينها تشابهات كثيرة والقبيلتين تسعيان لنفس الهدف فقررا إن يتساعدا وبنيا مأوى واحد مشترك للاثنين . وبعد الاستراحة سمعا طبول الحرب تقرع إعلانا  لبدء الحرب. فركضا سويا لمشاهدة الحرب وإيجاد حل وإذ بهم يروون المدافع والصواريخ تخرج فقالا بصوت واحد دوّى المكان توقفوا ليس علينا ان نتشاجر يوجد حلول كثيرة ومنها أن نتقاسم الأرض فأصبحتا القبيلتين قبيلة واحدة بعد حديث ومشاورات. فعم السلام بينهما وهكذا بقصة طفلين قد أصبح السلام بين القبيلتين.

שם המחבר:ערין פדול

שם בית הספר:יסודי ב פקיעין

אשכול 8ב קבוצה 5

שם הסיפור:

ما اجمل الصداقة وأجمل ما في بالصداقة هي أن اكون صديقه مع كل الشعوب  والأديان فرنسي ,ايطالي ,اسرائيلي وأرجنتيني .

لو كان بإمكاننا أن نجتمع مع بعض في ساحة كبيرة واللعب مع بعض وأن أتعرف على أعيادهم ومناسباتهم وكيف يعيشون .

لو كان بإمكاننا ذلك لكان الجميع سعيد .

هل يمكنني الاتصال معهم أو محادثتهم عبر الشبكة الالكترونية  ؟

اتخيل فرنسي مع اسرائيلي يلعبون مع بعض .

يا ريت أن يكون لي صديقات من كل الشعوب .

أنا اعرف أن الكرة الارضية تمر بالعصر التكنولوجي وأتمنى أن أجد حل لمشكلتي.

שם המחברת:סירין אמון

שם בית הספר:יסודי ג דיר אל אסד

אשכול: 16א

كتابة: سيرين امون الصف الخامس

المدرسة الابتدائية “ج” دير الأسد

اسم القصة: الاخر هو انا

في يوم كنت اتمشى في الشارع وانا امشي شاهدت ولد صغير وجميل كان يجلس على الرصيف فاقتربت منه وقلت له مرحبا: فقال اهلا قلت له لماذا تجلس على جانب

الرصيف فقال لي انا اجلس هنا لاننا عائلة فقراء وانا اكبر اخوتي وابي لا يعمل وامي ايضا كذالك ولي عندنا طعام وملابس فخرجت من البيت كي اجمع لاهلي واخواتي النقود كي نعيش فحزنت عليهم وقلت له : حسنا اذهب وسوف اود بعد قليل ذهبت الى بيتنا مسرعة وقلت لامي ماذا حدث معهم فقالت لي حسنا يا بنيتي سوف اعطيكي مبلغ من النقود واذهبي واعطيهم للعائلة الفقيرة فذهبت مسرعة الى بيتهم واعطيتهم النقود وذهبنا الى دكان الملابس وشريت لهم ملابس جميلة وبعد ان انتهينا من دكان الملابس ذهبنا الى دكان الخضار والفواكة شرينا فواكة وعدنا الى بيتهم فكان بيتهم قديم جدا فطلبت من امي ان يسكنو معنا كي نصلح لهم بيتهم فوافقت امي كم كنت سعيده عندما وافقت امي ان يسكنو معنا بعد عدة اشهر اصلحنا لهم بيتهم فاصبح اجمل من قبل فعاد والى بيتهم الجديد وشكرونا شكرا كبيرا لاننا ساعدناه واصبحت حالتهم المادية جيدا وكل اسبوع كنت اذهب اليهم واطمئن عليهم والعب معهم وكانو جدا سعدا وانا ايضا لانني ساعدتهم فعدت الى بيتنا وعد اسبوعين جاءوا الينا وكان معهم هدية ففرحت كثيرا لانهم استطاعو الخروج من بيتهم

النهاية

שם המחברת: מאריא אמון

שם בית הספר:יסודי ג דיר אל אסד

אשכול: 16א

المدرسة الابتدائية “ج” دير الأسد

الاخر هو انا – ماريا امون

في يوم من الايام كنت مع عائلتي اتنزه في الحديقة فجاة رايت ولدا صغيرا معاقا مع والديه فقلت لامي لماذا هذا الولد يجلس على كرسي عجلات فقالت لي لان هذا الولد يوجد له مشكلة في جسمه بعدها حزنت كثيرا عليه فشعرت شعوره الكامل فيه بينما انا اتنزه مع عائلتي تركت يد امي وذهبت الى والدة الولد الصغير وقلت لها هل انت تشعرين بمشاعر ولدك قالت لي نعم بعدها مرة اخرى قلت لها اكيد ان مشاعر ابنك حزينة ومستاءة قالت نعم بينما انا اتكلم مع ام الولد سمت صوت صراخ وكان هذا الصراخ من لانه كانت تنادي علي لاننا كنا نريد ان نغادر هذا المكان فعندما ذهبت اليها التففت الى الولد ورايته يبكي بعدها بسرعة ذهبت اليه وقلت له لماذا تبكي فقال لانك كنت تركضي الى امك وانا اجلس في هذا الكرسي لا استطيع ان اركض ولا استطيع ان العب مع اصدقائي رغم ذلك فان اصدقائي كل مرة اذهب اليهم يستهزئون في فقلت له لا تقلل من يعرف ماذا سيكون في المستقبل فقط الله تعالى وقلت له ايضا لا تبكي كثيرا لاني انا احس كثيرا لذلك لا تبكي والى سوف ابكي معك فقال لي حسنا لن ابكي هيا اذهبي الى امك فذهبت الى امي وسردت

كل الذي حدث معي الى عائلتي ومدرستي

שם המחבר: אנס דבאח

שם בית הספר:יסודי ג דיר אל אסד

אשכול: 16א

الطالب: انس ذباح

المدرسة الابتدائية “ج” دير الأسد

اسم القصة: أنا انتم

في ذات يوم خرج طفل معاق  اسمه سامي كي يذهب مع أصدقائه كي يتسلى لكن فجأة  رأى أصدقائه يسخرون منه  لانه معاق فذهب عند امه و دمعه تذرف من عينه فسالت امه :ما بك يا بني  فقال : اصدقائي المفضلين سخرو من لاني معاق كم اقره هذا المرض وبدا سامي بالبكاء فهدئت امه من روعه و ذهب الى اصدقاء ابنها و قالت لهم اسمعو يا اطفال انا ام سامي لماذا سخرتم منه ؟ فاجابوا الاطفال لانه لم يعد صديقنا القديم اصبح معاق هههه اجابت الام هل هذا سبب مقنع ان سامي فالبيت يبكي و لا يريد ان ياكل ؟ فسالوا الاطفال هل هذا ذنبنا ؟ و ذهبوا

في يوم من الايام  حدثت فعليات صفيه اسمها هي ” الاخر هو انا ” كتبوا الطلاب لافتات و هناك لاصقات تدعوا بالاخر هو انا فعندها كانو اصدقاء سامي هناك حتى لم يهتموا بما كانت تشرح المعلمه بل كانوا يسخرون

في هذا الوقت خرجوا كل الطلاب الى الفسحه ماعدا احمد و كامل و يعقوب و الذين هم اصقاء سامي فقالت المعلمه : سمعت انكم سخرتوا من سامي هل برايكم هذا مقبول  انا ساجيب طبعا لا لان الاخر هو انا تخيلوا انكم مكان سامي و الكل سخرو منكم  ماذا سيكون موقفكم اجيبو قال كامل : كلام المعلمه صحيح علينا ان نصحح غلطنا فهو بالاخر صديقنا هيا نذب كي نتاسف منه

فذهبوا الى متجر الهدايا و اشتروا له اجمل هديه  و ركضوا اليه  كان سامي فالحديقة و عندما راى اصدقائه يركضون عليه شعر كأن الهم زال عن كتفيه  وبداو بتاسف  طبعا اصبحو اصدقاء

שם המחברת: סיואר דבאח

שם בית הספר:יסודי ג דיר אל אסד

المدرسة الابتدائية “ج” دير الأسد

אשכול: 16א

الأخر هو أنا – سوار ذباح

في يوم من الأيام خرج ولد إلى الحانوت أراد إن يشتري حليب  وبسكويت ” אסם” للفطور فجأة دخل سارق الدكان كان يريد أن يسرق الدكان فمنعته بسرعة وصرخت بكل صوتي فهب نحو الصوت جميع من في الدكان ,اتصل صاحب الدكان بسرعة بالشرطة فاتوا رجال الشرطة واخذوا السارق . اقترب مني رامي وهو صاحب الدكان فقبل راسي ومدحني أمام كل الناس. في اليوم التالي نادى إلي صاحب الدكان وقال : لماذا فعلت ذلك البارحة .  فأجبته:إن الله يقول حب لأخيك المسلم ما تحب لك . ويوجد ايضا عبارة تقول الأخر هو انا وأنا هو الأخر. فقال: ألان فهمت لماذا فعلت ذلك وأنا مدين لك طول حياتي

שם המחבר: חאלד מוסא

שם בית הספר:יסודי ג דיר אל אסד

المدرسة الابتدائية “ج” دير الأسد

אשכול: 16א

الأخر هو إنا وانأ هو الأخر – خالد موسى

في احد الأيام عندما تبسمت الشمس بدفئها المنبعث ذهبت مع أمي إلى المجمع التجاري لنشتري احتياجاتنا البيتية ، فاشترينا كل الاحتياجات المهمة التي تلزمنا.   فعندما خرجنا من المجمع التجاري وضعنا الأغراض التي تلزمنا في السيارة.  فحين كنّا نريد الركوب في السيارة رأينا عجوز كبير في السن يريد قطع الشارع ليصل إلى الناحية الأخرى.   فقلت لأمي:- أمي هل تسمحين لي أن أذهب لأساعد الرجل العجوز في قطع الشارع، ليعبر بأمان إلى الناحية الأخرى.   فردت علي أمي بكل فرح:- أجل تستطيع أن تساعده، لكن كن حذرا لأن الشارع يحمل معه الكثير من الأخطار وحوادث الطرق المروعة. فعندها ذهبت إلى الرجل العجوز وقلت له:- امسك بيدي لأجعلك تعبر إلى الناحية الأخرى بأمان.    فأمسك بيدي فعبرت أنا والعجوز الشارع بكلّ حذر. فقال لي الرجل العجوز:- شكرا لك أيها الصغير على هذه المساعدة القيمة.                                    قلت له لا شكر على واجب.

وعد إلى أمي.

שם המחברת: גנאת מוסא

שם בית הספר:יסודי ג דיר אל אסד

المدرسة الابتدائية “ج” دير الأسد

אשכול: 16א

الاخر هو انا وانا هو الاخر – جنات موسى

كان يا مكان طفل صغير يلعب مع أصدقائه على الأراجيح
فجأة وقع ولد صغير عن الأرجوحة فبدئوا بالضحك عليه
فبكى الطفل وعادوا إلى الصف يضحكون على الطفل الذي وقع
فقال الطفل للمعلمة:معلمتي لقد وقعت عن الأرجوحة و ضحك علي الأولاد . قالت له :حسنا سأساعدك.الطفل: شكرا .
عادت المعلمة إلى الصف و قالت : ايها الأولاد لقد وقع هذا الولد
عن الأرجوحة .قال الأولاد :صحيح و قالت المعلمه لهم :تخيلوا انفسكم مكان هذا الولد ماذا ستفعلون ؟ الاولاد:سنحزن حزنا شديدا
و سنقول لك. قالت المعلمة :إذا اعتذروا له و اعتذر الاولاد من الطفل و عادوا للعب سوية.
وقالوا للطفل نحن اسفون من الان سنكون اصدقاء نحن اسفون حسنا؟ الطفل:قبلت الاعتذار و سنكون اصدقاء.. ونلعب سويا

שם המחברת: הודא דבאח

שם בית הספר:יסודי ג דיר אל אסד

אשכול: 16ב

الطالبة: هدى ذباح

المدرسة الابتدائية “ج” دير الأسد

اسم القصة: الطفل الصغير

ذات يوم ذهبت أنا وعائلتي إلى المتنزه رأيت طفلا صغيرا يبكي  بالجانب ذهبت إليه وسألته :لماذا تبكي؟

قال لي : لأنني أضعت والداي في المتنزه.

قلت له: تعال معي ذهبنا أنا والطفل قلت له ما هو اسمك ؟

قاله لي: اسمي محمد. ها هم والداي!

تعرفت على والد محمد ووالدته التفت إلى الوراء فرأيت والداي أنا قادمين إلى والدي محمد ليتعرفوا

عليهم. تحدثوا إلى بعضهم البعض فذهبنا إلى المنزل.

في اليوم التالي ذهبنا الى بيت محمد جلبنا له هديه هكذا أصبحنا أصدقاء

النهايه

שם המחברת: ביאן מוסטפא

שם בית הספר:יסודי ג דיר אל אסד

אשכול: 16ב

الطالبة: بيان مصطفى

المدرسة الابتدائية “ج” دير الأسد

اسم القصة: الفراشتان واليرقة

في احد الأيام الصيفية الحارة, كانت ثلاث فراشات يتجولون في الأحراش, كانت اليرقة  اسود اللون و الفراشتان الباقيتان كانوا زاهيتان اللون, كانوا يسخرون من اليرقة القبيحة , تنصتت اليرقة  عليهم , وبدأت تنهمر دموعها الزائفة , بعد حلول فصل الربيع المتألق بشمسه الدافئة و الساطعة , بدأت أجنحة اليرقة تنمو , فخرجت من غرفتها متباهية بجمالها و لمساتها الناعمة … متوجهة إلى الفراشات, ثم قالت لهم: ” كلنا ولدنا من أمنا إذا كلنا متساوون في الحق فلا تسخروا مني.” فقالوا: ” نحن آسفين جدا يجب أن ننظر إلى مظهرنا الخارجي و من ثم نحكم على منظر الآخرين . “

שם המחברת: דארין מוסא

שם בית הספר:יסודי ג דיר אל אסד

אשכול: 16ב

المدرسة الابتدائية “ج” دير الأسد

اسم القصة: الكركس و الدوري – دارين موسى

اشرقت الشمس فخرج الدوري من عشه مسرورا و نزل الى ساحة البيت القديم و راح يفتش عن طعامه و بينما هو يبحث و ينقر ما يجده من الطعام راى بقربه ظلا التفت اليه فراى طائرا غريبا يبحث هو الاخر عن طعام فياكل ما يجده بسرعه دون ان يلتفت حوله استغرب الدوري و احب ان يتعرف عليه فتقدم منه و ساله:

من انت؟ و من اين جئت ؟

اجابه الطائر الغريب بكبرياء :

الا تعرفني انا الكركس الطائر المهاجر

الدوري :

من اين هاجرت ؟ و لماذا ؟

الكركس :

جئت من بلاد بعيده ابحث عن الدفء و الغذاء

قال الدوري مستغربا :

الا يوجد في بلادكم دفء و غذاء ؟ اماذا تقطع تلك المسافات الطويله ؟

الكركس :

لن اقطع مسافات طويله بعد اليوم سابقى هنا اتمتع بالدفء و الغذاء

الدوري :

ولماذا تبقى هنا ؟ لماذا لا تعود لا الى بلادك ؟

الكركس :

سابقى لانها بلادنا و قد حكوا لنا الكثير انها ارض الخير الوفير

و ان جدنا الكركس الاكبر كان هنا

استغرب الدوري و قال :

هكذا اذا هذه بلادي و هذا بيتي  لن تبقى فيها ابدا

الكركس :

انت مخطئ ايها الدوري قلت لك هذه بلادنا و من حقي ان اسكنها وان اتمتع في خيراتها و دفءها

فقال الدوري وهو مقتنع : انا اسف و اجوك ان تسامحني فهذا حقك

שם המחברת: חנאן סנעאללה
שם בית הספר:יסודי ג דיר אל אסד

المدرسة الابتدائية “ج” دير الأسد
אשכול: 16ב

انا هو الاخر – حنان صنع الله

الصف السادس

قبل اسبوع ذهبت مع عائلتي الى حديقة عامة وكنا مصطحبين معنا عدة للشواء في ذلك المكان كنت العب مع صديقاتي بالطابة وفجاة ظهر امامي شخص عجوز يريد المساعدة في ايجاد اغراضة المسروقة وكانت حالتة سيئة فشفقت علية وقال لي : هل يمكن ان تساعديني في ايجاد اغراضي وقال لي ايضا انها اغراض مهمة لحياتة وهو يحتاجها مثل: محفظة النقود, دفتر ذكراياته منذ الطفولة وحتى الان . فشفقت علية وبدانا بالبحث على اغراضه ولكن بلا جدوى فقلت له : لا تحزن سوف اجد لك اغراضك وبعدها ذهبنا مسرعين الى مركز الشرطة وقلنا للشرطة ما هي المشكلة بالتفصيل فقال الشرطي: نحن الشرطة سوف نقبض على ذلك اللص وبدأوا بالبحث المتواصل في كل لاماكن واخيرا تم الاقباض على ذلك اللص فقال العجوز: انا اشكرك كثيرا على مساعدتك لي وسوف اكتب في مذكراتي عن تعاملك الجيد لي وانا لا انسى المعروف الذي قدمتية الي وساعطيك هدية جميلة !                  فتح العجوز حقيبتة واعطاني دمية جميلة ظريفة فقلت له: لا داعي تعطيني هذة الدمية فواجب على الانسان ان يساعد الغير وذهبت الى الحديقة في المساء ووجدت عائلتي تبحث عني وعندما راوني قالوا لي: اين كنت في كل هذا الوقت المتاخر؟ قلت عندما نذهب للبيت سوف اسرد لكم القصة وعندما وصلنا للبيت سردت القصة لعائلتي فقالوا لي : تصرفك جيد لانك تعاطفت وساعدتي الغير               وبعد يوم عندما كنت افطر للذهاب الى المدرسة دق جرس الباب وكان ذلك العجوز واقف وكان يتحدث لعائلتي ان تعاملي الجيد معه

وذهبت للمدرسة فتفاجات ان صديقاتي علمن بكل القصة لكني لا عالم كيف علمن فقالوا لي : ان قصتك يا صديقتي عن مساعدة الغير اصبحت مشهورة في البلد ولم يعد أي شخص يسيئ مع الغير واصبحت البلدة رائعة وهادئة ولا يوجد بها ولا عنف او قتال لانهم علموا ما اصبح فاصبحت البلدة معروفة في الدولة وذهبت للسوق فرايت الناس يتحدثون عن تلك القصة الجميلة وراين في السوق اليضا طفلا يحتاج المساعدة فرايت بنتا اخرى كانت معه وتساعدة واصبحت في كل اسبوع اذهب الى دار المسنين والمشفى وكبرت ومرت السنين اصبحت طبيبة مشهورة ومعروفة وكنت اساعد الاطفال المحتاجين وكنت اعلم ما هو شعور الطفل المعاق وكنت اراعية والعب الاطفال ليشعروا مع الاطفال العاديين وهذا الشيئ جعلني افرح كثيرا

שם המחברת: מאיה ספי

שם בית הספר:יסודי ג דיר אל אסד

אשכול: 16ב

الطالبة مايا صفي الصف السادس

المدرسة الابتدائية “ج” دير الأسد

اسم القصة: الاخر هو انا وانا هو الاخر

في يوم من الأيام كنت عائدة من المدرسة و أسير في اتجاه البيت فرأيت

عجوزا يريد قطع الشارع لكنه كان محتار فذهبت إليه و سألته لما هو

محتار فقال لي: هنالك الكثير من السيارات في الشارع و أنا محتار كيف

سأقطع الشارع فقلت له: دعني أساعدك انتظرت حتى خف السير

   وقلت له :هيا بنا نقطع الشارع بسرعة وعندما وصلنا الجهة الأخرى

من الرصيف شكرني العجوز كثيرا ثم أكملت طريقي إلى البيت

שם המחברת: בראאה מוסא

שם בית הספר:יסודי ג דיר אל אסד

אשכול: 16ב

الطالبة: براءة موسى الصف السادس

المدرسة الابتدائية “ج” دير الأسد

اسم القصة: لا تسخرو مني

في قديم الزمان قبل الحياة والوجدان, وفي بداية الأرض, كانت الحيوانات تتكلم وتتحدث وتفعل كل ما يفعله الإنسان وحتى تسخر من بعضها البعض.

وفي يوم من الأيام فتحت الدنيا أبوابها لمولود جديد لقد كان دودة قز صغيرة .   تمعنت الأم النظر إلى ابنها فنسيت كل همومها وتمتعت بهذه اللحظة, انه ابنها الأول.

مرت السنين السنوات وكبر الابن حتى أصبح شابا عندها قالت الام لابنها :”يا بني قد حان الوقت كي تدخل مدرسة الحياة وتتعرف على أصدقاء جدد .

قبلت الدودة اقتراح الأم وخرجت من البيت , وحينها التقت بالخنفساء والحرباء وعدة حشرات اخرى , يلعبون في الساحة ثم طلبت منهم ان تلعب معهم فلم يقبلوا وقالوا له:نحن لا نقبل ان تلعب معنا لان الوانك ليست جميلة كالواننا فصاروا يتباهون بنفسهم امامها .

حزنت الدودة كثيرا وجلست على الارجوحة وهي تفكر وبعد برهة استسلمت الدودة وذهبت الى امها لكي تشكو لها عنهم ثم قالت لها امها :اسمعي يا بنيتي , غدا سيكون بداية فصل الربيع ,وستحدث عليكي تغييرات بسيطة لذا لا تقلقي ستلقنيهم درسا انا اعدك .

مر الصباح واتى الليل ونامت الدودة على الشجرة ثم تكون وهي نائمة حولها شيء يشبه الغلاف ففهمت الدودة ان هذه هي التغييرات التي تكلمت عنها الام .

وبعد اسبوعين خرجت الدودة من الشرنقة (الغلاف) و نظرت الى نفسها فرأت جناحان زاهيا اللون فذهبت الى امها وقالت لها صباح الخير يا امي اشتقت لكي كثيرا , اما الان اريد ان اذهب واحصل على اصدقاء وداعا .

خرجت الدودة من البيت ورأت الاصدقاء فقالت لهم مرحبا هل تذكرونني انا الدودة ذات الالوان الباهتة اريد ان اقول  لكم شيئا قبل ان اذهب لابحث عن اصدقاء جدد غيركم اسمعوا كلنا ولدنا من امهاتنال متساوي الحقوق لذا لما كنتم تعاملوني هكذا.

שם המחבר:תלמידי אשכול 7

שם בתי הספר:יסודי ד מאלמג’אר, אחווה מחיפה, דוד ילין מחיפה, מרכז מחוננים מטמרה

אשכול: 7

שם הסיפור:

                                                                     החלום הסביבתי שלנו

מצגת לסיפור שלנו

בעיר אחת ,על חוף הים , גר ילד ושמו אדם. הוא אהב לדוג ,והיה הרפתקן. וכמו כל הבנים הצעירים, הוא אהב לשחק משחקים ,לשאול הרבה שאלות להתבונן ולהתעניין. הוא אהב לחלום חלומות גדולים הוא תמיד האמין שטמון בו כוחות לחולל שינוי, להפוך את העולם למקום טוב יותר.
בוקר אביבי אחד, אדם הצטרף לאביו כדי לדוג אך להפתעתו הוא מצא הרבה דגים מתים וצפים על פני המים. המראה הפריע לאדם והבין מאביו שהם מתו עקב זיהום במים. אדם בדרכו הרגילה רצה לשנות את המצב, אחרי הכל הוא סופרמן נכון?!
אז הוא מיד העלה רעיונות סופרמניות. הוא רץ לאביו ואמר:
אבא, מותר לי לנסות לשנות את המצב? אני יכול לפתור את זה?
מבלי אפילו להרים את הראש, אביו אמר: אדם, אתה צעיר מדי, זה תפקיד העירייה, מה אדם אחד יכול לעשות?
אדם לא היה מוכן לוותר. הוא אמר: אבא, אני סופרמן, אני יכול לשנות את זה!
אביו ענה בכעס : זה לא התפקיד שלך !
לאט לאט, במשך השנים, אדם הפסיק לשאול “האם אני יכול?” והחל לומר “אני לא יכול” ומה אכפת לי.
ביום אחד הוא קיבל מכתב מבת דודתו המקסימה קייט “בוא לבקר אותי”.
אז הוא אמר “אוקי”, לא נפגשנו הרבה זמן אני בא לבקר אותך.
וכשהוא נחת שם הוא ראה משהו ממש מוזר ,הוא ראה את קייט עומדת בתוך ערימת זבל, מנקה אותה בעזרת חבריה והגרוע מכל היה שהיא חייכה!
אתם לא מאמינים לי? זה מה שאדם ראה.
אדם שאל את קייט למה? למה את עושה את זה? למה זה כל כך אכפת לך? למה את לא מחכה שיגיעו מהעירייה לנקות?
קייט ענתה לו: מה זאת אומרת, אנחנו אוהבים לשחק כאן, למה שנחכה כשאנחנו יכולים לעשות את זה לבד?
אכן,אדם היה המום, הנה ילדים שממש משנים את העולם.
אביו טעה סופרמן לא קיים רק באגדות, סופרמן נמצא בתוך כל הילדים האלה שראה…

שם המחברת: דוניא עבד אלהאדי

كتابة الطالبة: دنيا عبد الهادي

שם בית הספר: יסודי אלבירוני אכסאל

مدرسة البيروني اكسال

אשכול 3

שם הסיפור: האחר הוא אני

     האחר הוא כל מה ששונה ממנו או לא דומה לנו מבחינת

הצבע, מין, מחשבה, ערכים … ועוד.

קבלת האחר היא כבוד והערכה לאחר בכל המובנים שלו

אפילו אם זה שונה מהמובנים והערכים שלנו, וזה קשור

לקבלה עצמית, כלומר, אם אני מקבל את עצמי אין ספק

שאני אקבל את האחר. לכן שבני האדם נבדלים אלה מאלה

בדרכים רבות , ושיש בכיתה ובבית הספר תלמידים

שסובלים מהצקות והפרעות בגלל השוני שלהם. אנחנו בתור

תלמידים מאותו בית ספר חייבים להתייחס להבדלים בין

התלמידים ולקבל אותם כפי שהם …

לפעמים אני דומה          ….              לפעמים אני שונה

אבל תמיד אני שווה

שם המחברת: דוניא עבד אלהאדי

كتابة الطالبة: دنيا عبد الهادي

שם בית הספר: יסודי אלבירוני אכסאל

مدرسة البيروني اكسال

אשכול 3

اسم القصة: الاخر هو انا

اجتمع الاخر هو انا بأبناءه وهم كثر, المسؤولية , الاحترام , التعاون , المشاركة , وغيرهم .

 وطلب منهم ان ينتشروا بين الناس كانتشار الفراشات حول الازهار لإكسابهم لو القليل من كل قيمه لاستغلالها بحياتهم اليومية .

 وحدثهم ان لا فرق بين ابيض واسود وطويل وقصير فالهواء ينتشر بين الجميع  بالتساوي وتهطل الامطار وتشرق الشمس دون النظر او التميز بين شخص واخر.

 فقانون التميز اوجده الانسان لذا دعونا يا ابنائي ان نساعده ان يكتسب لو القليل منا لعلنا نستطيع ان نغير قانون وضعه البشر .

שם המחבר: עבד אלמגיד שדאפנה

كتابة الطالب: عبد المجيد شدافنة

שם בית הספר: יסודי אלבירוני אכסאל

مدرسة البيروني اكسال

אשכול 3

שם הסיפור: האחר הוא אני

     אם אני שונה גם אתה שונה, אנחנו כמו קופסת

צביעה, יש את הלבן ואת השחור ועוד צבעים אחרים שונים …

אך כולם יפים וכולם עובדים ביחד לציר תמונה יפה

ומדהימה …

לא חשוב איך אתה נראה, העיקר שאתה בן אדם כמוני

מגיע לו כבוד, הערכה ועזרה …

כמו שאומר המשל : “מיהו מכובד, המכבד את הבריות”

וגם : “אם תכבד, יכבדו אותך” …

“אין אדם שונה, כולנו שונים ומיוחדים”

שם המחברת: שהד דראושה

كتابة الطالبة: شهد دراوشة

שם בית הספר: יסודי אלבירוני אכסאל

مدرسة البيروني اكسال

אשכול 3

اسم القصة:أسمر.. أبيض .. أسود

     كلهم بشر من خلق الله … مهما كانت ألواننا, صفاتنا لغتنا او ديانتنا …

توقف !!!

هناك شيء اخر, لكل منا اصل واحد … أب واحد وكيان واحد

لا ندع هذه الفروق في دروبنا …

شمس واحدة نرسم عليها : أحلامنا, امانينا, خواطرنا ومشاعرنا …

لكن هذه الفروق بسيطة لا تدعها مشكلة …

ديانتي, لوني, لساني أو ابي (أرفض) هذه الاشياء … لا, لم ولن تكون عازلة بيني وبينك …

قلب واحد, ذهن واحد لا يهمني أي شيء مختلف بكيانك او بكياني…

*** صديقي / صديقتي العزيز / العزيزة :

رجاء منك / منك أعط لخيالك العنان وانظر الى خلق الله أبيض, أسود أو أسمر لا يهم لأننا كلنا بشر من خلق الله …

שם המחבר: ראם פרטוש

שם בית הספר: בי”ס הרצל חיפה

אשכול 3

שם הסיפור: בא לשכונה בחור חדש

היום בא לכיתתנו ילד חדש , שמו היה יוסף והוא ערבי.

בכיתה לא כולם קיבלו אותו בגלל שהיה ערבי אבל רציתי לעזור לו להבין את החומר שאנו לומדים , ניגשתי אליו והוא היה ממש נחמד , זה שהוא ערבי לא שינה לי הוא הרגיש לי כמו ילד רגיל .

רוב הילדים בכיתה לא אהבו אותו, לעגו לו על זה שהוא שחום עור, עשו עליו חרם חוץ ממני אף אחד לא דיבר אתו.

אני ניסיתי לשכנע אותם שהוא ילד רגיל וכיפי, רק ילד אחד האמין לי וזה היה רמי החבר הכי טוב שלי.

יום למחרת אף אחד לא דיבר אתו חוץ ממני ומרמי.

יוסף הזמין אותי ואת רמי אליו כאשר הגענו אליו ראינו שיש לו בית גדול,  הרבה אחים 3 קטנים ו-3 גדולים , מאכלים שאמו הכינה היו טעימים מאוד ובכלל לא ידעתי שיש כאלה מאכלים.

אני ורמי נהננו אצלו היו הרבה משחקים כיפיים היינו אצלו עד הערב שאספו אותנו.

למחרת בבית הספר כשיוסף הקריא תשובה הילדים צחקו עליו בסיום הלימודים ביקש יוסף להודיע הודעה : שביום שישי יש לו יום הולדת וישמח שיבואו וחילק הזמנות לכל הילדים .

ביום הולדתו הגיעו רמי ואני .

לאחר חצי שעה היה צלצול בפעמון יוסף שאל מי זה?

וענו לו הפתעה!!!

שפתח את הדלת נדהם ושמח מאוד כי כל ילדי הכיתה הגיעו.

באמצע המסיבה שאל יוסף את זוהר המקובל “מה גרם לך לשנות את דעתך”?

זוהר ענה: “עשיתי חשבון נפש עם עצמי והבנתי שאם היו עושים לי אותו הדבר הייתי נעלב הבנתי עכשיו שטעיתי ואולי יכולה להיות בינינו ידידות מופלאה.”

שם המחבר: מיכאל קוביאר

שם בית הספר: בי”ס הרצל חיפה

אשכול 3

שם הסיפור: המפגש הסודי בין העמים

״אמא אני מפחד״ אמר יוסי ״אל תפחד חמוד שלי, הכל בסדר״ ענתה אמא של יוסי.

הם היו אז במכולת ערבית, כל האנשים היו שם ערבים.

יוסי פחד מהערבים בגלל שהיו שונים ממנו ודיברו בשפה מוזרה, אחרי שיצאו יוסי ואמא מהמכולת אמר יוסי בשקט לאמא ״אני לא רוצה לחזור לשם״, למרות שהיה בן 9 והוא היה בכיתה ד’ עדיין לא הרגיש בנוח כשהיה מישהו ערבי לידו.

ביום הבא הגיע תלמיד חדש לכיתה, המורה סיפרה להם שיגיע.

התלמיד נכנס לכיתה וכשעבר לידו אמר לו יוסי ״הי״והילד ענה ליוסי בערבית.

יוסי נדהם, הוא ערבי חשב יוסי, הוא חייך אל הילד הערבי חיוך לא אמיתי.

בהפסקה ראה יוסי את הילד הערבי יושב בפינה, אף אחד לא רצה לשחק איתו.

אני חייב חשב יוסי כאשר הבין שהוא גם ילד כמוהו.

יוסי ניגש אל הילד הערבי ואמר לו ״רוצה לשחק?״ הפעם ענה הילד הערבי אל יוסי בעברית ״כ…כן, תודה ששאלת״ פתאום יוסי הבין שפחד סתם ככה ״אז איך קוראים לך?״ ״קוראים לי אחמד״ ואז הם התחילו לדבר.

אחרי ההפסקה דיברו ילדים בכיתה על אחמד ״הוא כזה מוזר…אתה צודק…״ ״וואי…נכון…״ ״הוא ערבי…אל תדברו איתו…״ ״צודק…צודק…״.

יוסי שמע אותם ואז הסתובב בשקט אל אחמד ואמר לו ״אני צריך לדבר איתך, תבוא אלי היום בערב ב-17:00״ ״בסדר״ ענה אחמד״.

בערב אמרתי לאמא שאחמד בא אלי, “מי זה אחמד?” שאלה אמא “אחמד הוא ילד חדש בכיתה, והוא גם ערבי” “ערבי? חשבתי שאתה מפחד מערבים” לא רציתי לגלות לאמא שלי את האמת, את מה שאמרו הילדים בכיתה, אז פשוט אמרתי “כבר לא, התגברתי על הפחד” “טוב…” אמרה אמא בחשדנות.

 דין דון, דין דון צלצול בדלת “זה אחמד!” צעקתי, אמא פתחה את הדלת ונכנס אחמד.

עלינו לחדר שלי “נו מה רצית להגיד לי?” התלבטתי  עם להגיד או לא “אז… העניין הוא… שבכיתה…” ואז נפלט “בכיתה לא מעריכים אותך, סליחה אחמד” “ואתה?” “ומה אני?” “אתה מעריך אותי?” “ברור” “אז למה לא אמרת את זה לי בכיתה?” ואז עוד פעם התלבטתי “פשוט…אתה מבין… אני רוצה להיות גם חבר שלך וגם החבר שלהם… ואם…הייתי אומר את זה…בכיתה אז… הם לא היו החברים שלי… מבין” “כן” ענה אחמד, לפי הבעת הפנים שלו הבנתי שהוא גם כועס עלי וגם שמח בגללי, “אז מה נעשה?” חשבתי ואז נזכרתי בסרט על מרגלים סודיים, ופתאום עלה לי רעיון “בוא נעשה מפגשים סודיים, כמו מרגלים” “כמו מי?” “כמו אנשים שאף אחד לא יודע אם הם בכלל קיימים, אז אנחנו ניפגש בסודיות ואף אחד לא ידע שאנחנו חברים” “סבבה”?

יום למחרת יוסי עוד פעם שמע את אותם הילדים מדברים רע על אחמד, ואז צעק אליהם ״תפסיקו כבר לדבר ככה על אחמד! הוא בדיוק כמוכם! יש לכם בכלל לב? אילו אחמד היה שומע מה אתם אומרים עליו, היה נפגע מאד.

והוא כבר יודע שאתם מדברים עליו כך!״ כל הילדים נבהלו והשפילו את מבטם לרצפה, יוסי רץ אל אחמד והם יצאו מהכיתה.

כל הילדים שוב התאספו ודיברו. הם הבינו שיוסי צודק והחליטו שהם צריכים להתנצל בפניו, וכשיוסי ואחמד חזרו לכיתה הילדים התנצלו בפני אחמד והוא סלח להם.

ובהפסקה כולם שיחקו עם אחמד, ומאז אף אחד לא השאיר את אחמד לבד.

אפילו לא רק את אחמד, הם לא השאירו אף ילד בצד ואם היה מישהו בצד אז מישהו מיד בא אליו וצרף אותו למשחק.

 הלקח : לא לפחד או לסרב לדבר עם אנשים מדתות שונות

וגם אסור להשאיר מישהו בצד לעולם!!!

שם המחבר: אורי רווה

שם בית הספר: בי”ס הרצל חיפה

אשכול 3

שם הסיפור: מיקי וציקי

בבייג’ינג היו שני חברים. שמותיהם היו מיקי וציקי.

ציקי- מיפן, ומיקי- מטורקיה. שניהם היו מהגרים ממדינותיהם.

יום אחד הלכו מיקי וציקי למסעדה ששמה “הבר של אוקאזאקי”. במסעדה היה שפע של מאכלים מרחבי תבל. מיקי וציקי בקשו מהמלצר ג’ורג’ את התפריט.

הם עיינו בתפריט. מיקי ראה מאכל שאהב מאז ילדותו: “רחת לוקום”. הוא שאל את ציקי אם הוא אוהב את המאכל וכדאי להזמינו, אך ציקי התנגד וטען שלדעתו זה לא טעים. הם המשיכו לעיין בתפריט. ציקי ראה מאכל שאימא שלו הכירה לו: “סושי”. ציקי שאל את מיקי אם הוא בעד להזמין המאכל, אך מיקי התנגד כי הוא אלרגי לדגים.

כך נמשך עד שהגיעו למאכל ה-20, שבו ציקי כבר יצא מהמסעדה. מיקי המשיך לעיין בתפריט וראה שבתפריט יש מאכל שקוראים לו “צ’יפס” שחשב שיכול להיות שציקי גם יאהב אותו. הוא קרא לציקי שבינתיים התרחק שישה מטרים מהמסעדה. “ציקי, אתה אוהב צ’יפס?”, אמר מיקי. ציקי שמע וענה לו: “כן”. “אז אתה רוצה לאכול את זה איתי?”, מיקי שאל וציקי ענה לו בחזרה: “בוודאי”.

ציקי חזר ל”בר של אוקאזאקי” והזמין את המלצר ג’ורג’. ג’ורג שאל אותם מה ירצו להזמין, ושניהם ענו ביחד: “צ’יפס”. כשהגיע האוכל שניהם אכלו אותו, וכשסיימו נתנו כסף למלצר ג’ורג’ והלכו הביתה שבעים ומאושרים.

-הסוף-

שם המחבר: ודיע אבו חרב

كتابة الطالب: وديع ابو حرب

שם בית הספר: מרשאן שפרעם

مدرسة مرشان شفاعمرو

אשכול 3

اسم القصة: التسامح

يعتبر التّسامح أحد المبادئ الإنسانية وهو أيضاً الشّعور بالرّحمة، والتّعاطف، والحنان، وكلّ هذا موجود في قلوبنا، ومهمٌّ لنا ولهذا العالم من حولنا.

التسامح هو ان نسامح أقرب الناس إليك؛ والديك وأبناءك وكل من أخطأ في حقك، كما أنّ التّسامح ليس بالأمر السّهل إلّا لمن يصل إليه فيسعد، ونعني بالتّسامح أيضاً أن تطلب السّماح من نفسك أوّلاً ومن الآخرين.

وهنا تخطر على بالي قصة عن التسامح:

“عندما كان هناك صديقان يمشيان في الصحراء، خلال الرحلة تجادل الصديقان فضرب أحدهما الآخر على وجهه.

الرجل الذي ضرب على وجهه تألم ولكنه دون أن ينطق بكلمة واحدة كتب على الرمال: اليوم أعز أصدقائي ضربني على وجهي.

استمر الصديقان في مشيهما إلى أن وجدا واحة فقررا أن يستحما.

الرجل الذي ضرب على وجهه علقت قدمه في الرمال المتحركة وبدأ بالغرق، ولكن صديقة أمسكه وأنقذه من الغرق.

وبعد أن نجا الصديق من الموت قام وكتب على قطعة من الصخر: اليوم أعز أصدقائي أنقذ حياتي.

الصديق الذي ضرب صديقه وأنقده من الموت سأله: لماذا في المرة الأولى عندما ضربتك كتبت على الرمال والآن عندما أنقذتك كتبت على الصخرة؟

فأجاب صديقه: عندما يؤذينا أحد علينا آن نكتب مآ فعله على الرمال حيث رياح التسامح يمكن لها أن تمحيها، ولكن عندما يصنع أحد معنا معروفا فعلينا نحته.

فالتّسامح قد يقلّل كثيراً من المشاكل التي تحدث بين الأقران والأحبّة؛ لسوء الظّن، وعدم التماس الأعذار، فقد يكون شخصٌ ما صديقك، وأخاً لك، ولكن لتصرّف صدر منه خطأ قامت الدّنيا ولم تقعد، وبدأ الشّيطان يوسوس لا بدّ بأنّه فعل ذلك لأنّه يريده، أو قال شيئا  يقصده، وهو لم يقل تلك الكلمة لشيء ولا لسبب، إنّما خرجت منه دون قصد، لذلك نقول إنّه علينا أن نزن كلماتنا قبل أن تخرج؛ لأنّ الكلمة رصاصة، إذا خرجت لا تعود.

שם המחבר: קארולין אבו שאח

كتابة الطالبة: كارولين ابو شاح

שם בית הספר: מרשאן שפרעם

مدرسة مرشان شفاعمرو

אשכול 3

اسم القصة: التسامح في العيد

تعتبر أيام العيد من أجمل الأيام في السنة بحيث يملأ الفرح والسرور قلوب الناس وخاصة الأطفال الذين ينتظرون العيد بفارغ الصبر لشراء الملابس الجديدة.

وفي هذه الأيام المميزة يسود جو التسامح وتعم الفرحة قلوب الجميع. ما يميز أيام العيد اننا نجتمع نحن والاقارب لتناول وجبة العيد اللذيذة والشهية كذلك نذهب لمعايدة الاهل والأقارب والجيران  و الأصدقاء.

طاولة العيد زاهية اللون والشكل مبهرة للنظر مليئة بالتسالي والحلويات وزينة العيد مزركشة الألوان تضيء مداخل البيوت وتدخل جو البهجة و السرور للقلوب.

ومع كل جمال العيد الا ان بعض الناس لا يستطيعون شراء الملابس الجديدة والطعام للعيد.

ولكن هنالك أناس كثيرون يتبرعون بالملابس والطعام للفقراء والمحتاجين.

فأتمنى من الله عز وجل بأن يمنحنا روح العطاء و التسامح و المحبة ليعم الخير بين الناس ، ولتتحسن حال  الفقراء و المحتاجين .

המחבר: בן אליאב

בית ספר הדרים ראשון לציון

אשכול 6

האחר הוא אני

שיתוף ותקשורת – בית ספר אלחנן, בית ספר און ובית ספר הדרים

 .יש ילדים אשר לא רואים

.יש ילדים אשר לא שומעים

.יש ילדים אשר לא יכולים לעשות דברים כאלה ואחרים

      …ויש ילדים

 .שפשוט יכולים לעשות כמעט הכל אך עדיין אינם מושלמים

.זה לא אומר שילדים שונים האחד מהשני אינם יכולים לעשות את אותם הדברים

    .חשפה בפני עולמות שונים מזווית ראיה אחרת  tec4schools תכנית זו של

.היכרתי, התחברתי, התכתבתי וראיתי תלמידים ממגזר החינוך המיוחד והמגזר הערבי וגיליתי שלמרות השוני אנחנו דומים בתרבות הפנאי שלנו

.בקבוצה שלנו כולנו ילדים הלומדים בבית ספר יסודי אך כל אחד הוא אחר ומיוחד

.נהניתי מאוד להכיר עולמות חדשים כאלו, את האחר והשונה ממני ואני אשמח להכיר ילדים נוספים ומיוחדים

לין פטל ועילית קרן

בית ספר הדרים ראשון לציון

אשכול 6

כולנו ביחד

יום אחד בתחילת השנה, בחרו אותנו להשתתף בתכנית שיתוף
ותקשורת בה אנחנו מתקשרים עם ילדים מבתי ספר שונים.
באשכול שלנו אנחנו מתקשרים עם שני בתי ספר נוספים – האחד יהודי –
.חינוך מיוחד והשני ערבי – חינוך מיוחד
במהלך המפגשים התכתבנו איתם, סיפרנו להם על עצמנו והם ספרו לנו
על עצמם, הקלטנו עצמנו ואף יצרנו קולאז’ של תמונות התלמידים מ-3
.בתי הספר
בנוסף לכך ערכנו אתם מפגש סינכרוני שזה בעצם שיחת וידאו ובמהלכה
שאלנו האחד את השני חידות שחיברנו על מקומות בהם אנו מבלים
.בבית ספרנו
למרות השונות בעשיה גילינו שקיימים דברים משותפים בינינו. אנו
היכרנו אותם כילדים שאוהבים לשחק ולבלות במקומות שאנחנו
.אוהבים. לאחר ההכרות בשבילנו כולנו שווים 
.בסוף התוכנית יהיה לנו מפגש פנים אל פנים
.במפגש זה אנו נעזור להם ונציג בפניהם דברים שיצרנו עבורם
מחכות בציפייה למפגש.

מיקה קובוביץ וקרין אליאב

בית ספר הדרים ראשון לציון

אשכול 6

תלמיד חדש

“יום אחד הגיע לכיתה תלמיד חדש הוא נכנס ואמר: ” השם שלי הוא מורי
“?כל התלמידים צחקו והוא שאל: “למה אתם צוחקים
“?ילד ששמו אלדד אמר:” מה זה השם הזה מורי
“מורי ענה:” מורי זה שם קיצור של מוריי
.הילדים צחקו בשנית
.”מורי נעלב, כעס ויצא מהכיתה, שתי בנות ששמם שי ודניאלה יצאו אליו ואמרו לו: “אלדד התנהג מאוד לא יפה כלפיך ואנחנו נדבר איתו על כך
“למחרת אלדד אמר למורי: “היי מורי או איך שזה לא יהיה
שי שמעה זאת ואמרה: “אתה בשנה שעברה הגעת כתלמיד חדש לכיתה וגם אילך התנהגו בצורה מעליבה תנסה להסתכל מנקודת המבט של מורי
“דניאלה הוסיפה: “רק החודש למדנו על האחר הוא אני
אלדד לא הגיב והשפיל מבטו
“מורי אמר: “אני מבין שהרגשת כמוני לפני שנה ואני מקווה שאתה מבין את הצד שלי גם
“?אלדד אמר: “אתה צודק. אתה חושב שנוכל להיות חברים
“מורי ענה: “אני מקווה שכן בוא ננסה

רונה שוב ושיר כהן

בית ספר הדרים ראשון לציון

אשכול 6

הצטרפנו לפרויקט שיתוף ותקשורת בחשש מה וללא ידע רב מה יקרה במהלכו. התחלנו במשימות בהם הכרנו ילדים מהמגזר הערבי ומבתי ספר של החינוך המיוחד ממרכז וצפון הארץ.  הכרנו אותם בעזרת אתר שבו כל אחד סיפר על עצמו במספר דרכים, לדוגמה: קטעי מידע , הקלטות ותמונות

לפני כחודשיים ערכנו מפגש סנכרוני (מפגש וירטואלי- מפגש שבו מדברים דרך המחשב עם אנשים שלא נמצאים לידך). המפגש נערך דרך .Hangouts

דיברו בו תלמידים משלושת בתי הספר – בית ספר “הדרים” מראשון לציון, בית ספר ה”און” מתל אביב, בית ספר “אלחנן” מטירה

במפגש חדנו חידות הקשורות למקומות שאוהבים להיות בהם בבית הספר.    כל בית ספר התחלק ל-4 קבוצות, כל קבוצה חדה חידות לשאר חברי  הקבוצות. נהנינו מאוד מהחידות ומשיתוף הפעולה שהיה בינינו. אנו מחכות בציפייה והתרגשות לקראת מפגש הסיכום בו ניפגש עם תלמידי בתי הספר האחרים

אורי הכהן

בית ספר הדרים ראשון לציון

אשכול 6

Tes4school – שיתוף ותקשורת – כל אחד יחיד ומיוחד
בתחילת התקשורת התחלנו להתכתב עם תלמידים מבתי ספר אחרים שונים ומגוונים. תלמידי בית ספר און בתל אביב ובית ספר אלחנאן הציגו את עצמם ואנחנו את עצמנו. כתבנו מה אנחנו אוהבים ומה לא וראינו מה ילדים אחרים אוהבים ומה לא אוהבים. בכל פעילות חיכינו בסבלנות ובקוצר רוח לתשובה. הגיע רגע המפגש הסינכרוני. הגענו לבית הספר נרגשים וחיכינו בציפייה לראות ולשמוע את חברנו השותפים לתקשורת. המפגש התחיל, ישבנו מרותקים, הקשבנו לחידות וענינו עליהן.
פרוייקט זה לימד אותי שלא משנה מי אני, אני עדיין אני ואוהב להכיר את האחר השונה ממני ולגלות דברים רבים המשותפים לנו.

אוריה אסף שבת

בית ספר ארלוזרוב חדרה

אשכול 12

החוויה שלי בפרויקט tec4schools

.קוראים לי אוריה אסף שבת

:רציתי קצת לספר על עצמי
.אני לומד בכיתה קטנה ושאר הכיתות שמשתתפות אתנו בפרויקט הן רגילות
.למרות זאת אני עדיין מבצע את המשימות כמו כולם מתמודד עם הקושי של המשימות
“!אני משתלב בכיתה רגילה, ו’ 3, ואני תמיד אומר לעצמי: “הקושי לא יעצור את הרצון
.בפרויקט אני מכיר הרבה חברים, אני מקבל יותר זמן מחשב
.כיף לראות שיש מלא אנשים מדתות שונות שרוצים “שלום עולמי”, שקט מכל הטרור ורוצים חיים טובים
“לפני כשבוע הגיעו אלינו נציגים ממשרד החינוך לראות שיעור שלנו עובדים בפרויקט. אני מאוד שמח שהצגתי מולם את נושא “המסורת
!מאוד כיף להיות חלק מהפרויקט. זאת גאווה גדולה וכבוד
.הייתי מאוד רוצה להמשיך גם בשנה הבאה בפרויקט

בית ספר: אלנור

ישוב: שגב שלום

אשכול: 16

القبيلتان المتعاركتان

الاسم : رزان بن سعيد

المدرسة : النور ع”أ ابراهيم

البلد : شقيب السلام

كان هناك في صحراء بعيدة عن ( الانهار والبحار ) كان قبيلة تسمى ( أبو العرب) والقبيلة الاخرى تسمى ( الشيخ سامر ) كانتا القبيلتان تتعاركان كل 8 سنوات . كانتا تتعاركان من اجل (الماء والغذاء) لكن هذه السنة حصل شيء غريب بين القبائل قد اتى رجل من قبيلة ( أبو العرب) الى قبيلة (الشيخ سامر) وقال : أتيت اليوم لأعقد صفقة .

وما هي: أن تعطونا الماء ولن نتعارك نهائيا قال حسنا .

بعد أن انتهى الماء بدأوا يتعاركون من جديد . ذهب الرجل من جديد الى القبيلة وقال : أنا اعتذر عقدت صفضة ولم تنجح فقتلوه فبعد يومين بدأت عائلة الرجل تبحث عنه ولكن بلا جدوى . أخبرت زوجة الرجل الرئيس بأنها لم تجده فأحسوا بأن قبيلة (ألشيخ سامر) قتلوه فحاربوا حتى اخر رجل بعد مرور 30 سنة من الحرب أصبحت قبيلة ( أبو العرب) قبيلة كبيرة وعقد السلام بين قبيلة (أبو العرب) و (ألشيخ سامر) وعرفوا أن النزاع لا يجدي نفعاً ابداً .

בית ספר: אלנור

ישוב: שגב שלום

אשכול: 16

بعرق جبينك تأكل خبزا

الاسم : إسراء المجيرة

المدرسة : النور ع”أ ابراهيم

البلد : شقيب السلام (البر)

كبر احد الملوك في السن وإقترب أجله وكان لديه إبن وحيد ولما بلغ الرشد قال له الملك : سوف أضعك في امتحان لأرى إن كنت جديرا بالحكم . إجلب لي عشرة دنانير تكسبها بكد وعرق جبينك , وقال الامير حسنا , فقصد وزير المال وقال له “طلب ابي ان احضر له عشرة دنانير أكسبها بكد يميني وعرق جبيني فهلا اعطيتني فقال الوزير ” لك ما تريد ” فذهب الامير الى اباه وقال له ” هذه هي الدنانير العشرة التي طلبتها مني ” فأخذها الملك وقذفها من النافذة وقال ” قلت لك اني اريد عشرة دنانير بكد يمينك وعرق جبينك ” فذهب الامير محتارا أين سيذهب , ماذا سيفعل فرأى صيادا ماهرا . فجلس الامير بجانب الصياد وبدأ يتعلم ويبيع حتى ربح عشرة دنانير فذهب الى اباه وقال له ” لك يا ابي عشرة دنانير أربحها بكد يميني وعرق جبيني ” فقام الملك وكاد يقذفها من النافذة فإنقض الامير وقال ارجوك لا تقذفها يا ابي فقد اشتغلت من أجلها عملا شاقا . لم يصدق الملك بأن ابنه اشتغل من اجل الحصول على المال فقذفها من النافذة وقال للامير ” كيف لك أن تكذب علي أنا والدك ؟ فردّ الامير بائساً : انا لم لكذب عليك صدقني يا والدي لقد إشتغلت من أجلها عملا شاقاً , فقال الملك بصوت مرتفع : كفّ عن الكذب إذهب لا اريد ان أراك لا بل لا أريد أن أراك هنا في القصر ابداً , إذهب بعيدا , فخرج الامير بائساً مضطربا حزينا لا يدري أين يذهب فقادته قدماه إلى قرية صغيرة فقرر أن يعيش هناك فبنى له بيتا صغيرا لكنه كيف سيأكل لذا قرر أن يعمل كفلاح يزرع ويحصد كبقية اهل القرية وفي يوم من الايام كان الملك يتجول في مملكته وبينما هو يتجول رأى قرية جميلة فيها محاصيل كثيرة لذا قرر أن من يكون محصوله كبير سيكافئه مكافئة جديرةً به وعندما وصل الخبر للامير قرر أن يشترك بالمسابقة لكي يبرهن لوالده أنه عمل لاجل النقود عملا شاقا وعندما بدأت المسابقة كان الامير يعمل بجهد كبير من قبل شروق الشمس حتى غروبها وعندما انتهت المسابقة كان الامير مستعداً لتسليم قمحه وعند تقديمه للملك كان هو الحائز على الجائزة فناداه وزير الملك لتلقي الجائزة والتعرف عليه وعندما أتى كانت مفاجأة للجميع أنه الامير الذي رحل منذ زمن فقال الامير : يعرق جبينك تأكل خبزا هل تذكر هذا المثل يا أبي ؟

اجاب الملك ” نعم أذكر ” فقال الامير ” هذا المثل الذي كنت تَحثني به على العمل “

فحزن الملك لِحُكمه على ابنه الوحيد فقام عن عرشه وقَبّله وأخذت الدموع تسيل من عينيه فقال الامير ” أرجوك لا تبكي ” فقال الملك أنا أبكي على حكمي حزناً وعلى نجاحك في الامتحان فرحاً .

בית ספר: אלנור

ישוב: שגב שלום

אשכול: 16

التعاون رمز القوة

الاسم : رزان بن سعيد

المدرسة : النور ع”أ ابراهيم

البلد : شقيب السلام

في يوم من الايام في عام 1999 . كان هناك رجل يدعى سالم كان هذا الرجل كسلان يبقى في بيته لا يفعل شيئ فقط ينام لا يملك الطعام ولا المال في يوم ضربت صاعقة قوية هدمت السد الكبير . بدأ الماء يدخل الى القرية , تجمعوا سكان القرية والذين يبلغ عددهم 4,000 شخص , هذا العدد قليل لبناء سد كبير . وقف رجل كبير يدعى (فادي) هذا هو شيخ القرية ثم قال : علينا أن نتعاون لنبني السد . قالوا : عددنا قليل لن ننجح . ذهب كل واحد منهم ليحضر كل شيء إلا الكسلان سالم بدأت المياه تدخل الى شوارع القرية والكسلان سالم كان نائم وفجأة سمع صراخ واستيقظ وهو خائف , نظر من الشباك رأى أن القرية تغرق فذهب وبحث في خزانته عن ملابس السباحة لكي يساعد أهل القرية فساعد الصغار ثم الكبار وأدخلهم في بيته ولكن بعد هذا اليوم تعلم سالم درس قيم كان عليه أن يساعد أهل القرية وعندما حلّ الربيع بدأ أهل القرية يصلحون الاضرار ولكن هذه المرة ساعدهم سالم .

בית ספר: אלנור

ישוב: שגב שלום

אשכול: 16

الصداقة أقوى من أي خلاف

الاسم : أميمة أبو عجينة

المدرسة : النور ع”أ ابراهيم

البلد : شقيب السلام

في الماضي عاش البدو في قبائل رحل وكان هناك خلاف بين قبيلتين بسبب عدم توفر الماء الكثير وكان ابن شيخ قبيلة ابو العرب وابن شيخ قبيلة ابو سعد اصدقاء منذ طفولتهما . عندما التقيا ببعضهما عند شجرة زيتون قديمة وكلما واجه احدهما مشكلة ذهبا الى تلك الشجرة ليبحثا عن حل للمشكلة.وغي يوم عندما كانا يبحثان عن حل لمشكلة  الحرب بأبو سعد وبقوا على هذا المنوال لأشهر عدة ولكن في يوم أتى رجل من قبيلة أبو عرب وأخذ ماء من البئر في يوم قبيلة ابو سعد فغضب شيخ قبيلة ابو سعد وقال جهزوا انفسكم لحرب تحدد مصير من سيبقى ومن سيرحل عن هذه الارض . حزن الصديقين على هذا الامر المحزن وقالا : سوف نمنع نشوب هذه الحرب مهما حدث وعندما قامت الحرب كانت عند شجرة الزيتون التي إلتقيا عندها الصديقين فقال إبن شيخ قبيلة أبو عرب  : عند هذه الشجرة إلتقينا وعندها سوف نفترق فرَدّ عليه إبن شيخ قبيلة أبو سعد قائلا : لن يحدث هذا ما دمنا أصدقاء لأن صداقتنا لا يقوى عليها أي خلاف وصداقتنا متينه كالاظافر في الاصبع . ووقفا في وسط القبيلتين وقالا معاَ : من اراد الحرب فليقتلنا أولاَ فبكى جميع من كان هناك لانه على رغم الخلاف بين القبيلتين لم تفسد صداقتهما وأتت بعدها حمامتان وأمسكت كل منهما غصن زيتون إعلانّا عن حلول السلام بين القبيلتين.

בית ספר: אלנור

ישוב: שגב שלום

אשכול: 16

إحترام الكبير

الاسم : قُتيبة الحمامدة

المدرسة : النور ع”أ ابراهيم

البلد : شقيب السلام

في يوم من الايام كنت ذاهب في الحافلة الى المدرسة وقفت الحافلة وركبت عجوز كبير السن وكان هناك ازدحام ولا يوجد كرسي للجلوس وبقي وقفا وثم قلت للعجوز تفضل اجلس مكاني وجلس العجوز مكاني وبقيت واقفا طوال الطريق ونزلت من الحافلة الى المدرسة ونزل معي العجوز وساعدته لقطع الشارع وكان هذا الرجل أبو صديقي , وثم  ذهبت الى الصف قلت للمعلمة ما حدث لي وصفقوا جميعا لي وقالت المعلمة : لقد عملت عملا صالحا وعندما انتها الدرس ذهبنا الى البيت وقلت لابي وأمي واصحابي الذين يلعبون معي في الملعب ما حدث معي في الصباح , حتى يستفيدون ويتعلمون عمل الخير .

בית ספר: אלנור

ישוב: שגב שלום

אשכול: 16

الجوهرة الثمينه

الاسم : شيماء

المدرسة : النور ع”أ ابراهيم

البلد : شقيب السلام

في يوم من الايام قد كان رجل كبير في السن وقد كان لديه اولاد اثنين وكان يدللهم.وفي يوم من الايام اجتمعوا الى موضوع مهم . قال الجد يا احفادي اروني اعمالكم الطيبه , من يعمل عمل خير ساعطيه الجوهرة الثمينة. قال الولد الاكبر قد كنت اتمشى على شاطئ البحر ورأيت طفلين صغيرين في البحر وكادا ان يغرقا وقد خاطرت بحياتي لكي انقذ الطفلين وسلمتهما الى الام . قال الجد الشفقة عند جميع البشر , تبارك على هذا العمل الطيب.

قال الولد الثاني : قد رأيت عدوي جالس على حفة الجبل وقد ركضت وقلت له : انهض من نومك وقم عن حافة الجبل قبل ان تقع في الوادي وانقذته من الموت. قال الجد : ساعطيك الجوهرة الثمينة لانك انقذت عدوك , لو كان أحد غيرك لما انقذ عدوه.

בית ספר: אלנור

ישוב: שגב שלום

אשכול: 16

عن التعاون

الاسم : ايمان

المدرسة : النور ع”أ ابراهيم

البلد : شقيب السلام

كان في قديم الزمان هناك قرية صغيرة فيها اناس فقراء ولقد عرفت هذا من قبل معلمتي. مر يومان وانا افكر في مستقبل هذه القرية . فذهبت الى الشيخ فقلت هل تعرف ان بجوار قبيلتنا قرية ؟ قال : نعم فاقترحت اقتراح قلت له : هيا لنتعاون مع بعضنا وان تعاونا فلنا اجر عند الله فكر الشيخ قليلا فقال : انت على حق يا ابنتي ذهبنا الى القرية وجلسنا مع كبير القرية نريد اذن منك ومن سكان القرية لكي نبني مزرعة لكي يعملوا فيها ويجنوا من بعدها الكثير من المال مرّت عدة ايام وشهور اصبحت القرية مشهورة فقال الشيخ : الان يا ابنتي عرفت معنى التعاون والصدق والان لك اجر كبير عند الله.

בית ספר: אלנור

ישוב: שגב שלום

אשכול: 16

التعاون

الاسم : هدى الغديفي

المدرسة : النور ع”أ ابراهيم

البلد : شقيب السلام

كان يا مكان في قديم الزمان كان رجل عجوز اراد ان يعبر ممر المشاة واتت بنت في ممر المشاة وقالت للرجل العجوز هل تريد المساعدة ؟ قال الرجل العجوز نعم اريد عبور الشارع وبعدها ساعدت الفتاة الرجل العجوز وبعده قال الرجل للبنت تعالي واذهبي معي الى السوق لان عندما اعود الى المنزل تعبرينني ممر المشاة لكي لا تصدمني سيارة ونادت الام على ابنتها وقالت لها تعالي لاننا سنذهب الى جدتها. وبعدها اعتذرت البنت للرجل وقالت له اني اريد الذهاب مع امي الى جدتي وقال الرجل العجوز للبنت انت اذهبي مع امكي وانا ساقول لاي ولد او بنت او امراة او رجل ان يساعدني على عبور الشارع عند عودتي الى المنزل ودخل الرجل العجوز الى السوق واشترى كل الاغراض الذي يفضلها واشترى للبنت طبق من الحلويات وبعدها انتظر عند باب السوق عندما عادت البنت من عند جدتها وجدت الرجل العجوز جالس على باب السوق واتت اليه البنت وقالت له هل تريد المساعدة قال نعم اريد عبور الشارع وساعدته البنت في قطع الشارع ومن ثم اعطاها طبق الحلويات واخذته البنت وفرحت كثيرا وشكرت الرجل العجوز على كل ذلك وارجل العجوز شكر البنت ومن ثم كل واحد منهم ذهب الى بيته .

בית ספר: אלנור

ישוב: שגב שלום

אשכול: 16

الصداقة

الاسم : ايمان الحمامدة

المدرسة : النور ع”أ ابراهيم

البلد : شقيب السلام

يحكى انه كان هناك صاحبان يمشيان في الصحراء وفي اثناء سيرها اختصما فصفع احدهما الاخر فتألم الصاحب لصفعة صاحبه فسكت ولم يتكلم بل كتب على الرمال اليوم اعز اصدقائي صفعني على وجهي وواصلا المسير ووجدا واحه فقررا ان يستحما في الماء ولكن الذي انصفع وتألم من صاحبه غرق اثناء السباحة فأنقذه صاحبه الذي صفعه وعندما افاق من الغرق ابتسم ثم قام ونحت على الصخر اليوم اعز اصدقائي انقذ حياتي فسأله صاحبه عندما صفعتك كتبت على الرمال لكن عندما انقذت حياتك من الغرق كتبت على الحجر فلماذا ؟

فأبتسم واجابه عندما يجرحنا من نحب علينا ان نكتب ما حدث على الرمال لتمحاها رياح التسامح والغفران ولكن عندما يعمل الحبيب شيئ رائع علينا ان ننحته على الصخر حتى يبقى في ذاكرة القلب .

בית ספר: אלנור

ישוב: שגב שלום

אשכול: 16

النظافة من الايمان

الاسم : بسمة بن سعيد

المدرسة : النور ع”أ ابراهيم

البلد : شقيب السلام

بينما كنت أسير في شوارع حارتي وكان معي العديد من الحاجات ولقد رميت كيس على الارض فرأتني عجوز كبيرة في السن تقول لي لماذا ترمي الوسخ على الارض فقلت لها : الكل يرمي على الارض فأنا لست الوحيدة فذهبت العجوز ورأيت ولد يضع الوسخ في القمامة ومر يوم فرأيت العجوز ورفعت الكيس عن الارض فإذا هي تصفق لي ففرحت وصرت اقول النظافه من الايمان فكلما أرى العجوز أصبح سعيدة جدا لأن العجوز هذه ساعدتني على ان اصبح نظيفا في البيئة ففي المدرسة ايضا لا أوسخها ولا ارمي شيئا على الارض لأن المدرسة بيتي الثاني …

בית ספר: אלנור

ישוב: שגב שלום

אשכול: 16

ياسين ورجل البادية

الاسم : ادم

المدرسة : النور ع”أ ابراهيم

البلد : شقيب السلام

في يوم من الايام كان ياسين يتمشى ليرفه عن نفسه فقابل وهو في طريقه رجل يضعوشاحا على رأسه , لونه أحمر ويلبس رداءً طويلا  . قال له ياسين : لماذا انت هنا في هذه البلاد ؟ وما هذا اللباس الغريب ؟

قال الرجل : هذه ثيابنا التقليدية نحن رجال البادية نلبس هذه الاملابس . نظر ياسين اليه متعجبا ثم اكمل الرجل قائلا وأتينا الى هنا لأننا نتنقل من مكان الى مكان بحثا عن الطعام اللازم لنا ولحيواناتنا . رد عليه ياسين وما هي تلك الحيوانات ؟ فاجابه انهما الخِراف والماعز والكلاب التي نستعملها للحراسة . نظر ياسين إليه قائلا هل تستفيدون منها ؟

فأجابه نعم بالطبع لو أننا لانستفيد منها فلا نربيها عندنا .

استفاد ياسين معلومات من غيره عن البدو فشكره كثيرا .

בית ספר: אלנור

ישוב: שגב שלום

אשכול: 16

القمامة

الاسم : ابتهال الحمامدة

المدرسة : النور ع”أ ابراهيم

البلد : شقيب السلام

في احدى الليالي كنت اسير بالشارع , ورأيت ولدا ياكل بعض المسليات وعندما انتهى منه رمى الكيس على الشارع وقلت له : يا ولد لماذا رميت الكيس على الارض .

قال لي : انه لا يوجد سلة للقمامة فماذا تريدينني ان افعل .

قلت له : يمكنك ان تضعه في كيس وتضعه في مكان ما وانا ساذهب الى المجلس , واقول لهم : يمكنكم ان تضعوا سلة للقمامة لكي نضع القمامة فيه . وعدت الى المنزل وفي الغد طلعت على الدكان ورأيت الولد مجددا وكان يأكل بعض المسليات وعندما انتهى رمى بها الى الارض وقلت له : لماذا رميتها على الارض فإن المجلس وضع سلة قمامة وها هي السلة , لماذا لا تضعها فيه .

قال : اسف لم ارها ساضعها حالا , وهكذا انتهت القمامة والبلدة ايضا بقيت نظيفة.

שם המחברת: נטע רוט

בית ספר: חמ”ד מתתיהו צלפון

אשכול: 14

קוראים לי אלכסה, אני עולה חדשה מרוסיה ואני בת 11. כשגרתי ברוסיה היו לי המון

חברות, אבל לא מזמן עליתי לישראל מרוסיה וכבר נרשמתי לבית הספר אבל עכשיו אין לי הרבה

חברות, כי כולן חושבות שאני מוזרה רק בגלל שאני לא יודעת עברית ושאני לא מהארץ. העלייה

היתה לי קשה כי נולדתי ברוסיה וכל חברות הילדות שלי היו שם, אבל מה שמעודד אותי הוא שעדיין

יש סיכוי שיהיו לי הרבה חברות כי עדין לא התחיל היום הראשון ללימודים, הוא מתחיל עוד שבוע.

                                                          ( כעבור שבוע)

היום זה היום הראשון ללימודים!!! אני ממש מתרגשת

( אני הולכת לבית הספר)

“תסתכלו עליה”, “זאת הילדה החדשה”, “היא עלתה מרוסיה”, התלחששו הילדים.

היה נדמה לי כאילו כל בית הספר מדבר עליי. הרגשתי נבוכה והלכתי בראש מורכן לכיתה ו’2 שם

תפס אותי הצלצול. התיישבתי במקום פנוי וחיכיתי שהמורה תבוא. כשהיא באה היא הציגה אותי מול

כל הכיתה והושיבה אותי ליד ילדה אחת שהתברר לי שקוראים לה מיה.

(כעבור 3 חודשים)

כבר התרגלתי לבית הספר החדש, למורה החדשה ולכיתה החדשה.

אני ומיה התחברנו והפכנו להיות החברות הכי טובות, בינתיים הייתה לי חברה אחת.

בית הספר עבר ממני לילד חדש מכיתה ב’3 ששמו כריסטוף והוא עלה מארצות הברית.

( אני ומיה בשיחה בהפסקה)

” את הילדה היחידה שהתחברה אליי ואני מאוד מעריכה את זה שעזבת את כל החברות שלך

בשבילי” פתחתי את השיחה.

” זה כלום, אין לי הרבה חברות ממילא”

” זה המון, את לא מבינה כמה קשה זה לעבור מארץ אחרת למקום שאת לא מכירה ולגלות

שכולם מתלחששים עלייך, תודה רבה לך”

אין בעד מה!!!! “

זה הסיפור שלי, בסוף כולם התרגלו אליי וכבר לא הייתי ” הילדה שעלתה מרוסיה”.

ואני רוצה שתבינו שמיה נתנה לי המון, היא עזרה לי בלימודים ועזרה לי ללמוד עברית.

אני מבקשת מכם שתספרו את סיפורי לכל מי שאתם מכירים וחשוב שתעבירו את המסר שיש בו.

שם המחבר: שיר גבריל

בית ספר: החיטה- זכרון יעקב/ כיתה ה1

אשכול:11

גם במדינה זרה לחלוטין יכולים להיות חברים!

זה היה ביום שישי, שמעתי דפיקה בדלת. בום! משהו נפל… שמעתי התלחשויות “מה את עושה?! זה היה יכול להישבר”. הרמתי מטאטא, התכוננתי.

רגע! תחזרו אחורה, להתחלה…

לפני 3 שבועות

“אני שמחה לבשר שעוד שבוע אחד בלבד, יתקיים חופש פורים!” אמרה המורה

ילדי כיתה ה’1 שמחו והתלהבו.

“אבל… בחופש עליכם לעשות מעשה, מעשה שיקרב אתכם לארצות והדתות השונות” נאנחה המורה ובזאת הפסיקה את ההתלהבות.

“אבל המורה” אמר מתי ה”חנון של הכיתה”, “ברצוני” גלינד גלונד,  נשמע הפעמון שהפסיק את דבריו של מתי.

כעבור שבוע

הייתי במחשב, בצ’אט שלי ושל רוני בפייסבוק, בזמן שהיא שלחה סרטון של 2 תינוקות שמדברים בשפה שלהם, עם תרגום לא כל כך אמיתי…

ואז צץ במוחי רעיון ליצור בפייסבוק צ’אט של כמה וכמה מדינות.

התקשרתי לאביב, בת דודה שלי שגרה בלונדון שתשלח לי פרטים על חברות שלה ולחלקן היו גם חברות ממדינות שונות שגם אותן הוספתי.

כשסיימתי היו 12 מדינות שונות.

דיברנו כמעט כל היום.

כעבור 2 חודשים

היום יש לי יום הולדת! איזה כיף, חייבת לכתוב לבנות!

כתבתי, הם החזירו לי במזל טוב.

ואז שמעתי דפיקה בדלת. בום! משהו נפל… שמעתי התלחשויות “מה את עושה?! זה היה יכול להישבר”. הרמתי מטאטא, התכוננתי.

“שלוש, שתיים, אחד”. ובבת אחת פרצו 12 ילדות לחדרי וצעקו “מזל טוב!” הן היו ממדינות שונות

ובאו במיוחד בשבילי!

התרגשתי.

למחרת בבוקר סיפרתי למורה על קבוצת הצ’אט בפייסבוק ועל הפתעת הבנות ואפילו קיבלתי 100 על ההרצאה שעשיתי בעקבות זה. ולסיום גיליתי שגם במדינה זרה לחלוטין יכולים להיות חברים!

שם המחבר: שקד קרן ו- קרן רומי

בית ספר: החיטה- זכרון יעקב/ כיתה ו2

אשכול:11

חברים מכל מיני עמים

יום אחד הגעתי לכיתה והמורה הציגה בפנינו את הילדה החדשה שעלתה מאתיופיה – אדיסה.

מעולם לא שמעתי על השם הזה, לפחות עד היום.

המורה הסבירה שאדיסה לא יודעת לדבר עברית טוב ושנצטרך לדבר איתה בהתחלה רק באנגלית, עד שתלמד עברית.

“How are you”?  שאלתי אותה והיא ענתה “Good”, היא נשמעת דיי נחמדה, התחלתי לפתח איתה שיחה ולא שמנו לב וכבר נגמרה ההפסקה. החלטנו להיפגש אחר הצהריים.

אף פעם לא הייתה לי חברה טובה יותר ממנה, אנחנו ממש דומות במה שאנחנו אוהבות – שתינו אוהבות גלידת וניל, הצבע האהוב על שתינו הוא סגול בהיר שתינו מתות על סוסי פוני ויש לנו עוד המון דברים במשותף.

איך כבר 20:00?! זה הרגיש לי רק כמו שעה אוף… “Goodbay”.

אמא שלי אמרה שהיא ממש שמחה שמצאתי חברה חדשה והצלחתי לשלב את אדיסה בחברה שלנו! ושאלה אם אני יודעת מאיפה אדיסה הגיעה וכמה זמן תישאר איתנו, אז אמרתי לה שאדיסה הגיעה מאתיופיה ולא יודעים עד מתי היא תישאר.

שם המחבר: מתן קדוש

בית ספר: נוף ים ב’ אשקלון/ כיתה ה2

אשכול: 11

חברים טובים- מאת מתן קדוש כיתה ה2 נוף ים ב אשקלון

בבית הספר ”הרצל” בירושלים זה היה עוד יום שיגרתי. הילדים הגיעו בבוקר שמחים ועליזים כהרגלם . הם התיישבו בכיסאותיהם. המורה נירה איחרה וזה היה נורא מוזר, הילדים לא הבינו מה קרה וחשבו כי נירה המורה חולה . לאחר זמן קצר הגיע נירה ,שמחה ומרוגשת והודיעה בפני תלמידי הכיתה על הגעתו של שוהם ,ילד חדש שהגיע מאשקלון. שוהם הוא ילד בעל עיניים חומות ומחייכות ושיער שחור. שוהם נכנס לכיתה במבט מבויש הסתכל על כולם והתרגש ממש. נירה הציגה אותו לכל התלמידים. לפתע החלו לחשושים, תהיות וניחושים, שוהם היה ילד טיפה שונה מכולם, צבע עורו לא היה לבן, הוא היה שחור לא כמו של כולם.

 שוהם התיישב ליד רום ,ילד חכם ונבון, תכול עיניים בעל שיער שחור. רום חייך לשוהם במבט אדיב ואמר לו שלום, “רוצה נצא לחצר בהפסקה?”, “בהחלט” אמר שוהם. השיעור הסתיים במהרה וכל הילדים יצאו להפסקה. רום קיים את הבטחתו לשוהם ויצא איתו לסיבוב בחצר. רום הכיר לו את הספסלים שבהם רוב התלמידים נוהגים לשבת בזמן ההפסקה, את גינת הירק שיצרו תלמידי כיתה ו’ , את גן השעשועים שנבנה מבקבוקים ממוחזרים, את מגרש הכדורסל ופינת הקלס. בסוף הסיור הגיעו הבנים למגרש הכדורגל המשופץ. שוהם הביט במגרש בעיניים זוהרות, הוא אהב לשחק כדורגל הוא היה מעריץ מושבע של הפועל אשקלון ותמיד חלם להיות שחקן כדורגל בעצמו.

רום הבחין במספר ילדים מהכיתה שבאו לשחק במגרש. רום ניגש אליהם ושאל: ”אני ושוהם יכולים להצטרף?”, הבנים התלחששו בצד, גיחחו ולאחר מיכן קראו לרום לצד ואמרו לו כי הם לא מעוניינים ששוהם יקח חלק במשחק ואם רום רוצה להשתתף הוא מוזמן. רום לא ידע מה לעשות.

מצד אחד הוא נורא רצה לשחק כדורגל עם כל הבנים אבל מצד שני לא רצה להשאיר את שוהם לבד. לבסוף החליט רום שהוא לא מצתרף לבנים והולך עם שוהם. שוהם נעצב הוא רצה לשחק כדורגל עם כולם. הצלצול הגיע וכולם נכנסו לכיתה.

 שוהם ישב בשיעור ולא יכול היה להתרכז. הוא כל הזמן שמע התלחשויות וצחקוקים מאחוריו ואפילו לא ידע אם צוחקים עליו. הוא הרגיש רע ולא הבין מה הוא עשה לא בסדר.  למה יתר התלמידים לא מקבלים אותו כמו שרום מקבל אותו?

 יום הלימודים הסתיים ושוהם הגיעה לביתו. אמו של שוהם ראתה ששוהם עצוב ולא מחייך כמו תמיד. ”נו איך היה שוהם? הכרת חברים חדשים ? היה כיף?” אמרה אימו, שוהם אמר ”כן אמא היה כיף”.

הגיע הבוקר , אמא של שוהם העירה אותו משנתו אך שוהם התעקש לא לקום ואמר לאימו כי הוא חולה ושאינו יכול ללכת לבית הספר. אמו של שוהם שאלה :”מה קרה? שוהם הכל בסדר?”

” כן אמא הכל בסדר אני פשוט לא מרגיש טוב”. ענה לה.  לפתע צלצל הטלפון ואמא רצה לעברו לענות. היא חזרה לאחר זמן רב אל החדר ואמרה: “שוהם נירה התקשר היא אמרה שאסור לך לא להגיע היום לבית הספר כי מחכה לך הפתעה”.

שוהם שאל בתדהמה :”איזו הפתעה?” ואמו אמרה תמתין ותראה.

שוהם זינק מהמיטה כאילו שכח שלפני כמה דקות העמיד עצמו פני חולה. הוא התלבש במהירות . אכל את ארוחת הבוקר בזריזות וזינק אל האוטובוס.

כאשר הגיע שוהם לכיתה הוא הופתע לגלות את כל התלמידים עומדים יחדיו ומחייכים חיוך רחב . מעליהם הופיע שלט שבוא נכתב ”ברוכה הבאה שוהם”. שוהם חייך וכמעט דמע מתרגשות הוא שמח כל כך .

הילדים בהפסקה ניגשו לשוהם ואמרו לו שהוא מוזמן לשחק איתם כדורגל. שוהם שמח עד הגג. וכאשר הם שיחקו הילדים התפלאו מיכולתו לשלוט בכדור . הם הסתכלו עליו בפליאה וכולם רצו שישחק בקבוצתם. לאחר זמן מה ניגשו הבנים לשוהם ואמרו סליחה ששפטנו אותך רק לפי המראה שלך וצבע גופך אתה חבר טוב וילד חביב מאוד .

שם המחבר: נווה תפוחי

בית ספר: גדרות

אשכול: 2

בשנות ה-40 הייתה פלסטין שייכת גם לערבים וגם ליהודים.

העובדה ששתי דתות נמצאות באותה ארץ הדאיגה את מדינות

השכנות והם דרשו שתהיה הפרדה בין העמים.

ישבו שני מנהיגי העמים אכלו שתו וניגשו לחלוקה.

התכנית היתה שיחלקו את פלסטין לשני חלקים החלק של

היהודים והחלק של הערבים. הם חשבו איך מחלקים כך

שירוויחו שני הצדדים. מנהיג היהודים רצה גם מהים ,גם מים

המלח,הכינרת הצפון ,המרכז והדרום . גם מנהיג הערבים רצה

מכל מקום. הם החליטו להעזר במנהיג האמריקאים, הוא היציע

שכולם יחיו כעם 1.

נווה תפוחי

גדרות

שם המחבר: יאיר חכמי

בית-ספר: גדרות

אשכול 2

סיפור בין שני עמים

יום אחד לפני שנים רבות הייתה מלחמה בין שני עמים .     

המלחמה המשיכה שנים רבות. באחד מן הימים מישהו ניסה להפסיק את המלחמה בעזרת שוחד ולכן הרגו או

לאחר מס’ שבועות  אדם נוסף ניסה להפסיק את המלחמה בעזרת איום וגם הוא הוצא להור

כך במשך שנים אנשים ניסו להפסיק את המלחמה עד שיום אחד החליט אדם צעיר ונמרץ לשנות את החוקים וללכת בדרך של שלום. בדרך  שאף אחד לא ניסה. דרך דיבור, דרך של משא ומתן כך דיבר עם מנהיגי העמים וכך פתר מלחמה של שנים בכמה מילים

הסוף!!!!

שם המחברת: שני

בית ספר: גדרות

אשכול 2

שם הסיפור:
עמים הם חברים
מתוך העמים ישראל ואתיופיה היו שני ילדים שהיתה ביניהם אהבה .
לבת מאתיופיה קראו חנה ולבן מישראל קראו רון .
הם היו מאוהבים ורצו לחיות ביחד אבל העמים שלהם היו אויבים ולכן הם לא יכלו להיות ביחד .
הילדה שאלה את האב שלה ששלט על העם אם היא יכולה לארח את רון ושיגור איתה אך הוא לא הסכים ואותו הדבר גם רון שאל את האב שלו ששלט בעם שלו אם הוא יכול לעבור לגור ביחד אך גם הוא לא הסכים לו …
כל אחד מהילדים חשב כל היום וכל הלילה איך הם יוכלו לגור יחד .
עד שלרון היה רעיון !
הוא חשב שאולי הם לא יוכלו לגור ביחד אבל הם יוכלו להיפגש במקום האהוב על שניהם בפארק המשותף של כל העמים וחנה הסכימה לרעיון והם ניפגשו כל יום שהם יכלו עד שיום אחד אביה של חנה אמר לה שיש לה שומר ראש שילך איתה לכל מקום וישמור עליה .
יום אחד שרצתה להיפגש חנה עם רון לבד ללא שומר הראש שלה כדי שלא ידע שיש לה קשר עם אויב של העם שלה , היא בקשה ממנו לא לבוא והוא אמר לה שהוא לא יבוא אך הוא לא סיפר לה שהוא שאל את אבא שלה אם לבוא או לא אך אביה אמר לו לבוא !
שומר הראש שלה עקב אחריה לפארק כפי שאביה של חנה ביקש והוא גילה שהיא ניפגשת עם רון מישראל אחד האויבים הגדולים ביותר של העם אתיופיה  חנה הסבירה לשומר הראש שלה שהם ניפגשו יום אחד בפארק ופשוט היתאהבו שומר הראש של חנה רץ אל אביה וסיפר לו הכל חנה היתחננה וביקשה שיתן לו לגור איתה אחרת היא עוזבת אביה של חנה לא רצה שהיא תעזוב ולכן הוא הציע הסכם שלום לעם אתיופיה העם אתיופיה חשבו זמן רב אך הם קיבלו החלטה שהם מסכימים להסכם השלום
ועד היום שני העמים חיים באושר ואושר ורון וחנה היתחתנו והיו מלכי העמים

שם המחבר: חלא גבארין

בית ספר אלחכמה

אשכול 2

ביום אחד הלכתי עם אחותי אל הקניון, בזמן כאני קונה  ואחותי בחוצה, נפלה והתגלגל.

במקרה הייתה בחורה יהודית במקום ותפסה אותה לפני שטפול  על המדרגות החשמליות ……

ומאז אנחנו חברות טובות מאוד מאוד מאוד

في يوم من الايام ذهبت انا واختي الى المجمع التجاري وعندما كنت ادفع واشتري  كانت اختي في الخارج وفجأة وقعت اختي وتدحرجت ولولا البنت اليهودية  لوقعت على الدرج الكهربائي ومن يومها نحن افضل صديقات.­­­­­­­

שם המחבר: ריאן גבארין

בית ספר: אלחכמה

אשכול 2

טיול בקיץ האחרון עם המשפחה שלי להולנד, הורים שלי הכירו במקרה זוג עם בנות מיבנה במטוס, כשהגענו שדה התעופה בהולנד אבא ניגש לקבל את הרכב ששכרנו באינטרנט, חברת ההשכרה לא רצתה לתת את הרכב כי השם של אבא שונה באותיות מהדרכון לכרטיס הויזה שלו, אנחנו היינו מתוסכלים מזה ולא ידענו מה לעסות , ואז ראה האבא של המשפחה מיבנה את הסיפור מרחוק , ולפתע הוא בא אלינו להציע פתרון , ניגש עם אבא שלי לפקיד חברת ההשכרה והציע שהרכב יירשם על השם שלו ומסור אותו לנו לטיול המתוכנן , חברת ההשכרה הסכימה ואנחנו היינו מאוד שמחים על המעשה האציל הזה, כי בלי האדם הזה הטיול שלנו היה נהרס .   

جنات عويسات                    اصدقاء من كل انواع الشعوب

שם המחבר: גנאת עויסאת

בית ספר: אלחכמה

אשכול

مشيت في طريقي ذلك اليوم الربيعيّ الذي كان الجو فيه معتدلًا والشمس مشرقة والعصافير تزقزق في السماء، وإذا بعجوز تبدو لي غير مسلمة، تحمل بيدها أكياسًا ثقيلة، تتعثّر وتقع أرضًا…

لم أفكّر حينها، ركضتُ وقمتُ بمساعدتها دون أن أسألها عن دينها ولا لغتها ولا بلدها، كلّ ما جال في ذهني وقتها أنّها إنسان…

ساعدتها وحملتُ معها الأكياس لتقابلني بابتسامة عريضة فهمتُ منها جملة: “نحن من الآن أصدقاء”.

שם המחברים: קבוצה 10

בית ספר אלחכמה

אשכול

הסיפור שלנו- קבוצה 10

mhmd qea’dan

alhekma elementary school

my story

أصدقاء من كل أنواع الشعوب

يا ناس انتم اليهود , المسيح و الأجانب

انتم تحاربون بعضكم البعض انتم تشتمون بعضكم البعض مثلا: اليهود يقصفون القنابل في سوريا و العرب المسلمون يركضون للبحث عن مأوا, لا صداقة

او محبة بينكم يا أيها القوم فلذلك فلنصبح أصدقاء نساعد بعضنا البعض.

مثلا: صديقي الأمريكي و أيضا قريبي نلعب و نتفاهم مع بعضنا البعض , و لكن اليهود و المسيحيون يقتلون مسلما من دون ذنب ا هذه هي الحياة قتل و قتل و انتم لا تخجلون من أنفسكم

فلذلك فلنصبح أصدقاء يا عالم المسيح و الأجانب و اليهود.

(و السلام عليكم)

2

שם המחברת: שני משען

בית ספר גדרות

אשכול 2

שם הסיפור:

עמים הם חברים

מתוך העמים ישראל ואתיופיה היו שני ילדים שהיתה ביניהם אהבה .

לבת מאתיופיה קראו חנה ולבן מישראל קראו רון .

הם היו מאוהבים ורצו לחיות ביחד אבל העמים שלהם היו אויבים ולכן הם לא יכלו להיות ביחד .

הילדה שאלה את האב שלה ששלט על העם אם היא יכולה לארח את רון ושיגור איתה אך הוא לא הסכים ואותו הדבר גם רון שאל את האב שלו ששלט בעם שלו אם הוא יכול לעבור לגור ביחד אך גם הוא לא הסכים לו …

כל אחד מהילדים חשב כל היום וכל הלילה איך הם יוכלו לגור יחד .

עד שלרון היה רעיון !

הוא חשב שאולי הם לא יוכלו לגור ביחד אבל הם יוכלו להיפגש במקום האהוב על שניהם בפארק המשותף של כל העמים וחנה הסכימה לרעיון והם ניפגשו כל יום שהם יכלו עד שיום אחד אביה של חנה אמר לה שיש לה שומר ראש שילך איתה לכל מקום וישמור עליה .

יום אחד שרצתה להיפגש חנה עם רון לבד ללא שומר הראש שלה כדי שלא ידע שיש לה קשר עם אויב של העם שלה , היא בקשה ממנו לא לבוא והוא אמר לה שהוא לא יבוא אך הוא לא סיפר לה שהוא שאל את אבא שלה אם לבוא או לא אך אביה אמר לו לבוא !

שומר הראש שלה עקב אחריה לפארק כפי שאביה של חנה ביקש והוא גילה שהיא ניפגשת עם רון מישראל אחד האויבים הגדולים ביותר של העם אתיופיה  חנה הסבירה לשומר הראש שלה שהם ניפגשו יום אחד בפארק ופשוט היתאהבו שומר הראש של חנה רץ אל אביה וסיפר לו הכל חנה היתחננה וביקשה שיתן לו לגור איתה אחרת היא עוזבת אביה של חנה לא רצה שהיא תעזוב ולכן הוא הציע הסכם שלום לעם אתיופיה העם אתיופיה חשבו זמן רב אך הם קיבלו החלטה שהם מסכימים להסכם השלום

ועד היום שני העמים חיים באושר ואושר ורון וחנה היתחתנו והיו מלכי העמים

שם המחבר: ראשד מחמוד קעדאן

בית ספר אלחכמה

אשכול 2

مهما كان الاختلاف…

في بلاد منعزلة عن العالم الغامض، يسودها الودُّ والإخلاص، تتغلغل فيها المودّةُ كما تبتلع الأرضُ الماء بعد أشهر من الجفاف، كانت الأديان في تلك البلاد كثيرة، والأعراق عديدة، والناس لا يهمّهم اختلافهم… حتى ذلك اليوم، ذلك اليوم الذي ماتت فيه كلمة المحبّة موتًا محتّما، تشتّت الشّملُ، صمت الحبُّ وحكَمَت البغضاء، يومٌ مظلمٌ عرف معنى التخلّف حين عرف الخوفَ من الاختلاف، اختلاف العرقِ والدّينِ والبلد.

ألا يدركون أنّ الذي أمامي هو إنسان؟! مثلي تمامًا؟! حتى لو كان مسيحيًّا أو يهوديًّا؟! وبغضّ النّظرِ عن لونه وشكله ولغته؟! يبكي ويضحك؟! يحبّ ويكره؟! تحرّكه المشاعرُ وتُحزِنُه الآلام؟! فما المانع إذًا أن نكون أصدقاء؟! نتعارف ونتآلف؟! نتساعد ونتشارك؟! لنقولَ للعالمِ كلِّه: نحن إنسان وكلُّنا إنسان…

رشدي رائد دقّة

שם המחבר: ראשד מחמוד קעדאן

בית ספר: אלחכמה

אשכול 2

أصدقاء من كلّ أنواع الشّعوب

الصّداقة لا تغيب مثلما تغيب الشمس، ولا تذوب مثلما يذوب الثلج، الصّداقة لا تموت أبدًا ولا تنسى أحدا، فهي لا تفرّق بين لغاتٍ وشعوبٍ وقبائل، الصّديق هو من يؤنسُ وحشتَك، يضمّد جراحَك، ويضفي على حياتِك طعمًا مختلفًا، دون أدنى اهتمام بشكلِه أو لغتِه أو بلده… فلا تكُن وحيدًا بين صداقاتٍ محدودةٍ معدودة، انطلق بين الشّعوب ولا تضع حدودًا قوميّة أو تخُطّ قوانين عرقيّة لصداقاتك؛ حتى نكون شعوبًا مساندة لبعضها، مُحبّةً هادئة، مبتغاها السّلام وغايتُها الأمل…

راشد محمود قعدان

שם המחבר: דאניה כשאן

בית ספר אלחכמה

אשכול 2

أصدقاء من كلّ الشّعوب

وقفت امام نافذة غرفتي، فلفت نظري قطّتان تتعاركان، حينها غطس ذهني في بحر خيال عميق، قارعًا جرس الانتفاض والاعتراض، معلنًا أنّه سيبدأ بشقّ طريقه وسط الأمواج الهائجة، صراعٌ شديد وفِكرٌ غاضب، كلّ ما يجول فيه الآن أخبار القتل والعِراك التي يقرأها كلّ يوم، وتلك الصور الدامية التي تلوّث صفاءه وتُعكّر أمنه، الأمواج تتخبّط والنّوارس تصرخ وأفكاري تذهب وتعود…

حاولتُ أن أرسو بمركب فكري في ميناء آمن، فلم أجد مكانًا أكثر أمنًا من ذلك الذي يحمل شعارات الإخاء، نعم، جميعنا إخوة، أبناء آدم وحوّاء، بغض النّظر إن كنّا من ذوي البشرة السوداء أو البيضاء، أو إن كنّا عربًا أو يهودًا أو نصارى… لماذا إذًا نتصارع ونتقاتل؟! أنُحاسب ونتحاسب على قوميّتِنا ولونِنا؟! ألم يكن بلال بن رباح صاحب البشرة السّوداء أوّلَ مؤذّنٍ في الإسلام؟! أليس من المفروض أن نُقيَّم على إنسانيّتنا ثمّ على تصرّفاتنا؟!

لِندَعْ الخلافات جانبًا ولنكنْ أصدقاء بل إخوة؛ فما أجملَ أن نقتلعَ بذورَ الحقدِ والكراهية التي نسقيها دماءنا ونحصدها قبورًا وألما، ثمّ نزرع في هذه الأرضِ ورودَ الحُبِّ، نسقيها عذوبةَ التّسامح، ونحصدُها سلامًا وأمنا…

دانية هشام خشان

שם התלמיד: יאסמין קעדאן

בית ספר: אלחכמה

אשכול 2

لماذا كلّ هذا؟!

مسلمون، مسيحيّون، يهود… أنا منهم، أنا إنسان وأنت أيضًا، فهل يكفيك أنّنا بشرٌ متوحّدون؟!

هذا ما يقولونه في مدرستي كلّ يوم وأنا مُصغيةٌ لسحرِ الكلام، أحاول ربطَه بكلّ ما أشاهده من أخبار متناقضة لا تدلُ على مضمون هذه الكلمات السحريّة: شتْم وقتل وطعن ورمي بالرّصاص… والسّبب اختلاف الشعوب!!

لماذا كلّ هذا؟! ألم يدرسوا الكلمات التي درستها أنا؟! ألم تؤثّر فيهم قصائد الوحدة وأشعار المحبّة وآيات التعارف؟! لماذا نتخاصم على أرض أشبعناها ظلمًا؟! لماذا عليّ أن أرتعدَ خوفًا كلّما صادفتُ أحدًا يتكلّم العبريّة؟! لماذا لا نحلّ اختلاف الرأي بالحوار والدّليل؟! لماذا لا نرى باختلاف الشّعوب انفتاحًا وقوّة؟ ثقافة وحضارة؟ قُربًا ومحبّة؟… فربما تكون هذه كلّها مفاتيح الحلّ لأزمةٍ خلقناها بأيدينا…

ياسمين ماهر قعدان

שם המחברת: גלי

בית ספר: גדרות

אשכול 2

שם הסיפור: מעשה בחמישה ילדים

גלי גדרות

היה היה פעם חמישה ילדים והם היו משתי עדות שונות. שיחקו הילדים בגן שעשועים ואחד הילדים

הרביץ לילד אחר.

יום אחד הילד שהרביצו לו התחיל לקלל ולהעליב במילים לא יפות

ילד מהעדה השנייה.

שלושת הילדים האחרים הסתכלו מהצד ולא עזרו לחבריהם לפתור את הריב. יום למחרת חזרו הילדים

לאותו מקום בו היו והתחילו לריב שוב

ואז ילד אחד שלא היה קשור בריב אמר להם שהם צריכים לדבר בינהם ולפתור את הריב. ישבו הילדים

ודיברו על מה שקרה וניסו לפתור אבל לא הצליחו וכל אחד הלך לביתו וסיפר להוריו את מה שקרא. יום

למחרת חזרו הילדים והפעם כל ילד עם ההורים שלו ודיברו ואז הורה אחד שאל מה הבעיה והילד

שקילל אמר שהוא לא מכבד את העדה שלו והילד השני אמר שזה לא היה בכוונה והוא אפילו לא שם

לב למה שעשה שניהם פתרו את הבעיה הפכו שוב לחברים טובים והבינו שזו הייתה אי הבנה והמשיכו

לשחק ומאז הם חיים באושר.

שם המחבר: ניב קינן

בית ספר: גדרות

אשכול 2

חברות בין שני עמים

לפני שנים רבות היו שתי ילדות קטנות אחת מהמוצא הערבי ואחת מהישראלי, לערביה קראו ארין ולישראלית איילה.

יום אחד הן נפגשו בגן השעשועים החדש, הן התחילו לדבר, וארין הציעה שהן יפגשו ולפני שהן נפרדו ארין הספיקה לתת לאיילה את מספר הטלפון שלה .

איילה הגיעה הביתה וספרה להורים שלה איך היה לה בגן שעשועים , והיא ספרה להם גם על ארין . כשהיא אמרה להם שהיא רוצה להיפגש אתה הם הציעו שהם גם יבואו.

ביום למחרת איילה התקשרה לארין ושאלה אותה “את רוצה  להיפגש היום? ” , ארין ענתה “כן” , וישר רצה לספר להוריה.

וכך שתי המשפחות התחברו, היו לארין ולאיילה הרבה דברים במשותף וגם אחות קטנה שתשב להן על הראש.

ניב קינן

גדרות

שם התלמיד: חלא גבארין

בית ספר: קחאוש

אשכול 2

ביום אחד הלכתי עם אחותי לקניון, בזמן שקניתי ואחותי היתה בחוץ,היא נפלה והתגלגלה.

במקרה היתה בחורה יהודיה במקום והיא תפסה את אחותי לפני שתיפול במדרגות החשמליות.

ומאז אנחנו חברות טובות מאד.

שם המחבר: מגד נאגר

בית ספר:קחאוש

אשכול 2

ביום מן הימים הייתי בעיר יהודית ושיחקתי כדורגל. פתאום נפלתי ועזר לי ילד יהודי ומאז אנחנו חברים טובים.

שם התלמיד: מהדי מחאגנה

בית ספר: קחאוש

אשכול 2

בקיץ הייתי בטיול משפחתי באינסטנבול. ניגש אל המסגד הכחול,ואז נכנס האיש בקומה השניה מטורקיה כריסטיאן מנסה להתפלל אז הלכתי לידו ואז  אמרתי לו להתפלל כמוני ואומר את מה שאני אומר. הרמתי את קולי, להביא המפורטים מאחורי כשסיימנו על הראש שלו אמרתי לו בוא אחינו  למלון שממוקם סמוך למלון פטה אמו סיפרה לו על המשפחה שלי משפחתו הפכנו לבעלים של אותנו והלכנו.

שם התלמידL רוסלאן

בית ספר: קחאוש

אשכול 2

יום אחד בחופשה שיחקתי במשחק האהוב עלי (minecraft)

פגשתי ילד שמאד אוהב לשחק במשחק הזה והתחלתי לדבר אתו על דברים שקשורים למשחק ושאלתי אותו על עצמו והוא ענה לי שהוא גר באוסטרליה והוספתי אותו לחברים שלי בפייסבוק.

اصدقاء من كل انواع الشعوب

منذ الصغر

في يوم من الايام سافرنا مع جدي الى حيفا فعرّفنا جدي على المنطقة لاننا لم نكن نعرف شيئا عن مدينة حيفا فقال لنا :

مدينة حيفا هي مدينة كبيرة جدا.

مثلا قريتنا لايوجد فيها مبانٍ كبيرة لكن في حيفا يوجد الكثير من المباني الكبيرة .

فوجدنا رجلا متديّنا(רב יהודי ) صديق لجدي هما يعرفان بعضهما منذ صغرهما لانهما كانا معا في الجيش.

فقال لنا  جدي :

سوف اعرفكن على شخص مهم صديقي אייל فقلنا لماذا  لايكون معنا لكي يعرفنا على المنطقة جيدا وبعدها قلنا له ان يعرفنا على المباني مثلا مصنع الشوكولاطة  و( המשרד לאיכות הסביבה )فقلنا له هذا مكان عمل ابينا فهو شرح لنا الكثير عن عمله . وعندها قلنا لجدي نحن جائعات كثيرا فذهبنا لكي ناكل وعندها وقع احد الاولاد وبدأنا بالضحك فقال جدي ” منذ الصغر” فضحكنا جميعا .

من اعداد : سلاف حمود و روى ظاهر

שם המחברת: שירית כרמל

בית ספר: מודיעים

אשכול 22

חברים בכל מיני עמים- מגישה שירית כרמל

היה הייתה פעם ילדה בשם אמלי. לאמלי לא היו חברים כלל! אף אחד לא רצה להיות חבר שלה כי הייתה שונה בבגדים, בדיבור, וטעם באוכל וכו’…

יום אחד אמלי חשבה לעצמה אולי אם אלך לעמים אחרים אולי הם  כן יקבלו אותי כמו שאני!

אמלי ארזה את הדברים החשובים לה מכל וכמה דברים לאכול. היא חיכתה ללילה כשכולם ישנו וקפצה מהחלון, רצה אל האוטובוס שמגיע אל הים. כאשר היא הגיעה אל הים היא התחילה לשחות עם התיק על הגב,  כעבור שעה כעבור שעתיים אמלי כבר התעייפה ונרדמה על הגב כאשר היא צפה.  פתאום הייתה במקום שנראה כמו ג’ונגל,  ושמעה קולות של מסיבה גדולה. היא הגיעה למקום שממנו בקע רעש המסיבה. היא נכנסה לאולם המסיבה וראתה אנשים מכל דת שהיא מכירה דרוזים, יהודים, חילוניים, ספרדים, יוונים, וערבים.

היא שאלה ילד שנראה לה ספרדי מכיוון שדיבר ספרדית, איפה היא נמצאת?

הילד ענה לה בעברית, שלום! הגעת למסיבה קבל את האחר, אם את לא יודעת לקבל את האחר, לכי מפה!

אמלי אמרה אני יודעת לקבל את האחר רק הילדים שבבית הספר שלי לא יודעים לקבל את האחר!

הם הבינו שנתקלו בילדה עם אותו סיפור חיים בדיוק כמו שלהם.

הם התחילו לפטפט, ונרדמו. בבוקר ראו הילדים שהם בעצם על לוויתן גדול. אמלי אמרה כולם תאחזו אחד בשני!!

היא צעקה.

וכולם נאחזו אחד בשני, ופתאום הם שמעו קול עמוק שאומר: מה אתם עשיתם על האי שלי ילדודס? כולנו חשבנו מה להגיד, והחלטנו להגיד את האמת, שעשינו מסיבה!

ואז כמה מאתנו התחילו לצעוק: מוזר אחד מה אתה רוצה מאתנו בסך הכל עשינו מסיבה. הקול העמוק נשמע יותר ויותר קרוב ופתאום ראינו איש יוצא, הוא היה ללא שיער, עם אף  מוזר, ועם זקן ארוך.

והוא אמר אני בטח נראה זקן אבל אני בסך הכל ילד שלא קיבלו אותו כי היה אחר! וכולם שמחו שזה רק ילד! והחלטנו לעשות עוד מסיבה על האי אבל כאשר הגענו ראינו חושך בתוך האולם וכשנכנסנו כל אחד ראה את הילדים שלא קיבלו אותו והם צעקו “מסיבת סליחה” וכל קבוצה אמרה לילד שהם לא קיבלו אותו סליחה. ובסוף כל אחד התעורר על החוף ים שבתל אביב ישב עם חברים מכל מיני עמים.

שם המחברת: יעל חן ונאוה קראוס

בית ספר: מודיעים

אשכול 22

”חברים מכל מיני עמים” מגישות: יעל חן ונאוה קראוס

שלום ,שמי רינה ואני יהודית יש לי שיער ג’ינג’י ,עיניים ירוקות, וצבע עור לבן.

אני מאוד אוהבת משחקי כדור. יש לי חבר מאוד טוב, שמו למלם, למלם הוא אתיופי, יש לו שיער שחור ,עיניים חומות וצבע עור שחום. למלם אוהב לשחק כדורגל.

הבעיה היא שיש לי חברה טובה מאוד, קוראים לה הדר, היא בלונדינית עם עיניים  כחולות, היא גם אוהבת משחקי כדור.

אבל היא לא אוהבת את חבר שלי , למלם .

אני תמיד שואלת אותה: למה את לא אוהבת את למלם? וכל פעם מחדש היא עונה לי את אותה תשובה מעצבנת: “כי הוא אתיופי!!!”

יום אחד שיחקתי עם הדר בכדור. פתאום למלם בא ורצה להשתתף במשחק!!!.ישר הדר  צעקה: “לא, אני לא מסכימה לשתף אותך, כי אתה שחום עור! כאן המשחקים הם רק לילדים בעלי עור בהיר!.

” אני צעקתי על הדר כשלמלם הלך: למה את לא רוצה לשתף אותו?! הצבע עור זה לא מה שקובע את האדם מבפנים! גמרתי את דברי והתחלתי לבכות והלכתי לבית של למלם והשארתי שם את הדר לבד.

כשהלכתי ללמלם, למלם סיפר לי שכל “העניין” הזה מפורסם בעולם ושלא רק הדר חושבת ככה. אני לא האמנתי שיש כל- כך הרבה אנשים וילדים שחושבים ככה שיחקנו ודיברנו ואז הלכתי הביתה. חשבתי על פתרון. אמרתי לאימא שתעזור לי גם למצוא פתרון ולא מצאנו, חיכינו כמה ימים חשבנו ולבסוף מצאנו , נגיד לאימא של הדר להסביר לה שצבע העור לא קובע! הלכתי ללמלם לספר לו על הרעיון ,למלם הסכים לרעיון וחשב שהוא טוב . למחרת הלכנו לאימא של הדר והסברנו לה, היא אמרה לנו שהיא יודעת שזה המצב וזה בדיוק היה הרעיון שלה אימא של הדר גמרה ואמרה: ” טוב, בסדר תודה על העדכון אני אדבר איתה כבר היום…”למלם ואני שמחנו מאוד והלכנו לשחק בכדור שיחקנו בכדור דיברנו וצחקנו ופתאום הדר באה! היא התחילה לומר עם דמעות בעיניים: “אני מצטערת לא חשבתי ולא הבנתי, אתם סולחים לי? אני ולמלם שמחנו ואמרנו שזה בסדר! מאז אני למלם והדר נהיינו החברים הכי טובים רק אל תשכחו

“כי האחר הוא אני”

שם המחברים: רועי גויטע ומאור אלגלי

בית ספר: מודיעים

אשכול 22

חברים בכל מיני עמים / רועי גויטע ומאור אלגלי

 זה היה בארץ רחוקה אחי אמי ואבי ואני טסנו לברצלונה.

כשהמטוס נחת החלטנו ללכת למלון.

ביקשנו ממנהלת המלון שתביא לנו את המפתח

אבל היא לא הבינה שום מילה והיא קראה למאבטחים הם סילקו אותנו מהמלון פתאום משום מקום

ראינו בית ספר ושמענו קולות בעברית.

אני עשיתי שלום מהחלון ופתאום  הם התחילו לדבר איתי  עברית

שאלתי אותה איך את יודעת לדבר עברית וגם ספרדית ?

גם הכיתה יודעת עברית בגלל שמגיעים מכל רחבי העולם ואת הסיפור כתבתי בספר זיכרונות שלי

שעלינו למטוס החלטנו לטוס לגרמניה בפעם הבאה אחפש בתי ספר שיודעים לדבר עברית

החלטתי מאז לטוס לכל רחבי העולם. וניצור קבוצה של כל מיני ילדים מרחבי העולם

פולין, ארה”ב, ארגנטינה,ברזיל,סין,יפן,הודו,אפריקה,ישראל,ספרד.אנגליה,קנדה,יוון,מצרים,סודן,

סוריה, הולנד, רוסיה, פורטוגל, בלגיה, מרוקו, פרס, תימן, אירן, צרפת.

הוחלט לקיים מפגש שנתי בישראל.

נפגשנו בפעם הראשונה בישראל היה ממש כייף ושמח.

שם המחברת: מאיה גרסטנפלד

בית ספר: מודיעים

אשכול 22

חברים בכל מיני עמים/ מאיה גרסטנפלד

תמיד חשבתי לעצמי שאם אטוס לארץ אחרת אני אכיר עמים חדשים עם מנהגים שונים מהמנהגים שלי.

רציתי לספר לכם את זה מכיוון שעוד שנה אני אטוס לשליחות בכל מיני ארצות. וחשבתי איך יהיו לי חברים, איך אכיר שם את כולם. הרי כולם מדברים בשפות שונות משלי.

חשבתי וחשבתי מה אעשה. אבא הציע לי שנלך לספרייה ונבחר ספרים המדברים על עמים שונים וגם על המנהגים שלהם.

עברה כבר חצי שנה ועדיין לא הצלחתי ללמוד את כל השפות.

אני כבר לא ידעתי מה אעשה, אולי לא אטוס לשליחות??!!

שאלתי את אימי מה אעשה. שתינו חשבנו וחשבנו ולבסוף אימא אמרה שהיא תנסה להשיג את יאן בו דודי הרביעי שגר בסין.

אחרי שעה ספורה אימא הצליחה להשיג לי את יאן. התקרבתי למחשב ואמרתי לו שלום וגם הוא אמר לי שלום בסינית.

 לא הבנתי אותו אבל אימא הסבירה לי.

עברו כבר כמה שבועות ואני ויאן דיברנו ודיברנו. הוא סיפר לי שיש לו חברים מכל העמים ונורא התרשמתי. הוא גם לימד אותי לדבר בכל השפות שלא ידעתי.

חלפה כבר שנה והגיע הזמן שלי לטוס לשליחות. נכנסתי למטוס, התביישתי מכולם.

נערה שהייתה נראית בגילי התחילה לדבר אלי בהודית ואני שוחחתי עמה.

 כל הטיסה דיברנו ולא היה לי רגע של שעמום.

כשנחתנו אמרה: שכחתי לשאול מה שמך.

אמרתי שמי עינת ומה שמך?

ענתה, שמי מרי. שם מאוד יפה עניתי לה.

בארץ שבה נחתנו פגשתי עוד חברים שנסעו לשליחות. כמו למשל נטשה שהיא באה מרוסיה ועוד.

שלושתנו הינו החברות הכי טובות.

חלפה לה שנה והגיע תורי לחזור לישראל מאוד התגעגעתי אל מרי ונטשה.

אבל כל הזמן דיברנו בסקייפ ושמרנו על קשר ממש טוב.

אני ממליצה לכולם לנסוע לשליחות.

שם המחברות: ליאל ניל וזוהר

בית ספר: בלפור

אשכול 22

החברות

ליאל ניל וזוהר אשכול 22 קבוצה 1

פעם אחת ביפו ילד ערבי וילד יהודי נפגשו במקרה בגינה ליד ביתם. הילד הערבי שאל את הילד היהודי אם הוא רוצה לשחק איתו כדורגל. הילד היהודי רצה לשחק איתו . אחר כך הילד היהודי שאל את הילד הערבי מה שמו והוא ענה שמי הוא “מוחמד” אז מוחמד שאל את הילד היהודי מה שמו והוא ענה שמי הוא “אורי”. לאחר מכן מוחמד שאל את אורי אם הוא רוצה להיות חבר שלו ואורי ענה “כן בשמחה!!” וכך מוחמד ואורי נפגשו כל יום ושיחקו. יום אחד אורי ומוחמד סיפרו להוריהם שהם חברים. אבל הוריהם של אורי ומוחמד לא אהבו את זה בגלל שאורי ומוחמד לא מאותה דת. ואז מוחמד ואורי היו עצובים מאוד, אחרי יום מוחמד דיבר עם אורי בטלפון ואמר :”יש לי רעיון בוא נפגש מחר בגינה”. כעבור יום הם הלכו ביחד לגינה ומוחמד אמר את הרעיון שלו: “בוא נפגש בסודיות בבקתה הנטושה מעבר לרחוב בכל ימי ראשון ורביעי”. מאז הם נפגשו בימי ראשון ורביעי בבקתה הנטושה. כעבור שבועיים הוריהם של אורי ומוחמד גילו שהם ממשיכים להיפגש. אחר כך הוריהם דיברו והבינו שהם לא יכולים להפריד בין החברות של אורי ומוחמד כי זה לא משנה באיזה דת כל אחד מאמין.

שם המחברים: אורי תהל וטמיר

בית ספר: בלפור

אשכול 22

חברות היא קסם!

מאת: אורי תהל וטמיר

היה היה פעם אדם אחד נחמד. הוא היה גבוה עם שיער חום עיניים ירוקות וחילוני.

קראו לו חיים מוסקוביץ. חיים הלך ברחוב ופגש איש נמוך עם שיער בלונדיני ועיניים חומות קראו לו אבנר כהן והוא היה דתי.

כשחיים הסתכל על אבנר קלט כמה הם שונים. חיים חשב לעצמו: לא חשבתי כמה אנשים יכולים להיות שונים זה מזה?!, אבנר גם חשב לעצמו כמה אנשים יכולים להיות שונים זה מזה?!.

חיים אמר: שלום לך אדוני מה שמך?

אבנר ענה: קוראים לי אבנר  מה שמך?

חיים ענה: לי קוראים חיים רוצה ללכת לבית הקפה הקרוב?

אבנר ענה: כן

אבנר וחיים הלכו לבית הקפה.

חיים אמר: אתה מאוד נחמד!

אבנר אמר גם: גם אתה מאוד נחמד!

אני חושב שאני יכול לחלוק איתך את כל הסודות שלי…

אני דתי.

חיים אמר: מה!! אני חילוני! אני לא רוצה להיות חבר של דתי!

אבנר אמר: ואני לא רוצה להיות חבר של חילוני!

ואז אבנר וחיים לא ניפגשו 10 שנים…

אחרי 10 שנים של חיים החליט לצעוד באותו המקום שבו פגש את אבנר ופתאום ראה אדם בוכה. חיים אמר: מה קרה לך אדוני? מדוע אתה בוכה?

האדם אמר: לפני 10 שנים בדיוק פגשתי חבר אבל נפרדתי ממנו.

חיים אמר: גם אני נפרדתי מחבר וקראו לו אבנר. האדם אמר: רגע קוראים לי אבנר.

חיים אמר: ולי קוראים חיים יכול להיות שאני חיים שאתה מכיר ואני החיים שאתה מכיר? אבנר ענה: כן יכול להיות רגע זה אתה לא אכפת לי שאתה חילוני.

חיים ענה: גם לי אכפת שאתה דתי.

 והם שוב ביחד הסוף

שם המחברות:גלי להב ומאיה בינו

בית ספר בלפור

אשכול 22

חברות חדשה

מאת: גלי להב, מאיה בינו

אשכול 22

ביום שבת בבוקר הלכתי עם הכלב שלי ברחוב. עברתי ליד בית הכנסת ושמעתי את קולם של המתפללים. הצצתי פנימה וראיתי אותם לבושים בבגדים לבנים וחגיגיים.

ראיתי שם ילדה עם שיער חום ושמלה לבנה ויפה שיבה על כיסא בשורה השלישית, הילדה קמה ממקומה ויצאה החוצה אליי, היא שאלה אותי מה אני עושה שם ועניתי  לה ששמעתי קולות מבית הכנסת ועניין אותי לדעת מה קורה שם .

הילדה שאלה אותי: “אתה רוצה להיכנס פנימה?” ועניתי לה שכן.

כאשר נכנסתי התרשמתי מאוד מהמקום ואפילו למדתי כמה דברים חדשים.

בשבוע שאחרי, נסעתי עם משפחתי לצפון הגענו ליישוב  בית ג’אן. טיילתי בין הסמטאות  היפות והארוכות ולפתע שמעתי קול של ילדים.

הבטתי הצידה וראיתי אותם משחקים. הם שיחקו בכדור, ולאחר כמה דקות אחד מהילדים שקוראים לו טוהר עם שיער קצר ושחור ניגש אליי ושאל אותי מה מביא אותי לבית ג’אן, עניתי לו שאני כאן עם המשפחה שלי כי שמעתי שממש יפה ומעניין פה . הילד סיפר לי שביישוב מאוד רגוע וכיף והוא הזמין אותי לשחק איתו בכדור.

בלילה לפני שהלכתי לישון שכבתי על המיטה וחשבתי על כל החברים החדשים שפגשתי בשבוע האחרון.

שם המחבר: נויה שירי

בית ספר: בלפור

אשכול 22

חברות טובות במרחקים שונים

מאת נויה שירי

אשכול 22 קבוצה 5

בסו”פש נסעתי עם כל המשפחה לבית גא’ן כדי לעשות קמפינג,

כשהתמקמנו עשיתי סיבוב ורציתי לראות הרים, דשא וקצת לטייל,

אחרי שהסתובבתי, הלכתי חזרה לאוהלים, אבל באמצע הדרך,

ראיתי ילדה בת גילי אז שאלתי אותה רוצה לשחק איתי?

אז קצת היה לה קשה לענות, היא לא ידעה כל כך עברית,

אז עזרתי לה קצת ללמוד עברית, היא ניסתה להגיד שהיא

צריכה ללכת הביתה אבל הבנתי אותה.

גם אני חזרתי לאוהלים, סיפרתי להורים שפגשתי ילדה נפלאה וממש כייף איתה!

לאט לאט נפגשנו כל יום, וביקשתי מאמא ואבא להאריך את החופשה.

נהינו חברות טובות ושאלתי אותה עם אפשר ללכת לביתה?

אמרתי להורים שלי שאני הולכת לטייל, אבל באתי אליה.

הגעתי לביתה והוריה לא היו נראים לי כמונו (משפחתי)

האמא עם כיסוי ראש והיא גם מכסה את הפנים, האבא מאוד

פוחד מכלבים, וכשהם ראו אותי הם השתתקו, הלכנו לחדרה ושם

היא סיפרה לי על עצמה: איך קוראים לה (סואל), מה היא אוהבת לעשות,

מהיא אוהבת לאכול ועוד…

מהר מאוד הבנתי שהיא לא יהודיה, שהיא דרוזית, סיפרתי לה גם על עצמי

וזה לא הפריע לי שהיאענ דרוזית ונהינו חברות טובות חזרתי הביתה ומאוד

שמחתי שאנחנו שומרות על קשר  ואולי ניפגש בקרוב!

הסוף!

שם המחבר: פז אלקריב

בית-ספר: בלפור

אשכול 22

חברים מתרבות שונה

פז אלקריב בלפור ד2 אשכול 22 קבוצה 5

בסו”פש נסעתי עם משפחתי לצפון.ופגשתי ילד בן גילי,

שאלתי אותו אם הוא רוצה לשחק איתי כדור-רגל אם הכדור החדש שלי?

לאחר כמה זמן נהינו חברים טובים ונפגשנו כל יום.

אך הורינו לא ידעו על כך, כי אם הם ידעו הם לא ירשו לנו להיפגש בכלל

בגלל שאני יהודי דתי והוא יהודי דרוזי

ואמא ואבא שלי אומרים שדרוזים הם שקרנים.

יום אחד הרגשתי צורך לדבר על כך עם הורי,

הם הגיבו בצורה טובה אך כעסו על כך שלא סיפרתי להם מהתחלה

לאחר מכן גם אמרו שזאת החלטה שלי של אני אהיה חבר.

ואז כשחזרנו לדרום המשכנו לתקשר בדרכים שונות .

שם המחברים: חן, איתן ומאיה קליין

בית-ספר: בלפור

אשכול 22

כל אחד הוא בן אדםמאת: חן, איתן ומאיה קליין

אשכול 22 קבוצה 9

זה התחיל בשכונה אחת ובה היה ילד יהודי ושמו יונתן, ובשכונה הקרובה לו היה ילד אחר דרוזי ושמו סלים. ביום בהיר אחד החליטו לפתוח בית ספר חדש המאפשר לכל הדתות להיות בו. הוריו של יונתן וסלים שמעו על הפתיחה ורשמו את ילדיהם. ביום הראשון ללימודים נפגשו יונתן וסלים במסדרון בית הספר בזמן ההפסקה. הם התחילו לדבר וגילו שיש להם הרבה דברים משותפים כגון: ספורט, כדורגל, אותם ספרים ועוד… פתאום סלים אמר:” אתה לא מאמין בדיוק שלשום קנו לי כדורגל מעולה, חזק, אם תמונה של שחקן כדורגל עליו! אולי היום אחר הצהריים ניפגש בחצר בית ספר ונשחק? בא לך?” יונתן ענה:” ברור, בשמחה!”. יונתן רץ הביתה שמח ומאושר. וכשהגיע סיפר להוריו על סלים ועל השיחה ביניהם. הוריו שאלו אותו:” מאיזה דת סלים?” יונתן ענה:” סלים הוא מדת הדרוזים”. הוריו אמרו לו:” אסור לך להיפגש ולדבר עם ילדים מדתות שונות!” ויונתן ענה:” איזה מין הורים אתם, הרי כל אחד הוא בן אדם!” פתאום הוא נזכר בפגישתו עם סלים, והסתכל על השעון וראה שהשעה כבר מאוחרת והוא לא יספיק לבוא בגלל שהשכונה שלו רחוקה מין השכונה של סלים ומבית הספר. בזמן זה סלים חיכה בחצר בית הספר יותר מחצי שעה. סלים חשב לו בלב:” בטח יונתן עבד עליי”. למחרת בבוקר יונתן וסלים הגיעו לבית הספר, יונתן ניסה לדבר עם סלים על מה שקרה אתמול, אבל סלים רק ניסה להתחמק משיחה עם יונתן. לאחר מכן בהפסקה יונתן תפס את סלים ואמר:” אני מתנצל על מה שקרה אתמול, אני מאוד רציתי לשחק איתך פשוט הורי לא הרשו לי הם חשבו וחושבים שמי שלא מהדת שלנו לא צריך להסתובב איתי”. סלים אמר:” באמת? אני הייתי בטוח שלא רצית להיפגש איתי ולא להיות חבר שלי”. שניהם התפייסו ובאותו יום יונתן הלך להוריו:” זה לא משנה מאיזה דת סלים, אנחנו תמיד נהיה החברים הכי טובים, כי הרי כל אחד הוא בן אדם!”

שם המחבר: פרח מוגרבי

בית ספר: אל-אשראק, עין קינייה

אשכול:14ב

الاخلاق

في احد  ايام الصيف الجميلة ,  كانت الشمس مشرقة , ذهب سامر الى المدرسة في وقت متأخر قرع الجرس للدخول الى درس اللغة العربية فسامر لم يكن قد كتب وظيفته فاخبر المعلم بذلك بأسلوب غيرلأئق وبتفاخر , فقال له المعلم : لماذا يا سامر لم تكتب الوظيفة المهمة ؟

فقال له سامر : ليس شأنك ؟

المعلم : لا اسمح لك ان تتكلم معي بهذه الطريقة وسأتكلم مع والديك .

سامر : حسنا ً قل لوالدي لا يهمني الامر .

بعد انتهاء الدوام عاد كل الاطفال وعاد سامر الى البيت ولم يقل لأهله ماذا فعل في المدرسة وعاد المعلم الى بيته  واكل واستراح قليلاً ثم اتصل  بوالدي سامر فاخبرهم بما حدث .

غضب ابو سامر وسأل  سامر ماذا فعلت في الدرس اللغة العربية ؟

سامر : لم أفعل شيء اكيد اتصل بك المعلم ولكنه يكذب .

ابو سامر: انت الكاذب لان  المعلم شيخ والشيوخ لا يكذبون قل الحقيقة او …..

سامر : نعم نعم سوف أقول الحقيقة .

عندما قال الحقيقة  عنفه  ابوه لان  لا يجوز ان تصرخ بوجه  شخص اكبر منك , وقال له انه عندما يذهب الى المدرسة سوف تعتذر منه .

فعلاً اعتذر سامر من معلمه فسامحه المعلم .

ندم سامر على ما بدر منه , ومنذ ذلك  الوقت اصبح طالباً مجدًا ونشيطًا و خاصة ً في دروس اللغة العربية

שם המחבר: ריסאם מו

בית ספר: אל-אשראק, עין קינייה

אשכול:14ב

الاحترام للأخرين

في يوم من ايام الربيع استيقظت باكرًا على صوت زقزقه العصافير, التي كنت دائمًا استيقظ على صوتها الجميل ,في تمام الساعة الثامنة والنصف ذهبت الى بركة السباحة التي في ”  كريات شمونا ” رأيت ولدًا جنسه غير جنسنا حزينا جالسا على الكرسي ورأيت اولاداً يسخرون منه , عندها اقتربت منه وقلت له : ماذا بك يا صديقي ؟

اجابني : هنالك اولاد يقهقهون ويقولون لي انني وقح .

فذهبت للأولاد الذين يضحكون ويقولون عنه وقح وقلت لهم: لماذا تضحكون عليه ؟ فهذه خلقه الله ونحن لا نستطيع ان نغير شيئًا بخلقة الله , قلت لهم: يجب عليكم ان تذهبوا اليه وتعتذروا منه , فأجابوا : حسنًا سوف نذهب للاعتذار منه .

تركتهم وتابعت مسيري نحو البركة  للسباحة مع اختي , سبحت وسبحت ثم ذهبت لشراء المثلجات اللذيذة والشهية وبعدها عدت للسباحة ففرحت حين رأيت الاولاد يسبحون ويمرحون  ويضحكون مع بعضهم البعض.                                             عدت للبيت في الساعة السابعة مساءً , عدت مسرورة وكنت فرحةً لأنني ساعدت الاطفال في حل مشكلتهم واقنعتهم بأن لا يسخروا من الناس الاخرين, لأنه من الممكن ان يكون طفل بشرته سوداء ولكنه لطيف وقلبه طيب وعيناه ملونتان و…….. ومن الممكن ان نكون نحن الذين بشرتنا بيضاء,  ولسنا لطيفين وطيبي القلب و……. ونحن لا نقبل الاطفال ان يسخرون منّا ,او من اصدقائنا او من اي احد اخر………….

فهذه خلقه الله الجميلة التي لا نستطيع ان نغير فيها شيئا

שם המחבר: בהאא מו

שם בית הספר: אל-אשראק, עין קינייה

אשכול: 14ב

الأباء  يأكلون الحصرم و الأولاد يضرسون

في احد أيام الدراسة . التقيت مع أصدقائي عند انتهاء الدوام . فدعوت أصدقائي إلى بيتنا . فعندما كنا نشاهد الأخبار في التلفاز . عرض على التلفاز أماكن دور الأيتام  .

في احد الأيام عندما كنا نمشي في الشارع . سمع صديقي صوت صراخ من بيت ما . فأدركنا إن هذا هو البيت الذي يصدر صوت صراخ . فذهبنا إلى هذا البيت لكي نرى ماذا يوجد !!

فعندها رأينا رجل و زوجته يتخاصمان و في نفس الوقت الرجل يلملم ملابسه و يضعهم في الحقيبة لكي يترك زوجته و يسافر, بعد بضعت أيام عرض في التلفاز إن الطائرة  التي كان بها الرجل قد سقطت وتفجرت . فعندما عرفت الزوجة انتحرت عن سطح بيتها .

وكانت المرأة يوجد لديها ولدين  .  فمن ذلك الحين أصبحوا الأولاد أيتام ولكنهم لم يذهبوا إلى دار الأيتام . ففي احد الأيام كنت امشي في الشارع فالتقيت بالولدين فقمت بمساعدتهم . بعد مساعدتهم بالمال وأخذهم إلى دار الأيتام . عدت إلى البيت بعد مساعدتهم . فعندما التقيت بأصدقائي وسردت لهم كل ما حصل . فقررنا بان نساعدهم بقيمه مادية كبيرة . وبعد شهر أو شهرين زرناهم وفي ذلك الحين تعالجوا

שם המיבר: ויסאם דעבוס

בית הספר: אל-אשראק, עין קינייה

אשכול: 14ב

العفو

في احد الايام تأخر رامي عن الدرس. بعدها عاقب المعلم رامي و قال له: انت معاقب لن يسمح لك بالخروج من الصف.

و في احد الايام قرر رامي ان يعتذر من المعلم و يسامحه. ثم قال المعلم: أذا لم تتأخر مرة اخرى سوف اسامحك ثم قال رامي: حسنا. عاد رامي الى البيت , وفي الصباح استيقظ وذهب للمدرسة وتأخر .ثم قال اصدقائه : سوف نساعدك يا رامي سوف نقنع المعلم ان يسامحك ثم قال رامي : شكراً يا اصدقائي انا احبكم

שם המחבר: ליין מו

בית ספר: אל-אשראק, עין קינייה

אשכול: 14ב

الكرم

لقد اقترب عيد الام والجميع فرحان وسعيد والكل  ذاهب  الى الحوانيت ليشتروا الهدايا القيمة والجميلة

في صباح يوم الخميس ذهبت الى المدرسة ورأيت الكل يتحدثون عن هذا العيد ورأيت ايضاً صبي يجلس على المقعد لوحده حزيناً ورأيت فتاة ذاهبة لترى ماذا به

قالت له : ماذا بك يا صديقي رامي قال لها : قد اقترب عيد الام وانا لا املك المال لأشتري لأمي هدية قالت: هل تريد ان اساعدك على مصروفك ؟

اجابها : نعم ولكن انا لم اجمع المال قالت : سأعطيك المال الكافي لشراء الهدية

وفي صباح اليوم التالي أخذت ماري من امها المال وقالت لها ما حدث معها بالتفصيل شكرت ام ماري ابنتها على هذا التصرف الجيد وقالت : سأعطيك 1000 شاقل وأن لم يكفي سأعطيك اكثر قالت ماري : حسناً وذهبت الى المدرسة والتقت برامي في الطريق وأعطته المال وقال لها : اشكرك يا صديقتي ماري .

وذهبوا الى الصف وكانت الفعاليات والمسابقات الشيقة لعبوا وفرحوا وعندما حان وقت الذهاب الى البيت قالت ماري : انا ساعدتك يا رامي حان الوقت كي تساعدني قال لها : حسناً ماذا تريدين ؟

قالت: له ستساعدني على اختيار الهدايا لأمي قال: حسناً

وذهبت ماري لامها واهدتها اجمل هدية وايضاً رامي ووصل رامي الى البيت وقال لأمه ماذا حدث قال أمه سأعطيك المال لتردها لها فذهب رامي باليوم التالي ليزور ماري وصل الى بيتها ورد لها المال في المبلغ نفسه واتت امه معه لتزور ام ماري ويتبادلون الهدايا ويشكرون بعضهم

وهكذا مضى عيد الام بخير وسلام  وأدعو الله ان يعيده على الجميع بالخير واليمن والبركات

שם המחבר: שאדי דעבוס

בית הספר: אל-אשרק, עין קינייה

אשכול: 14ב

العطاء

حلم رامي مرة انه يغني باحد البرامج التلفزيونية, وكانت اغنيته رائعة. فجأة وجد نفسه في غابة مخيفة

رامي: اين انا؟

قدم حصان ودود فركبه رامي .ولكن النمر قاطع مسيرتهما وثب النمرعلى الحصان وقتله ورامي فر هارب للصحراء وعندما قدم النمر اتى رجل خارق وقتل النمر باستعمال سيفه الخارق .

رامي: شكرا لك ايها الرجل الخارق ولاكن ما  اسمك؟

الرجل الخارق على الرحب والسعة .اسمي  بهاء هل تريد مساعدتي؟

رامي : نعم ارجوك

ذهب رامي و بهاء لمساعدة الناس

استفاق رامي متعجبا وقال : هذا مجرد حلم يا الهي كم هو جميل وبعد لحظات دخلت امه الغرفة و سرد عليها كل ما حصل النهاية

שם המחבר: אלון שטרק

בית הספר: מתתיהו, צלפון

אשכול:14

משה הילד הגבוה

פעם בבית ספר אחד בירושלים היה ילד שקוראים לו משה. משה היה מאוד גבוה.

בגלל שהוא היה מאד גבוה הפלו אותו ואף אחד לא רצה להיות חבר שלו.

בכל הפסקה לא היה לו מה לעשות, וכולם הרביצו לו והציקו לו אבל הדבר שהכי עיצבן אותו זה שכולם כינו אותו “משה ג’ירפה”.

יום אחד, ילד אחד ושמו יונתן, הציע למשה לבוא אליו לביתו אחה”צ, ואז הם

שיחקו ביחד וממש נהיו חברים.

יום למחרת יונתן הציע למשה לבוא איתו לקולנוע.

ויום אחרי זה משה הזמין את יונתן לבוא איתו לבריכה.

מאז, כל יום עוד ועוד ילדים התחברו אליו והזמינו אותו לכל מיני מקומות והם נהיו החברים הכי טובים.

שם המחברים: אורי מנע יופי וענבל שוורץ

בית ספר כרכור

אשכול: 12

לומדים ביחד – TEC4SCHOOLS

“?האם שמעתם פעם על פרויקט בשם “לומדים ביחד

.אם לא אז אל דאגה אנחנו נדאג שלאחר כתבה זאת אתם תדעו

 …סיפורינו מתחיל לפני שנים רבות שבהן התחיל סכסוך בין שני עמים עם הערבים ועם היהודים סכסוכים כמו מלחמות על טריטוריה

הפרויקט הוא של ילדים בו כפי שנשמע אנו לומדים ביחד אבל ביחד כמה בתי ספר משתי דתות. אנחנו נפגשים באחד מבתי הספר פעם בשנה, משחקים משחקים, מכירים זה את זו ולומדים על תחומי עניין שונים. הפרויקט נעשה במחשב. אנו מתחלקים לכמה קבוצות. המורה מראה לנו אתר ובו כל קבוצה מכירה את הילדים שבקבוצתם מבתי הספר האחרים, לדוגמה קהות שזהו אתר שאלות שהמורות הרכיבו, ענינו על שאלות והתחרינו בינינו.  עבדנו במצגת שבה כל אחד צילם את תחום העניין שלו וכך ראינו תחומי עניין משותפים כמו ציור, נגינה, כדורגל וכו

הראו לנו מצגת על הסיפור “גדר כבשה ואיש עם בעיה” בהתחלה הקריאו בעברית ואחר כך הקריאו בערבית היה מאוד מעניין לשמוע שפה אחרת   שלא רגילים לשמוע כל יום. פעם בחודש אנו מקיימים שיעור ממוחשב בו אנו רואים אחד את השני כמו מן מפגש אחד מול השני.  אנו חושבים שפרויקט זה חיוני על מנת לחנך את הדור שלנו לשלום. פעמים רבות אנו שומעים בחדשות דברים על אנשים ערבים וכשאנו נפגשים ומתוודעים אחד לשני אנו מגלים שמולנו עומדים בני אדם ממש כמונו, עם אותם תחביבים, אהבות, בעיות וחיי יום יום.

לפני שהתחלנו את הפרויקט לא הבנו למה ואיך הגיע הרעיון לחבר בין בני נוער מרקעים כל כך שונים? היום אנו מבינים ומודים על שניתנה לנו ההזדמנות ורואים זאת כזכות שניתנה לנו להכיר אנשים שונים מאתנו שחולקים את הארץ יחד אתנו. אנו כולנו, כל אחד מאתנו שונה מהשני אך כולנו מרכיבים את הארץ הזו.   אם אנו רוצים לחיות יחדיו בשלום הדדי אנו צריכים להכיר האחד את השני, ללמוד זה את דרכיו של זה לכבד את .

השוני בינינו ולזכור כי כולנו שווים