ALTIN BALTA

Bir varmış, bir yokmuş evvel zaman içinde, iyi yürekli, cesur ve akıllı bir dürüst oduncu yaşarmış.

Bir gün, oduncu her zaman olduğu gibi ormana gitmişti. Ormana vardığında, birden çok uykusu gelince kendi kendine “şu ağacın dibinde biraz dinleneyim, sonra çalışırım.” demiş.

Bir ağacın altına geçip baltalarını yanına indirdikten sonra sırt üstü uzandığı gibi uykuya dalmıştı.

Bir saatlik bir uykudan sonra, uyanan dürüst oduncu, yanına koyduğu baltasını göremeyince, telaşla kalkarak etrafına bakınmış ama baltası ortada yokmuş.

“Halla, halla ne oldu bu baltaya? Sanki yer yarıldı da içine girdi.” Diyerek baltasını aramaya devam etmiş, ama hiçbir yerde bulamamış.

Zavallı oduncu, geçimini odun keserek sağladığından, baltasını bulamazsa, çok zor durumda kalabilirmiş. İşte o bunları düşünürken karşısına ak sakallı bir ihtiyar çıkmış.

“Merhaba evladım, ne arıyorsun böyle? Yoksa bir şeyini mi kaybettin?” Diye sormuş.

Oduncu hemen cevap vermiş: “Merhaba efendim, ben bir oduncuyum. Az önce şu ağacın altında uzanmıştım, baltam da yanımdaydı. Çok uykum vardı. biraz yatayım sonra kalkar çalışırım diye düşünmüştüm. Uyandığımda baltam yanımda yoktu. Onu arıyordum.”

İhtiyar gülerek, “demek öyle! Bak oğlum, kaybettiğin balta şu muydu?” diyerek torbasından altın saplı bir balta çıkarmış.

Oduncu gözlerine inanamamıştı. Altın saplı balta öyle güzel görünüyormuş ki! Hayatında böyle güzel bir balta görmemişti.

“Hayır o değil efendim” demiş.

İhtiyar gülümseyerek altın saplı baltayı yere bırakmış. Sonra da torbasından başka bir balta çıkarmış.

Bu sefer çıkardığı ise gümüş saplı bir baltaymış. “Oğlum! Sakın kaybettiğin balta bu olmasın.” Demiş.

Oduncu o güzel baltaya da hayranlıkla bakmış, sonrada: “Hayır, hayır, bu da benim değil! Benim baltam odun saplı ve eskiydi.” Demiş.

Bunun üzerine ihtiyar, gülümseyerek tekrar elini torbasına daldırmış. Oduncunun odun saplı eski baltasını çıkarmış.

Dürüst oduncu ihtiyarın bir şey söylemesine fırsat vermeden, “işte bu benim baltam.” demiş sevinçle.

Ak sakallı ihtiyar gülümseyerek üç baltayı birden oduncuya uzatmış. “Al bunları evladım. Bunların hepsi, benim sana hediyem olsun.” Demiş.

Oduncu: “Peki öyleyse alırım efendim.” Demiş.

İhtiyar adam: “Sevgili oğlum! Hayatın boyunca hep doğru sözlü ol. Başkalarının elindekilere de göz dikme. O zaman işte hep böyle kazanırsın.” Diyerek oradan uzaklaşmış.