Doğa’nın Sesi

Güneşli sıradan bir gündü. Kuşlar özgürce uçmakta, hayvanlar ve bitkiler güneşin adını çıkarmaktaydı. Hatta böceklerde bu sıcaklığın tadını çıkaranlar arasında bulunanlardandı. Ormanın tam ortasından geçen şırıl şırıl bir nehir yer almaktaydı. Bu sırada Nehir kenarında bulunan çiçeklerden; lale, gül, papatya ve menekşe kendi aralarındaki konuşmaktalardı.

Lale = “Ben burada yaşamaktan sıkıldım.”

Gül’de onu destekleme istercesine söze katıldı.

Gül = “Evet, burası hem çok pis ve kötü kokuyor.”

Aslında bu yakınmalarında hiç de haksız sayılmazlardı. Ormanda olmalarına rağmen etraflarında çöp yer almakta ve Nehir’in suyu berraklığını yitirmişti. Akarsuda çöpler yer yer Nehir’in kıyılarında bulunmakta ve  bitki örtüsünde rahatsız edici bir kirliliğe neden olmaktaydı. Çiçeklerde bu kirliliğin içinde kalmak zorundalardı çünkü çiçekler yürüyemez ve orayı terk edemezdi.

Çiçekler kendi aralarında konuşmaya devam ederken konuşmaya birisi dahil oldu.

“Zamanında bizde çok kullanılıyorduk. En çok da hastanelerde. Şimdilerde ise işe yaramıyoruz sanırım sadece çevre kirliliğine neden olmaktayız. “

Konuşmaya dahil olan Nehir kenarında bulunan Atık Maske ‘ten başkası değildi.

Menekşe = “Anlaşılan seninde derdin bizimkine benzer. Fakat bizim durumumuzun daha büyük olduğunu düşünüyorum. Biz bu kadar kirliliğe maruz kalırken düşünmüyorlar ve daha kötüsü bizim geceleri salgıladığımız gazların çevre kirliliğine neden olduğunu söylemekteler. Oysaki bilerek yaptığımız bir durum değil ve oksijen üretmek için gerekli olan bir durum. “

Atık Maske ve Menekşe arasında kendi sorunlarının daha büyük olduğu konusunda bir tartışmaya başladılar. Bu tartışma gittikçe uzarken papatya artık isyan etti. 

Papatya = “Yeter artık! Birbirinizle kavga etmeyin. Hepimizi problemi aynı değil mi? Kimin daha büyük veya küçük soruna sahip olduğu önemli değil.” Diyerek onları uyardı. Böylece Atık Maske ve Menekşe aralarındaki çekişmeye bir son verdi.

Gül = “Arkadaşlar ben kendimi iyi hissetmiyorum.”

Lale = “Ne oldu sana?”

Papatya = “Galiba Gül sen …”

Gül = “Galiba ben soluyorum.”

Orada bulunan herkes Gül’ün solmasına şahit oldu. Telaşa kapıldılar ve ne yapmaları gerektiğini bilemediler. 

En yakınlarında bulunan arkadaşlarının solmasına engel olamıyorlardı. Papatya için ise bu durum daha farklı bir etkiye neden oldu. Çünkü Gül buradaki ilk arkadaşıydı. Bu sırada Gül soldu ve Papatya gözyaşlarına boğuldu. Papatya isyan etti.

Papatya = “Keşke bende seninle solsaydım.”

Arkadaşları Papatya’yı bir taraftan teselli ederken bir taraftansa Gül hakkında yorum yapıldı.

Lale = “Gül bizim için çok iyi bir arkadaştı.”

Menekşe = “Gül’ün solmasını hiç beklemiyordum.”

Maske Atık = “Ben çok tanı masamda gerçekten üzüldüm.”

Buna benzer şekilde konuşmalar sürüp giderken Nehir kenarına bir balık geldi fakat bu balık ölüydü. Çiçekler ve Atık Maske için bu görüntü oldukça sarsıcı olmuştu. Balığın ölü olmasının nedeni çok açıktı, akarsulara atılan kirli atıklar canlıların ölümüne neden oluyordu ve balık sadece bunlardan birisiydi.

Lale = “Böyle devam ederse bizim sonumuzda Gül veya bu balık gibi olacak.”

Bir hafta sonra Atık Maske ile çiçekler tekrar bir araya geldi. Günlük konuşmalarına devam ettiler. Gül ve ölü balıktan sonra daha bir önemli olmuştu bu konular. Zaman ilerledikçe Nehir’in kenarına atılan çöpler çoğaldı, bitki örtüsü zarar görmeye devam etti ve Nehir içerisindeki canlılar ölmeyi sürdürdü.  Günlerden bir gün çiçekler ve atık maske yine bir aradayken Lale atılan çöplerden birisini fark etti. Sanki bu Atık Teneke Kutusu orada bulundu için utanmış gibiydi.

Lale = “Sen de mi diğer çöpler gibi buraya atıldın?”

Atık Teneke Kutu = “Evet”

Lale istemsizce sesini yükselterek bu Atık Teneke’ye bağırdı.

Lale = “Çevre kirleniyor ve bizler solup ölüyoruz. Bunda sizin de katkınız var! “

Atık Teneke Kutu = “Çevrenin kirlenmesinde kullanılıyor olmak çok kötü fakat bu benim suçum değil. Ben ilk başlarda kullanılmakta olan bir nesneydim sonra ihtiyaç kalmayınca beni bir kenara attılar. Bu benim tercihim değil! Burada bulunan çöpler de isteyerek çevreyi kirletmeye çalışmıyor. “

Atık Maske Lale’ye sakinleşmesini söyledi. Atık Teneke’nin haklı olduğunu onların isteyerek çevreyi kirletmediğini, bu olay için kullanıldıklarını anlattı.

Papatya = “Geçen hafta arkadaşımızın solmasını izlemek zorunda kaldık. Daha sonra aynı gün içersin de ölü bir balık gördük. O yüzden arkadaşımın kusuruna bakmayın, sinirleri biraz bozuldu. “

Atık teneke kutu = “Bilmiyordum, çok üzüldüm.”

Kendi aralarında bu konuşma geçerken Menekşe ise iki insanın konuşmasına şahit oldu ve vakit kaybetmeden duyduklarını arkadaşlarına anlatmalıydı.

Menekşe = “Hey arkadaşlar! Az önce iki insanın konuşmasına şahit oldum. “

Papatya = “Ne konuştular Menekşe.”

Menekşe = “Genel olarak suların tükendiğinden, ozon tabakasının delindiğinden ve kıtlık olacağından bahsediyorlardı. Ayrıca önümüzdeki günlerde yağmur yağmazsa çok zor günlerin yaşanacağını söylüyorlardı. “

Menekşe’nin söyledikleri ile orada bulunan herkes korktu. Böyle bir şeyin nasıl olabildiğini ve bir çözüm yolunun olması gerektiğini derinlemesine düşünmeye başladılar. Kimse bir şey söyleyip bir yorumda bulunamıyordu.

Akşam oldu ve herkes derin bir uykuya daldı günün yorgunluğu ve korkusu ile. Birisi hariç, Menekşe. O duyduklarından sonra uyuyamıyordu. İster istemez ne olacağını düşünüyordu ve bir çözüm yolu arıyordu. Sesini insanlara duyuracak, bu gidişata bir son verecek bir çözüm yolu. O sırada bir gürültü duydu ve ardından iş makinelerini gördü. Kendi üzerlerine doğru geliyorlardı. Menekşe şaşkına döndü, arkadaşlarını uyandırmalıydı hemen. Menekşe seslenemeden iş makineleri onları topraklarından kopardı.

 Ertesi gün çiçekler bambaşka bir yerde gözlerini açtılar. Bulundukları yer bir otoyolun kenarıydı. Çiçekler neler olduğunu anlayamadı. Menekşe onlara neler olduğunu anlatmak istedi fakat o sırada solmaya başladı. Diğer çiçekler ise şaşkınlıkla Menekşe’nin solup gitmesini izlediler. Buna alışmak zorunda kaldılar ve o otoyol kenarında solmayı beklediler. Gün ve gün aralarından birileri eksilmeye devam etti.