ANI

 YANLIŞ KİTAP

    Arkadaşlar merhaba .Benim Adım Kuzey.Haki Yener İlkokulu 4 / C sınıfında okuyorum. Ne zaman 4.sınıf olduk? Nasıl olduk pek bilemedim ama aylardan şubat ayı.İlkokulu bitirmeme bir dönem kaldı.Okuluma, öğretmenime ve arkadaşlarıma doyamadan geçen uzun bir süre. .Bildiğim bolca canlı ders..Ders girmeye çalışmak, dersten atılmak, internet gitmesi, sesi açmak derken neredeyse kocaman bir yıl… Bu döneme ait anılarımı anlatmaya söyle başlayayım.

                 2020 Mart ayı. 18 Mart Çanakkale Şehitlerini Anma Günü için görevli sınıf biziz.Şiirler, marşlar için hazırlık yaptık.Çanakkale Şehitlerini Anma töreni için hazırız.Bir de büyük bir sergi hazırlığımız var.Şehitlik Abidesi maketlerimiz harika oldu.Heyacan dorukta.Ben Seyit Onbaşı oluyorum.Mermim de hazır .Kutlamaya iki üç gün gibi bir süre varken öğretmenim derse geldi. .Böylelikle canlı derslerle tanışmam 3.sınıf Nisan ayında oldu.Haftada iki gün ders yapma 3.sınıfı bitirmiş oldum..Sonra yaz tatili bitti.

               2020/2021 Eğitim Öğretim programında yüz yüze eğitimden Covit-19 (Pandemi) nedeniyle uzaktan eğitim görmeye yine devam ettik .. Artık derslerimizi EBA veya Zoom üzerinden yapıyorduk. Canlı derslerin yeni başladığı günlerde başımızdan çeşitli olaylar ortaya çıktı. Benimde başımdan geçen bir olayı sizlerle paylaşmak istiyorum. O günlerden çarşamba günüydü. Kameralarımızı açtık öğretmenimiz bize “Günaydın Çocuklar” diyerek dersi başlattı. Ben dersin Fen Bilimleri oldugunu zannederek Fen Bilimleri kitabını açtım. Öğretmenim bana; ” İlk soruyu sen okur musun Kuzey? dedi. Ben de:

                  —Öğretmenim bu soru ben de yok dedim.

        Öğretmenim:

                 —Kuzeyciğim tekrar kontrol eder misin? dedi.

Kontrol ettiğimde bir türlü öğretmenimin okumamı istediği soruyu bulamıyordum. Aradan biraz zaman geçtikten sonra Sosyal Bilgiler dersinde olduğumuzu anladım. O an çok utanmıştım.Öğretmenim beni anlayışla karşıladı.Fen kitabı bilgi.Ben okumaya başladım.Bu günlerin bir önce bitmesini istiyorum.

                                                                                                                                      Kuzey Alp ULUGÖL

                                                                                                                                             Haki Yener İlkokulu

 ELİM AYAĞIMA DOLAŞTI

                 İleriye dönüp yaşadıklarıma baktığımda uzaktan eğitim günlerimizin iyi geçtiği fikrine varıyorum.Öğretmenim dersi başlattığında sıra ile hepimize tek hoş geldiniz, günaydın Çocuklar demesi ayrı ayrı mutluluk verirdi. Benim annem hemşire babam ise öğretmen.Annemin nöbetçi olduğu günlerde ben babamın okuluna gitmek gerekiyor. ben yine de canlı derslerimizi çok seviyordum.Size bununla ilgili bir anımı anlatacak olursam;   

           Dersimiz 14.30’da başlamıştı. Canlı derse girdim. Sonra köye gitmeye karar verdik. Canlı dersim devam ediyordu ve ben canlı derste idim. Derse yolda da kullanırım diye babamın telefonu ile bağlanmıştım. Öğretmenimiz dersi yapıyordu ben kameram ve sesim hazır evde hazırlanıyor. Öğretmenimize:

         “Öğretmenim biz köye gidiyoruz için hazırlanıyoruz. Kameramı ve sesimi kapatıyorum .Yolculukta öğretmenim açarım.” Dedim.

           Öğretmenim:

           “Tamam.” Dedi.

           Sonra öğretmenim bana Sosyal Bilgiler dersinde (yani ilk derste) bir paragraf okutacaktı. Ben köye gitmek için hazırlanıyordum.

     Öğretmenim “Elif.” Dedi.

         Ben telaşlanmıştım. Elim ayağıma dolaşmıştı. Telaştan elime aldığım telefonu tekrar yere düşürdüm. Sonra kendimi toparlayıp öğretmenime durumu anlattım, paragrafı okudum hazırlanıp yola çıktık. Giresun Tirebolu’da bulunan köyümüze doğru yol alırken arabada telefon bir çekiyor bir çekmiyordu. Öğretmenimin sesi kesik kesik aaa,uuu, eee gibi garip garip geliyordu. Ben de inşallah öğretmen beni kaldırmaz diye dua ediyordum ve bir yandan da tam olarak sesleri anlayamadığımdan kaldırırsa ne cevap veririm diye telaşlanıyordum.  Ayrıca arabada telefona bakmaktan midem de bulanmıştı. Babam da öğretmenimden izin alarak derse girmeyebileceğimi söyledi. Ben de öğretmenimden izin alıp dersten çıktım.                                                                                                                                     Elif MENTEŞE

                                                                                                                                                    Haki Yener İlkokulu

 Alet Edevat     

               Elimizde olmayan sebeplerden dolayı maalesef eğitim bulaşimize uzun bir süre ara verdik.Ara verdiğmiz günü bugün ki gibi hatırlıyorum.Mart ayının 14 veya 16 sı olabilir.Öğretmenim sınıfa girip, beş gün okula gelemiyoruz.Sebebi Çin ülkesinden yayılan yayılan bir virüsünıcı olması .Okullarda bu virüsün size geçme benzeri yüksek.Sizden deinize aktarabilir.Bu derslerden geri kalmınız için ödev hazırladım dediğinde ben ”Bu kadar ödev mi olur öğretmenim? dedim.Öğretmenim ödevi dağıtırken; “Bu ödevi yapacağıma keşke corona olsaydım.” Dedim.Ama bunu sesli demesem çok daha iyi olacaktı.Ama dedim bir kere.Tüm sınıf ve öğretmenim bana çok gülmüştü.Keşke çok ödev yapsaydım da bu salgın olmasaydı dedim sonralarında.O gün yüzyüze eğitimin bittiği gün oldu.

               Bu süreçten elimizden geldiğince derslerden kopamaya çalıştık. Bu müddet “güzel anılar”

biriktirdim. Bu anılardan bir tanesini anlatmak isterim.

                Bu anı öğretmenimiz bize ustalık ile alakalı bir etkileşim vermişti. Ben ise tornavida, çeki, pense vb

aletler istenmişti. Öğretmenimiz anneme Bunları söyleyince annem bir telaşla bina tane bu

aletler aramaya başladı. En son büyük uğraşlar içinde site görevlisinden buldu, ve ben de

yerine getirmiş old etkinum.

              Uzaktan eğitim kadar bu ve bunun gibi anılarla hayatımızda iz bıraktı. Bundan sonrasını

hiç birimiz tahmin edemiyoruz.

                                                                                                                                                               Semih Akçay Haki Yener İlkokulu

YARAMAZ KUŞLAR

                     Corona neydi? Pandemi neydi? Salgın, maske, mesafe, temizlik… Hepsini evde kaldığım günlerde öğrendim.Bu günler artık kötü bir anı olarak kalsın. Eğitimle ilgili aklımda kalanlar güzel anılar oldu.Sanırım dersi öğretmemiz ekran başında kalmamız için elinden geldiğince hale geldi.Biz de bu çok güldük ve dersleriden zevk aldık.

                     Evet, virüsünden çünkü yüzyüze eğitime ara vermiştik. Bu yüzden uzaktan eğitim yapıyorduk alışmıştık da.

                Yine uzaktan eğitimin olduğu günlerden biriydi. Matematik dersindeydik. Kuşlarım Şaşkın ile Boncuk her zamanki gibi tabletimin üstüne çıkmış Serpil öğretmenimin dersini dinliyordu.

              Cevaplama sıra bana gelmişti. Bende mikrofonumu açtım. Tam konuşucaktım ki kuşlarım Şaşkın ile Boncuk bik bik bik konuşmaya başladı. Ben yinede konuşmaya devam ettim.

            Öğretmenim;

           -Nehir, o sesler nereden geliyor?

           Diye sordu. Bende cevap verdim;

        “Öğretmenim kuşlarım dersi o kadar iyi dinledi ki biz yapıcaz banane diyerek bana kızıyorlar.” dedim. O mesaj tüm sınıf kahkahalara boğuldu. Bir de kuşlarım Şaşkın ile Boncuk hala bik bisiklet konuşuyordu.

         Öğretmenim; ”Çocuklar sizlerde kuşlarınızı çıkarın.” Dedi. Nerde ise başka arkadaşım kuşu vardı.Canlı ders o an kuşlarla o kadar güzelleşti ki.Hepsi renkli, hepsi ötüyor.Unutamayacağım bir anı oldu.

         Uzaktan eğitim günleri epey zor geçti. Ama bana çok şeyler kattı. Ailem ile güzel zaman geçirmeyi, bolca kitap okumayı ve fırsat buldukça bir şeyler yazmayı, dışarıda hayatın ne kadar güzel olduğunun değerini öğretti.

               Okulumu, öğretmenimi ve arkadaşlarım ile zaman geçirmeyi çok özledim. Arkadaşsızlık çok kötü, dışarıda oyun oynayamamak daha da kötü. Dilerim bu günleri en kısa zamanda atlatırız. Herkes sevdiklerine kavuşur.

                                                                                                                                                            Nehir YILDIRIM

                                                                                                                                                       Haki Yener İlkokulu

  SES PROBLEMİ

          Uzaktan eğitimdeki ilk günlerimin anısını yazmam gerekirse ilk günler benim için çok zordu.Sadece benim için değil sanırım.Bu sorun tüm çocuklar için tüm.Şimdi ilk günleri düşündüğümde derse bağlanamama grupları aklıma geliyor.Öğretmenimizin bize kurduğu grupta; ben giremedim, ben giremedim, ben de giremedim mesajlarını okuyorduk.Tüm sınıf velilerimiz; işbirliği içinde giremeyen arkadaşımıza öğretmeye çalışıyordu.Öğretmenimiz habire video atarak yardımcı oluyordu.Bazen sorun bizimle ilgili değil EBA ile ilgili de oluyordu.Ama zamanla EBA ve zoom konusuna uzmanlık yaptık.İlk derse kim girdi.Efekti kim yaptı.Kamerasını bilerek kim kapattı.Ses nasıl açılır, ses neden açılmaz uzmanlık alanımız oldu.Stresli günler gitti.Uzaktan eğitimin tadını çıkarmaya başladık. Boyut bir anımı anlatayım.

             . En sevdiğim derslerden biri olan matematikte yeni konuya başlamakeydik. Tabi o aralar bilgisayar dan canlı derslere girmekte zorlanıyordum. Neyse hiç uzatmadan hemen anlatayım. Serpil öğretmenim “Çocuklar bu konu çok zor, bu yüzden çok dikkatli olmalıyız Defterleri açalım lütfen” dedi. Ben ise yandaki masa gözündenden defterimi alırken bir yandan da “Ne kadar zor ki” dedim. Sesimin açık olduğunu bilmiyordum. Hani daha çok problemim var .Onlardan en büyük problemim ise sesdi. Öğretmenim ise “Çocuklar ilk bakınca kolay görünebilir fakat zor bir konu, dikkatiniz lütfen bana verin“ dedi. Ben ise “Ayyy! Öğretmenim çok pardon, ses konusun da problemim var. “Dedim .Çok utanmıştım ki; benim canım öğretmenim “Hiç bir problem etme Belinaycığım, ben sana resim atayım .Dediklerimi yap, problem devam ederse söyle ben sana yardımcı olurum” diyerek beni çook mutlu. Ben ”Çok teşekkür ederim öğretmenim,“ dedim. Canlı dersten sonra öğretmenim ile görüntülü konuştuk.Sorunu hallettik.Öğretmenim de mutlu oldu ben de mutlu oldum.Öğretmenim keşke daha önce fark etseydim sorununu tatlım dediğinde. Benim canım öğretmenim, öyle dedi ya o kadar mutlu olmuştum ki içimde Kelepçe uçuşmuştu.Uzaktan eğitim günlerinde olduğu gibi mutlu günler çok yaşadım, ve çok eğlendim. Ama artık bir önce okuluma ve öğretmenime kavuşmak istiyorum.Bu günler bir önce dileğiyle .. benim canım öğretmenim “Hiç bir problem etme Belinaycığım, ben sana resim atayım .Dediklerimi yap, problem devam ederse söyle ben sana yardımcı olurum” diyerek beni çook mutlu. Ben ”Çok teşekkür ederim öğretmenim,“ dedim. Canlı dersten sonra öğretmenim ile görüntülü konuştuk.Sorunu hallettik.Öğretmenim de mutlu oldu ben de mutlu oldum.Öğretmenim keşke daha önce fark etseydim sorununu tatlım dediğinde. Benim canım öğretmenim, öyle dedi ya o kadar mutlu olmuştum ki içimde Kelepçe uçuşmuştu.Uzaktan eğitim günlerinde olduğu gibi mutlu günler çok yaşadım, ve çok eğlendim. Ama artık bir önce okuluma ve öğretmenime kavuşmak istiyorum.Bu günler bir önce dileğiyle .. benim canım öğretmenim “Hiç bir problem etme Belinaycığım, ben sana resim atayım .Dediklerimi yap, problem devam ederse söyle ben sana yardımcı olurum” diyerek beni çook mutlu. Ben ”Çok teşekkür ederim öğretmenim,“ dedim. Canlı dersten sonra öğretmenim ile görüntülü konuştuk.Sorunu hallettik.Öğretmenim de mutlu oldu ben de mutlu oldum.Öğretmenim keşke daha önce fark etseydim sorununu tatlım dediğinde. Benim canım öğretmenim, öyle dedi ya o kadar mutlu olmuştum ki içimde Kelepçe uçuşmuştu.Uzaktan eğitim günlerinde olduğu gibi mutlu günler çok yaşadım, ve çok eğlendim. Ama artık bir önce okuluma ve öğretmenime kavuşmak istiyorum.Bu günler bir önce dileğiyle .. problem devam ederse söyle ben sana yardımcı olurum ”diyerek beni çook mutlu etti. Ben ”Çok teşekkür ederim öğretmenim,“ dedim. Canlı dersten sonra öğretmenim ile görüntülü konuştuk.Sorunu hallettik.Öğretmenim de mutlu oldu ben de mutlu oldum.Öğretmenim keşke daha önce fark etseydim sorununu tatlım dediğinde. Benim canım öğretmenim, öyle dedi ya o kadar mutlu olmuştum ki içimde Kelepçe uçuşmuştu.Uzaktan eğitim günlerinde olduğu gibi mutlu günler çok yaşadım, ve çok eğlendim. Ama artık bir önce okuluma ve öğretmenime kavuşmak istiyorum.Bu günler bir önce dileğiyle .. problem devam ederse söyle ben sana yardımcı olurum ”diyerek beni çook mutlu etti. Ben ”Çok teşekkür ederim öğretmenim,“ dedim. Canlı dersten sonra öğretmenim ile görüntülü konuştuk.Sorunu hallettik.Öğretmenim de mutlu oldu ben de mutlu oldum.Öğretmenim keşke daha önce fark etseydim sorununu tatlım dediğinde. Benim canım öğretmenim, öyle dedi ya o kadar mutlu olmuştum ki içimde Kelepçe uçuşmuştu.Uzaktan eğitim günlerinde olduğu gibi mutlu günler çok yaşadım, ve çok eğlendim. Ama artık bir önce okuluma ve öğretmenime kavuşmak istiyorum.Bu günler bir önce dileğiyle .. Benim canım öğretmenim, öyle dedi ya o kadar mutlu olmuştum ki içimde Kelepçe uçuşmuştu.Uzaktan eğitim günlerinde olduğu gibi mutlu günler çok yaşadım, ve çok eğlendim. Ama artık bir önce okuluma ve öğretmenime kavuşmak istiyorum.Bu günler bir önce dileğiyle .. Benim canım öğretmenim, öyle dedi ya o kadar mutlu olmuştum ki içimde Kelepçe uçuşmuştu.Uzaktan eğitim günlerinde olduğu gibi mutlu günler çok yaşadım, ve çok eğlendim. Ama artık bir önce okuluma ve öğretmenime kavuşmak istiyorum.Bu günler bir önce dileğiyle ..

                                                                                                                                                  Belinay Gül İNCE

                                                                                                                                               Haki Yener İlkokulu

                      CORONA GELGİĞİN YERE GERİ DÖN

        Merhaba ben Ceren. Yüzyüze eğitimde çok mutluydum ama sonra bir hastalık gelip bizi esiri altına aldı. Evden bir süre çıkmadık. Bir süre daha.Sabır bir süre daha derken bu süreler uzadıkça uzadı.Günler ay oldu,aylar ise yıl oldu.Evde kalmak ayrı bir stres.Sonra  çocuklar siz çıkmayın denildi.Neden mi çıkmayın denildi?Sen bana bu soruyu sorduğuna göre gelecekten biri olmalısın .Ben de yaşlı teyzen öyle mi?.Şöyle anlatayım çocuğum.Çin denilen ülkede bir laboratuvardan yayılan ölümcül virüs Corona insandan insana geçerek hızla yayılmaya başladı.İki ay içinde ise bizimde ülkemizi biz istemesekte ziyaret etti.Gitmesi için çok mücadele ettik.Ama arsız bir virüs çıktı.İstenmediği yerde kalmaya ısrar etti.Maske dedik ,mesafe dedik.Temizlik dedik.Yine de çok hızlı yayıldı.Okullarımız kapandı.Biz de canlı derslere uzaktan eğitim ile devam etmek zorunda kaldık.İlk duyduğumuzda hakkında hiçbir şey bilmediğimiz canlı dersleri öğrenmemiz tabiî ki zaman aldı.Bizim en büyük sorunumuz iki kardeşin aynı anda derse girme zorluğu oldu.Ben yine de şanslı çocuklardandım.Ablam vardı.Ablam bilgisayar ve telefonu kullanmayı çok iyi biliyordu.Derslere zoom ve EBA dan girmeye başladık.Kardesim 1.sınıfa ben ise 4.sınıfa gidiyordum.Annem , kardeşimi okula götürüyor.Kardeşim Ada orada derse girerken ben ablamla evde canlı derse giriyordum.Hatta ilk kim girdi diye yarış yapardık.Birkaç arkadaş benden önce girse de ben de bu konuda gayet iyiydim.Bu süreçte bir çok arkadaşımızın ailesi bu hastalığa yakalandı. Bir sürü anılar yaşadım.

                    Birisini şimdi size anlatayım. Bir gün canlı derse girmiştim .Öğretmenimiz deftere yazı yazdırıyordu. Benim defterimin yanında su vardı. Su defterimin üstüne döküldü.Üzüldüm ama  öğretmenİme hiç çaktırmadım.Bu anım çok korkunçtu.

                     Şimdi bir tane anı daha aklıma geldi. Bir gün yeniden online dersteydim. Dersimiz  Fen Bilimleriydi.Öğretmenim bana soru okutucaktı .Kalktım okudum ,öğretmenim  yanlıs yeri okuyorsun dedi . Halbuki ben doğru yeri okuyordum.Öğretmenimin  açtığı kitapla benim kitabım aynı ama cümlesi değişikti.Olayı böylece çözmüş olduk.Şimdi aşı zamanı, aşıyı olup okulumuza güvenle gidebilmeyi ,arkadaşlarıma ,öğretmenime sarılmayı çok istiyorum.Güzel günler çabuk gelin.Bizler de hayatın önemini ,yaşamın tadını daha iyi anlayalım.Kıymetini bilelim.                                                                                                                     

                                  Ceren DAVUTOĞLU

                                                                                                                           Haki Yener İlkokulu

                  Evde Tek Başıma

         Merhaba benim adım Eslem .Ben Haki Yener İlkokulunun karşısında oturuyorum.Yani benim okulumun karşı tarafında bizim evimiz var.İki kardeşiz.Bir ablam var.Annem ve babam hastanede çalışıyor.Bunları neden mi yazıyorum.Çünkü ben bir kahramanım.Bunu anlamanız için buradan başlamam gerekiyor.Kahraman olduğumu öğretmenim söyledi.Çünkü okullarımız salgından dolayı kapandığı günlerde ben uzaktan eğitime canlı derslere evde tek girmek zorunda kaldım.Annem  ve babam yoğun çalışmak zorunda kaldı.Ablam dershaneye gitti.

      Dediğim gibi   uzaktan eğitime başladıktan sonra evde tek kalmaya başladım. Annem ve babam işte ; ablam ise lise son sınıf öğrencisi olduğu için dershaneye gidiyordu. Annem bana bilgisayarda canlı derse nasıl gireceğimi anlattı .Bir de evde tek kaldığım için telefon bıraktı. Öğretmenim hadi çocuklar ders başladı dediği anda annemde her defasında telefon açıp “  Eslem canlı derse girebildin mi ?”diye soruyordu.

      Ama ben artık alışmıştım canlı derslerimin hepsine düzenli olarak girdim. Sınıftaymışım gibi öğretmenimi çok dikkatli dinleyerek konuları öğrendim. Ama maalesef on dakika teneffüs aralarında çok sıkıldım oynayacak yada konuşacak kimse yoktu yanımda. Olsun yinede her derse girerken heyecanlanıyorum öğretmenim beni de kaldıracak mı diye. Zamanla EBAyı çok iyi kullanır hale geldim.EBA dan verilen tüm derslerimi düzenli bir şekilde yaptım. Hatta bilgisayarı bile düzenli olarak kullanmaya başladım. Öğretmenimin  attığı etkinlikleri ,düzenli internet kullanarak nasıl yapmam gerektiğini öğrendim, bazı konuları  ailemden yardım almadan yapabiliyorum.

        Covit 19 sayesinde evde tek kalmaya alıştım. Annem yokken evde bir şeyler hazırlayıp karnımı bile doyurabiliyordum. Artık bu hastalık bitsin ve bir an önce öğretmenlerime ve arkadaşlarıma kavuşayım. Artık evde tek kalmaktan sıkıldım. Okuluma gitmek istiyorum.

                                                                                                                                             Eslem   ÇAYKIRAN                                                              Haki Yener İlkokulu

Yanlış Ders

        Benim adım Yusuf.Haki Yener İlkokulu 4/C sınfında  okuyorum. 2020 Mart ayında ne olduğunu bile tam anlayamadan Corona adlı virüsten dolayı okulumuz  tatil oldu.On beş gün okul olmayacağını duyduğumda okulun olmaması fikri beni memnun etti.Köye dedemin yanına gidebilirdim.Ama zamanla öğrendiklerim  hayallerimin önüne geçti.Bu salgın hastalıktan dolayı dedemlerle çok sık görüşemedik.Tabiki okulda on beş gün sonra açılmadı.Biz 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramında görevliydik.Ne güzel oyunlar yapacaktık. Folklör kursumuz vardı.Tiyatro çalışıyorduk.Her şey bir anda bitti.Öğretmenim bizi nisan ayında zoom ile tanıştırdı.İlk günler öğrenmekle geçti.Ama yine de biz 3.sınıfta canlı dersler ile tanışmış olduk.Yaz tatili bitti.Okul açıldı .4.Sınıf olduk derken yok maalesef …

      Okul ekim ayında nihayet açıldı derken tekrar kapandı.Canlı derslere yani uzaktan eğitime devam ettik.İnsanlar her ortama alışır derdi annem.Alıştık da.Sınıfta sıra ,burada sandalye  başında dersleri dinledik.Bazen de yatak da.Tabi ki de öğretmenim görene kadar .Öğretmenim sınıfta ders dinler gibi dinleyin derdi.Tuvalete giderken sınıfta gibi izin aldık.Teneffüs olmadan su içmedik.Sürekli masa başında sandalyede oturmak inanın çok zordu.Bunubazen  başaramadığım oldu..

       Günlerden bir gün çarşambaydı ,köydeydik. Saat 14.30’ a geliyordu. Hemen bilgisayarın başına geçtim. Canlı ders yapacaktık 2. ders yaptık, 3. derse girecektim.  On dakika aradan sonra hemen derse girdim de ama bir baktım başka bir dersteyim. Derste bizim sınıftan olan Ömer Çelik vardı. Tabi birde ben vardım. Derste neden hiç kimsenin olmadığını merak etmiştim. Öğretmenimiz bile yoktu. Çok şaşırmıştık. Ömer Çelik ‘ e sordum o da bilmiyordu nasıl yaptığını. Yani sizin anlayacağınız Ömer Çelik öğretmen ben öğrenci olmuştum. Sonra dersi kapatıp normal derse girdik. Bu da benim için unutamayacağım bir anı oldu.

                                                                                                                                            Yusuf Alp HAYDAR                                                                    Haki Yener İlkokulu