Kuzucuklarım

AFFAN DEDE’YE PARA SAYDIM
SATTI BANA ÇOCUKLUIĞUMU
ARTIK NE ADIM VAR NE DE YAŞIM
BİLMİYORUM KİM OLDUĞUMU
HİÇ BİR ŞEY SORULMASIN BENDEN
HABERİM YOK OLAN BİTENDEN.

BU BAHAR HAVASI BU BAHÇE
HAVUZDA SU ŞIRIL ŞIRILDIR
UÇURTMAM BULUTLARDAN YÜCE
ZIPZIPLARIM PIRIL PIRILDIR
NE GÜZEL DÖNÜYOR ÇEMBERİM
HİÇ BİTMESE HOROZ ŞEKERİM.

Aman, aman çocuklar,
Kirletmeyin dünyayı.
Yıpranmasın bu dünya,
Eskimesin bu dünya

Kirlenir sonra,
Kötü olur bu dünya.
kim kötü dünya isterki?
Söyleyin bakalım çocuklar.

Dünya kalsın yerinde sapasalam,
Olurmu çocuklar.
Eskimesin, yıpranmasın dünya
Tamammı çocuklar.

Bir yer düşünüyorum,yemyeşil,
Bilemem,neresinde yurdun.
Bir ev,günlük güneşlik,
Çiçekler içinde memnun.

Bahçe kapısına varmadan daha
Baygın kokusu ıhlamurun
Gölgesinde bir sıra der gibi:
–Oturun!

Haydi çocuklar,haydi,
Salıncakları kurun!
Başka dallarsa eğilmiş
–Yemişlerimizden buyurun!

Rüzgar esmez,konuşur:
–Uçurtmalar uçun,çamaşırlar kuruyun.
Mesut olun,yaşayın
Ana,baba,evlat,torun.

Ben küçükken
Ele avuca sığmayan
Afacan bir çocukmuşum
Mantar tabancamla pat pat
Gök gürültüsünü topa tutmuşum
Gökyüzünü sürmek için
Bulutları çifte koşmuşum

Eğirmişim bulutları
İplik yapmışım renk renk
Yıldızlara çorap mendil
Aydede’ye kazak örmüşüm
Dönme öğretmişim dünyaya
Hem dünyayı hem kendimi
Boşu boşuna yormuşum

siyah laledir zenci çocuk
finli çocuk beyaz gül
sarı papatya çinli çocuk
kızıl derlili karamfil

her çocuk ülkesnin renginde açar
bir agaçta bin çiçektir çocuk
sınırları bilr aşar duygular
bir yürekte kardeştir tüm çocuklar