Bizim Masallarımız

PENGU’NUN SORUSU  (Asya ALTAN)

Bir zamanlar annesiyle yaşayan  Pengu  adında bir penguen  v armış. Pengu  Kutup Okulu’na gidiyormuş. Pengu  yine bir gün okuluna gitmiş ve öğretmenine bir soru sormuş: 

_ Öğretmenim buz dağları nasıl oluşur? 

Bayan Kutup Ayısı  demiş ki: 

_Bu çok güzel bir soru  Pengu ! 

Sonra  Pengu  bu soruyu sorunca bütün sınıf cevabını çok merak etmiş. Bayan Kutup Ayısı da artık  dayanam a yıp cevap vermiş: 

_ Buz dağları parçalardan kopmuş parçalarından oluşur. Devamlı soğuk olan şey kar üst üste yığı lır , kardan bir dağ ve sonra da bir buz katmanı  oluşur . Bu katman zamanla kıyıya doğru kayar ve denizde parçalanır. Böylece muazzam buz dağları gelir. Uzunları birkaç kilometreyi ve kalınlıkları 300 metreyi bulabilir. Deniz üstünde sallanmadan  dururlar .  

Sonra bütün bir sınıf;

_Teşekkür ederiz öğretmenim,  demişler.

AYI İLE TAVŞAN  (Meriç KAYA)                                         

 Bir varmış, bir yokmuş evvel zaman içinde, kalbur saman içinde herkesin birbiriyle iyi geçindiği bir orman varmış. Bir gün ayı, arkadaşı tavşan Carrot’ın evine gitmiş . Fakat tavşan hiç havucu olmadığı için çok açmış ve mutsuzmuş.  Tavşan ile ayı  aramak  için  ormanın  derinlik doğru yol almışlar. Uzun süre yolda yürümüşler ancak hiç havuç bulamamışlar.  

  Tavşan;

– Ayı kardeş ben çok üşüyorum  ve biraz korkmaya başladım. Burası çok karanlık.

 Ayı tavşanı sakinleştirmek için;

 –  Korkma tavşan kardeş ben seni korurum . Bak ileride bir mağara var. İstersen oraya gidelim hem dinlenmiş oluruz hem de ısınırız.

Sonra ayı ile tavşan  o mağaraya gitmişler.  İçeride çok garip bir yaratık varmış. Yaratık havuç yiyormuş ve yanında bir sürü havuç varmış. 

 Tavşan;

 – Ayı kardeş ben bu arkadaşı buralarda ilk görüyorum. H em bu kadar havucu benden başka  kim yiyebilir ki?  

 Ayı;

– Bilmiyorum ki tavşan kardeşim. Ben de bu arkadaşı ilk görüyorum. Ormandaki bütün havuçları o toplamış o yüzden  havuç bulamamışız herhalde. En iyisi yanına yaklaşıp soralım. 

Sonra yaratık birden;

 – Sürprizzzz ..! demiş.

     Aslında bu yaratık değilmiş yaratık kostümü bir tavşanmış.  Bu tavşan  Carrot ‘ ın  en iyi arkadaşı  Lettuce ‘ mış. Ayı da  aslında havuçların kaybolmadığını  biliyormuş fakat  bugün  Carrot’ın doğum günüymüş ve ona sürpriz yapmak için bütün orman daki hayvanlar hatta aslan bile gelmiş. Havuç  çok mutlu olmuş.
Hepsi birden;  

– İyi ki doğdun, iyi ki doğdun, mutlu yıllar  sanaaa !! !!  diyerek Carrot’ın doğum gününü kutlamışlar.  

HAYVANLAR (Beril YILDIRIM)
Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde mutlu bir köy halkı varmış ve bu köyün içinde herkes birbiriyle yardımlaşırmış. Kurbağa balığa yiyecek verir, köpek kediye su verirmiş.

Bir gün anne kuş çocuklarına: ‘Çocuklar sakın bir yere gitmeyin benim bir işim var, ben hemen geliyorum’ demiş. Çocuklar: ‘Tamam anne’ demişler. Bu yavru kuşlar ormanı çok merak ediyorlarmış. Sonra karşı ağaca uçmak istemişler. Tam uçmaya başlamışlar ki, ikisi birden yere düşmüşler. Karıncalar hemen doktor sincabı çağırmışlar. Bir süre sonra doktor sincap gelmiş ve minik kuşları hastaneye götürmüş. Sonra bu haber anne kuşun kulağına gitmiş. Anne kuş da hastaneye gelip minik kuşları ziyaret etmiş. Tabii ki bütün orman halkı minik kuşları ziyaret etmiş.
Tam 3 hafta sonra minik kuşlar iyileşmiş ve artık minik kuşlar da büyümüşler. Bu köy halkı yardımlaşa yardımlaşa, mutlu mutlu yaşamışlar.

ÇİTA VE CEYLAN (Ceren SATAR)

Bir ormanın içinde çita ve ceylan yaşarmış. Hayvanlar çita ve ceylan gibi hızlı koşmak istermiş. Bir gün pofuduk  kuyruklu tavşan demiş ki:

“Çita ve Ceylan neden yarış yapmıyorlar? İkisi de çok hızlı. Bir de ayakları çok ince bence yapabilirler.” demiş.

Sonra çita ile ceylanı çağırmışlar. Ceylan demiş ki:

“Çita hanım bu hayvanlar yarış istiyor ama biz ikimiz de hızlı olsak bile birbirimizi üzmeyiz.” demiş.

Çita hanım da aynı fikirdeymiş. Birkaç dakika sonra aklına bir fikir gelmiş.

“Ceylan hanım demek yarış istiyorlar biz de yarışı aynı anda bitirelim.” demiş.

Ceylan hanım: “Tamam, öyle olsun.” demiş ve yarış günü gelip çatmış. Pofuduk kuyruklu tavşan:

“HAYDİ YARIŞ BAŞLASIIIN!!” demiş.

Ceylan ve çita yarış bölgesine geçmiş bekliyorlar ve planını uygulamak için sabırsızlanıyorlarmış. Tavşan:

-Üç iki bir!

-Başla!!

İkisi de koşmaya başlamış. Aradan bir dakika bile geçmemiş, ikisi de aynı anda bitişe varmışlar. Diğer hayvanlar kimin kazandığını bilememiş ve sözleri çita ve ceylana vermişler.

Ceylan konuşmaya başlamış:

“Biz bunu bilerek yaptık. Neden mi diye sorarsanız, çünkü biz hiçbir zaman birbirimizi  üzmedik. İkimiz de hızlı olsak bile hava atmadık. Yani önemli olan şey dostluk ve barıştır.” diye sözünü bitirmiş. Sıra Çitaya geçmiş.

Çita:

“Ceylan hanım doğru söylüyor. Her zaman içimiz sevgi doluydu ve birbirimize hep iyi davranırdık.” diye o da sözünü bitirmiş.

Hikaye iyilikle bitmiş.

LİMON İLE MİNNOŞ (Deniz Arya PEKTAŞ)

Bir zamanlar Limon adında bir kuş ve Minnoş adında bir kedi varmış.

Bildiğiniz üzere kedi ve kuş hep kavga ederlermiş. Bir gün bazı insanlar Minnoş sokak kedisi olduğu için onu barınağa götürmeye karar vermişler.

Ama Minnoş barınağa gitmek istemiyormuş. Başlamış miyavlamaya:

– Miyavvv miiiyaaaavv…

Kediler Minnoş’un sesini duyunca hemen onun yanına gelmiş. Ama barınağın sahipleri onları da yakalamış. Limon ondan hoşlanmıyormuş ama arkadaşını böyle görmek onu üzmüş. Sonra Limon demiş ki:

-Arkadaşıma yardım etmezsem onu barınağa götürecekler.

Limon dayanamayıp bir plan yapmış. Ama plan sadece bir tane kuşla olacak gibi değilmiş. Bu plan için Limon bütün kuş arkadaşlarını çağırmış ve şöyle demiş:

-Merhaba arkadaşlar. Minnoş’u ve onun arkadaşlarını barınağa götürdüler.  Ben bir plan yaptım.

-Onlar bize hep kötü davrandı, biz niye onlara iyilik yapalım ki…demiş aralarından bir tane kuş.
Limon demiş ki:

– Onlar bize kötü davrandı diye bizde onlara mı kötü davranacağız. Onlar kötü olabilir, ama biz iyiyiz.

Bütün Kuşlar toplanmış ve yağmur bulutuna gitmişler. Yağmur bulutuna demişler ki:

-Arkadaşımız Minnoş’u barınağa götürüyorlar, bir şey yapabilir misin? Yağmur bulutu düşünmüş düşünmüş ve aklına hortum çıkarmak gelmiş.

-Ben hortum çıkaracağım ve sürücülerin bana bakmalarını sağlayacağım. Sizde arkadaşınızı kurtarın demiş yağmur bulutu.

Limon Minnoş’u kurtarmış. Minnoş ‘’Teşekkür ederim.’’ demiş. Aradan günler geçmiş ki, Limon’un başı derde girmişti. O zaman da ilk yardımına yetişen Minnoş olmuş ve sonra hep birbirlerine iyilik yaparak yaşamışlar.

KURNAZ TAVŞAN (Ecrin ARSLAN) 

Kurnaz bir tavşan varmış. Bu tavşan adından da belli olduğu gibi hep  kurnazlık peşindeymiş. Günlerden bir gün kurnaz tavşanın aklına şahane bir fikir gelmiş. Bu fikrini arkadaşı tavşanla da paylaşmış.

Kurnaz tavşan ‘Zengin olacağız. Ormanın kralı biz olacağız.’ demiş. Plan şöyleymiş; bir bakkal açacaklarmış. Sattıkları yiyeceklerle hem zengin olup hem ormanın kralı olacaklarmış. Hemen işlere başlamışlar.

Kurnaz tavşan dükkanı açmış, arkadaşı tavşan ise çöpten yiyecek bulmaya gitmiş. Ama bulduğu yiyecekler yarım yamalakmış. Tam yiyecekleri yerleştirmeyi bitiriyorlarmış ki fil gelmiş. Bisküvi istemiş. Parasını verip gitmiş. Daha sonra ise papağan gelmiş. Sakız istemiş, parasını verip gitmiş. Öğleden sonra çita ile maymun gelmiş. Maymun muz, çita ise çikolata istemiş.

Akşam olmuş. Kurnaz tavşan ile arkadaşı tam dükkanı kapatacaklarmış ki dışarıdan bağrışmalar duyulmuş. Ormandaki bütün hayvanlar paralarını geri istiyorlarmış. Çünkü hiçbiri yedikleri yiyeceklerle doymamışlar. Kurnaz tavşan paralarını mecburen vermiş.

Arkadaşı tavşan hani zengin olacaktık, hani ormanın kralı biz olacaktık diye söylenmiş ve küsmüş. Kurnaz tavşan yaptığı kurnazlıklardan ötürü arkadaşsız kalmış.

KENDİNİ BEĞENMEYEN CİVCİV (Zeynep Duru ALTAN)

Günlerden bir gün; yavru civciv annesinden habersiz göle gitmiş. Gölde suya doğru eğilmiş.

-Aaa ben ne çirkinim böyle, demiş. Civciv çok üzülmüş. Bunu gören kaplan yanına doğru yaklaşmış.

Kaplan demiş ki;

-Ayyyy bu ne böyle. Rengini hiç beğenmedim.

Civciv;

-Ben de kendimi turuncu görmek istiyorum. Hemen boyacıya gitmeliyim.

Civciv yola koyulmuş. Yolda giderken bir çöp görmüş. Çöp kutusunun içinde bir sürü mandalina varmış.

Civciv demiş ki;

-Aaa bunlar da turuncu! Acaba ben bunları üzerime örtsem, ben de turuncu olur muyum ki?

Civciv mandalinanın kabuklarını üzerine örtmeye karar vermiş. Ama turuncu olmayı becerememiş. Civciv evinin yoluna koyulmuş. Yolda bir zebra ile karşılaşmış.

Zebra demiş ki;

-Senin neden çizgilerin yok.

Civciv;
-Bilmem ben böyleyim. Açıkçası ben de kendi rengimi hiç sevmiyorum diyerek üzgün bir şekilde ana okuluna gitmiş. Okulda müdür yardımcısının odasına girmiş ve müdür yardımcısının odasından tükenmez kalem almış. Aldığı tükenmez kalemi tüylerine sürmüş.

Civciv;

-Yaşasın benim de artık çizgilerim var!

Civciv çok mutlu olmuş. Çizgilerini bütün arkadaşlarına göstermiş. Arkadaşları; çizgili civcive: ‘Bize sorarsan çizgilerin çok kötü olmuş. Biz senin sarı ve doğal halini daha çok seviyoruz. Bizce bu çizgileri silmelisin.’ demişler. Bunu duyan civciv hemen dereye atlayıp yüzmeye başlamış ve bütün çizgileri yok olmuş.

Birden anne civcivin sesini duymuş.

-Benim sarı civcivim, yemek hazır!

Civciv evine doğru koyulmuş. Ve kendi renginin ona en çok yakışan renk olduğunu anlamış.

ARKADAŞLIK (Gamze Melek DİNÇ)

İki arkadaş varmış. Adları Topi ve Fufu’ymuş. Bunlar kedi ve köpekmiş. Köpeğin adı Topi, Kedinin adı da Fufu’ymuş. Bir gün sahibinin yan komşusu balık almış. Topi ve Fufu’nun sahibi ertesi gün yan komşusuna ziyarete gitmişler.
Kedi Balığı görünce sormuş ona:

-Sen kimsin?

Balık da demiş ki,

-Ben bu evin balığıyım. Peki sen kimsin?

-Ben de bir kediyim. Adım Fufu. Senin adın ne?

-Doğru, adımı söylemedim. Benim adım da Bubu.

-Tanıştığıma memnun oldum Bubu.

-Bende memnun oldum Fufu.

Balık aslında içinden şöyle düşünüyormuş. “Acaba kedi beni alıp yiyecek mi?”. Tabii içinden düşündüğü için kedi bunu duymamış.
Sonra kedi Fufu demiş ki:

-Gel seni benim arkadaşım olan Topi ile tanıştırayım.

-Hayır Fufu. Ben gelemem. Ben buradan ayrılırsam nefessiz kalabilirim.

-Peki o zaman. Ben sana Topi’yi getireceğim. Olur mu?

-Evet, güzel düşündün. Ben de çok merak ettim.
Fufu arkadaşı Topi’ye gitmiş ve demiş ki:

-Hey Topi! Seni balık Bubu ile tanıştıracağım!
Topi:

-Tamam, geliyorum!

Birlikte balığa gitmişler. Köpek konuşmaya devam etmiş.

-Eee… Sanırım adın Bubu’ymuş. Benim adım da Topi. Tanıştığıma memnun oldum.

-Bende memnun oldum. Bir şey söyleyeceğim. Bunu Fufu’ya ilet. Bence biz arkadaş olalım. Birlikte oyun oynayalım, eğlenelim. Olur mu?

-Neden olmasın! Tabii ki de olur! Hemen iletiyorum!  Derken, komşu balığını göstermek için balığın içinde olduğu fanusu almış ama balık yere “şıp” diye düşüvermiş! Balık nefes almaya çalışmış ama alamamış. Komşunun balığının düştüğünden haberi bile yokmuş. Fufu hemen yardıma koşmuş, balığı almış ve hemen fanusun içine atmış. Böylece arkadaşını kurtarmış. Ve bu olaydan sonra sımsıkı üç arkadaş olmuşlar, küsmemişler, darılmamışlar.

MATEMATİĞİ SEVMEYEN AHTAPOT (Güneş Rüzgar PEKTAŞ)

Bir varmış bir yokmuş. Bir tane ahtapot varmış, bu ahtapot matematiği sevmiyormuş. Akşam olunca saat 9’da uyurmuş. Ahtapot bir gece rüyasında matematiğin olmadığı bir dünya düşünmüş.

Sabah ahtapot okula giderken arabaların kaportasındaki sayıları görememiş. Ahtapot okula geldiğinde sınıf şubesini görememiş birden yangın zili çalmış sonra müdür yengeç nedenini anlatmış.

– Aşçı fırının rakamlarını görememiş ve yanlış ayarlamış sonra yangın çıkmış.

Öğrenciler okulun telefonuna gitmişler. Ama telefonun üzerinde rakamlar yazmıyormuş. Zeki köpekbalığı tuşların üzerindeki rakamları çizmiş. Sonra 110 ‘u aramışlar. İtfaiye sesini duyduklarına sevinmişler. Sonra yangın söndürülmüş. Akşam olup ahtapot eve dönerken kapı numarasını bulamamış.

Sonra ahtapot rüyasından uyanmış. Ahtapot 15 dakika uyumuş. Sonra matematik ödevini yapmış. Ahtapot rüyasını görünce içinden düşünmüş. Sonra matematiğin önemli olduğunu anlamış ve matematiği çok sevmiş.

PANDA VE TAVŞAN (İdil DEMİR)

Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman içinde büyük bir ormanda tavşan ve panda yaşarmış. Bir gün tavşan, pandanın evine gitmiş.

-Merhaba panda!

-Merhaba tavşan.

-Panda istersen bugün şekerleme havuzuna gidelim mi?

-Olur çok sevinirim.

Ve iki arkadaş beraber havuza gitmişler. İki arkadaş çok eğlenmişler. Birdenbire ayı onların yanına gelmiş ve şöyle demiş:

-Ne cüretle benim mağaramın yanına gelirsiniz?

Ayıdan korkan panda hemen ayıya bir şekerleme atmış. Şekerleme ayının ağzına girmiş. Boğuluyormuş, hemen tavşan ayının yanına gitmiş ve onun sırtına vurmuş.

Panda şöyle demiş:

-Onu niye kurtarıyorsun tavşan? O bize saldırıyordu.

-Evet ama boğuluyor ona yardım etmezsek ölecek.

Panda da hemen yardıma gelmiş. Beraber vurmuşlar ve şekerleme ayının ağzından dışarı çıkmış.

Panda ayıya şekerleme attığı için özür dilemiş. Ayı da onlara saldırdığı için özür dilemiş ve çok yakın arkadaş olmuşlar.

BEYAZ TAVŞANIN YARDIMI (Nida ULU)

Bir ormanda beyaz ve siyah renkli iki tavşan yaşarmış. İsimleri ise Ak ve Kara tavşanmış. Birbirleriyle çok yakın arkadaşlarmış. İkisi de aynı sınıftaymış.

Ak tavşanın dersleri Kara tavşandan daha iyiymiş. Ak tavşan öğretmeninin bütün sorularına doğru cevap veriyormuş.

Kara tavşanın dersleri Ak tavşan kadar iyi değilmiş. Bu yüzden Kara tavşan çok üzülüyormuş. Bir gün Kara tavşan okula gitmemiş, ertesi günde okula gitmemiş. Ak tavşan arkadaşını çok merak etmiş. Sabah okula giderken arkadaşının evine uğramış.

Ak tavşan demiş ki;
-Arkadaşım seni çok özledik. Neden okula gelmiyorsun?

Kara tavşan demiş ki;
-Benim derslerim çok iyi değil, o yüzden okula gitmek istemiyorum.

Ak tavşan demiş ki;
-Neden daha önce söylemedin? Bundan sonra birlikte ders çalışalım.

Kara tavşan arkadaşının yardımına çok mutlu olmuş. Çantalarını alıp birlikte okula gitmişler.

ORMANDAKİ ARKADAŞLIK (Muhammed KHADEMİ)

Ormanda tüm hayvanlar arkadaştı. Herkes birbirine yardım ediyordu.

Mesela aslanın yardıma ihtiyacı olduğunda kurt ona yardım ederdi. Yılan bir şey istediğinde başka hayvanlar yardım eder ama tavşan hiç bir zaman kimseye yardım etmezdi ve kimseden yardım istemezdi. Çünkü çok gururluydu.
Bir gün ormanda giderken tavşanın yavrusu çalıya düştü ve tavşan arkadaşlarından yardım istedi. Arkadaşları çok şaşırdı ama tavşana herkes yardıma gitti ve onun yavrusuna yardım ettiler.
Tavşan herkese çok teşekkür etti ve çok pişman oldu. En son anladı ki arkadaşlık değerlidir. Bundan sonra tavşan herkese yardım etti.

TAVŞAN PONPON (Su AKTAŞ)

Bir varmış bir yokmuş günlerin birinde Tavşan Ponpon adlı küçük bir tavşan varmış.
Tavşan Ponpon’un annesi Bayan Tarçın:

-Hadi kızım dolaşmaya çıkalım. demiş.

Tavşan Ponpon da:

– Olur anneciğim demiş.

Bayan Tarçın ve Tavşan Ponpon dolaşırken komşuları Gelincik’le karşılaşmışlar. Bayan Gelincik ve Bayan Tarçın konuşmaya dalmışlar. Bunu fırsat bilen Kurnaz Tilki, Tavşan Ponpon’u bayıltıp, sessizce onu bir çuvala koymuş. Sonra Kurnaz Tilki onu mağaraya götürmüş. Tavşan Ponpon uyandığında korkudan tir tir titriyormuş.
Kurnaz Tilki:

– Seni pofuduk tavşan, seni arkadaşlarımla beraber akşam yemeğinde yiyeceğiz, demiş .

Tavşan Ponpon da kaçmak istemiş ama kaçamazmış. Çünkü Kurnaz Tilki onu kocaman bir kafese koymuş. Kafesin başında da bir tilki varmış. Kafesin başındaki tilki uyuya kalmış. Bunu fırsat bilen  Tavşan Ponpon hemen anahtarları alıp kafesi açarak çıkmış. Sonra koşa koşa oradan ayrılmış. Bu sırada Bayan Tarçın’da kızını arıyormuş. İkisi de koşarken birbirlerini bulmuşlar. Bayan Tarçın:

-Kızım nerelerdeydin? Seni çok merak ettim. Seni her yerde aradım.

-Annecim beni Kurnaz Tilki kaçırdı. Ellerinden kurtulmasaydım beni akşam yemeğinde yiyeceklerdi. Çok korktum, demiş ağlayarak.
Sonra ikisi de birbirlerine sıkıca sarılmışlar. Bayan Tarçın söz vermiş ve:

-Bir daha asla seni gözümün önünden ayırmayacağım, demiş. Anne kız birlikte eve dönmüşler.

FEDAKAR ARKADAŞLAR  (Zeynep EŞEN)    

Bir gün Cingo adında bir köpek dışarıya oynamaya gidecekmiş. Birden aklına arkadaşlarını çağırmak gelmiş. Hemen arkadaşlarını çağırmaya gitmiş.
Cingo ilk önce Lokum’u çağırmış:

–Lokum ben dışarıya oynamaya gidiyorum. Sende gelmek ister misin?
Lokum:

–Evet ben de gelmek istiyorum, demiş.
Cingo:

–Harika! Şimdi Yumak’a haber verelim.

Cingo ve Lokum Yumak’a haber vermeye gittiklerinde Yumak hastaymış. Cingo ve Lokum Yumak’ın durumuna üzülmüşler. Lokum ile Cingo arkadaşlarının yanında kalarak Yumak’ı eğlendirmişler. O günü dışarıda değil hep beraber geçirmişler.

ASLANIN MACERASI (Arya ÇELİK)

Eskiden bir aslan doğmuş. Aslan ailesi ile yaşarmış. Aslan ailesi şehrin ortasında büyük bir ormanda yaşarmış. Küçük aslan insanlar tarafından hayvanat bahçesine hapsedilmiş. Aslan 30 yaşına kadar hayvanat bahçesinde kalmış.

Bir gün ”Artık yeter bu hayvanat bahçesinden kaçacağım.’’ demiş aslan.

Papağan ona cevap vermiş:
-Aslan kardeş nereye gidiyorsun?

Aslan:

-Buradan  gidiyorum, demiş.

Papağan:
-Burası tellerle dolu gidemeyeceksin.
Aslan:

– Hayır gideceğim buradan kurtulacağım, demiş ve yola çıkmış.

Yolda bir zürafa ile karşılaşmış:

-Zürafa merhaba.

Zürafa:

-Senin burada ne işin var?
Aslan:

– Ailemi bulmaya gidiyorum.

Zürafa:
-Sen bilmiyor musun, insanlar sizin ormanı yıktı.

Aslan:

-Ben o zaman annemi babamı nasıl bulacağım?
Zürafa:

-Biraz yürü, orada sadece hayvanların girebildiği bir yer var. Oraya bir bak istersen.
Böylece aslan yoluna devam etmiş ve zürafanın bahsettiği yere gelmiş. Tam orada anne aslan da yavrusunu aramaktaymış.
Aslan annesini görünce çok sevinmiş.

-Anne!

Anne aslan:

-Oğlum neredeydin sen?

Aslan:

-Seni bulduğum için çok mutluyum.

Anne aslan:

-Ben de seni bulduğum için çok mutluyum. Gel uyuyalım geç oldu. Yarın konuşuruz.

Böylece anne aslan yavrusuna kavuşmuş ve sonsuza dek birbirinden ayrılmadan mutluca yaşamışlar.