Γιατί η Ρόδος; 🎼❤️🍷 Σούλη Σαπίρ-Νεβό

Υπάρχουν πράγματα που δεν έχουν λογική εξήγηση, ή μάλλον δεν έχουν καμία εξήγηση.

Έρχεσαι σε ένα μέρος μια μέρα και κάτι σου συμβαίνει.

Μήπως είναι αυτό το υπέροχο τιρκουάζ χρώμα του Αιγαίου που τα μάτια μου έιδαν για πρώτη φορά ;

Μήπως είναι αυτή η πρώτη μαγική βραδιά στη καταπλητική ταβέρνα Blue Lagoon όπου μπορείς να χορεψεις εκεί με το φεγγάρι και να ακούσεις τα πιο όμορφα τραγούδια της Ελλάδας;

Δεν έρω την απάντηση και τί σημασία έχει.

Μερικές φορές ο λόγος για το τι μας συμβαίνει δεν είναι σημαντικός.

Αυτό που έχει σημασία είναι μόνο το αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα ήταν ξεκάθαρο, ερωτεύτηκα!

Και όταν είσαι ερωτευμένος, το αντικείμενο της αγάπης σου είναι τέλειο στα μάτια σου.

Ένιωσα σαν να ήταν γραφτό να αγαπήσω την Ρόδο. Ήταν μοιραίο. Κάτι άγνωστο και ακατανόητο με τράβηξε εκεί σαν μαγνήτης.

Ανοίγουν τα μάτια μου γίνονται πιο μαλακά με δάκρυα. Έτσι δεν θέλω να ξυπνήσω από το όνειρο που είναι ξαφνικά ζωντανό στις μέρες που είμαι εκεί.

Ήδη από την πρώτη στιγμή ήξερα ότι θα έρθω ξανά και ξανά σε αυτό το μαγικό νησί που έκλεψε την καρδιά μου.

Είμαι η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων. Η καρδιά μου είναι γεμάτη πεταλούδες.

Ορκίζομαι ότι είδα τον Ποσειδώνα να μου χαμογελάει σήμερα το απόγευμα. Και τι θεός, πόσο όμορφος και ψηλός ήταν πάνω από τα κύματα. Χωρίς πουκάμισο, το όμορφο σώμα του ήταν μαυρισμένο και μυώδες. Και τα μάτια του είναι μπλε και λαμπερά σαν αστραπή .

Σίγουρα ήταν το πρώτο Καμάκι και ο βασιλιάς των Καμακιών!

Αλλά δεν με νοιάζει καθόλου και έγραψα αμέσως για αυτόν το πρώτο μου ποίημα αγάπης, στη Ρόδο.

“…Για αυτόν θα γινόμουν

μία μικρή γοργόνα

ή ακόμη και ένα χρυσόψαρο

Μακάρι να μπορούσα να βυθίσω

κάθε αυγή στο τυρκουάζ του”

(από το ποίημα μου “

Ο Ποσειδών”)

Την νύχτα διασκέδασα στην ταβέρνα.

Είμαι βέβαιη ότι είδα τον Διόνυσο Υπάρχουν πράγματα που δεν έχουν λογική εξήγηση, ή μάλλον δεν έχουν καμία εξήγηση να γεμίσει το ποτήρι μου με κρασί, μου ψιθύρισε λόγια αγάπης στα ελληνικά ,μου είπε πόσο όμορφη ήμουνα και με πήρε να χορέψουμε. Πώς θα μπορούσα να μην τον ερωτευτώ και αυτόν; Έτσι, πολύ αργά την νύχτα έγραψα ένα ποίημα και γι ‘αυτόν.

“Ελα

Διόνυσε

Είναι μετά τα μεσάνυχτα

Δώσε μου γλυκό, πικρό ή ξηρό

Όλο το κρασί που έχεις

Παίξε μαζί μου στο σκοτάδι

Παίξε μαζί μου με την φωτιά…”

(από το ποίημα μου “Διόνυσε”)

“Καλημέρα” “Καλησπέρα” επαναλαμβάνω αυτές τις λέξεις και τις δοκιμάζω σαν να ήταν καραμέλες. Είμαι ερωτευμένη με αυτούς τους ήχουςτους

Όλες οι αισθήσεις μου ξυπνούν και θέλω όλα να τα δοκιμάσω, να μυρίσω, να αγγίξω ,να ακούσω και να δω τα πάντα. Ξαφνικά νιώθω ότι έχω περισσότερες αισθήσεις εδώ στη Ρόδο. Αναπνέω τον αέρα και αυτή την ατμόσφαιρα με μια βαθιά ανάσα. Θέλω να νιώσω την κάθε στιγμή αυτού που περνάω, να μαζέψω όλες τις μοναδικές εμπειρίες και να τις κρατήσω στις αναμνήσεις μου.

Τι μου συμβαίνει;

Πώς μπορώ να είμαι τόσο χαρούμενη και να χορεύω σε μια ταβέρνα όλη τη νύχτα το ένα βράδυ και το άλλο βράδυ να στέκομαι στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου. Κοιτάζοντας το ηλιοβασίλεμα στη θάλασσα με τη μαγική ομορφιά του και ξαφνικά έχω δάκρυα στα ματια μου και περισσότερα δάκρυα και λαχτάρα για κάτι το ασαφές;

Εκεί γίνομαι μια θάλασσα ευτυχίας, θλίψης και λαχτάρας. Η Ρόδος είναι για μενα σαν ένας μυστηριώδης πειρατής που μου είναι αδύνατο να νικήσω τη μαγεία του.

Και αυτος κυβερνάει την καρδιά μου, κάθε φορά που είμαι εκεί. Κάθε φορά που φεύγω απο την Ροδο, το ξέρω οτι θα γυρίσω.