Ne olur ne olmaz!..

Öğretmenliğimin ilk yıllarındaydım.

Haftada bir gün tuttuğumuz nöbet günleri bir de bahçeye denk gelmişse o gün perişan halde eve dönüyorduk.

Çünkü okul bahçesi oldukça büyük ve kontrolü de zordu.

Özellikle öğle saatlerinde neredeyse her gün bir  veya birkaç olay oluyordu.

Bu yüzden biz nöbetçi öğretmenler çok dikkatli olmak zorundaydık.

İşte böyle bir bahar gününde bahçede dolaşıyordum ki öğrenciler bağırışarak geldiler. Aydın adında bir öğrencim düşmüş.

Düşünce de ayağı bileğinden burkulmuş. Arkadaşları da yerden kaldırmışlar. Kolundan sürükleye sürükleye getirmeye çalışıyorlardı.

Hemen en yakında buluna müdür yardımcısı odasına götürdüm öğrenciyi. İki dakika kadar oturdu. Sonra ‘’Geçti öğretmenim, hiç bir şey yok, ayağım ağrımıyor artık!’’ dedi.

Ben de baktım, çocuk gayet rahat ayağını basıyor, acısı yok, ‘’Tamam o zaman, gidebilirsin o halde!’’ dedim.

Ama müdür yardımcımız Menderes Bey: ’’Olmaz öyle şey, aileyi çağıralım, çocuğu götürüp röntgen çektirsinler. Kırık veya çatlak olabilir!’’ dedi. Çocuk itiraz ettiyse de dinlemedi.

Ben ise  Menderes Hoca’nın bu şüpheciliğine ve aşırı temkinli davranışına şaşırmıştım.

Ancak benden yaşça epeyce büyük ve bir de kıdemli idareci olmasından dolayı sesimi çıkarmadım.

Ama: ‘’Ne kadar büyütüyor olayı. İşte çocuk iyi ve gayet rahat kalktı, ağrısı da yok ve yürüyor işte!..’’ diye içimden geçiriyordum.

Menderes Hoca telefon eder etmez ailesi geldi ve Aydın’ı götürdüler.

Ben de tekrar nöbete döndüm ve kısa zamanda olan biteni unutmuştuk bile.

Ertesi sabah ilk derste yoklama yaparken fark ettim, Aydın yoktu.

Dünkü olay aklıma geldi birden ve hemen babasını aradım.

Veee şok haber: ‘’Ayağı bileğinden kırılmış ve alçıya almışlar.

Bir ay kadar da alçıda kalacakmış ve rapor vermişler,

bu süre içinde de okula devam edemeyecekmiş.’’

Menderes Hoca haklı çıkmıştı.

Bu olayı yıllardır unutamadım.

Ve artık ufak bir düşme, ayak burkulması, hafif bir çarpma bile olsa hemen öğrencinin ailesine haber veriyorum ve doktora götürmelerini istiyorum.

Gitmek veya götürmek istemeyen olursa da bu olayı anlatıyorum her seferinde ve Menderes Hoca’nın da kulaklarını çınlatıyorum.

Ne olur ne olmaz!.. Her olayda temkinli olmak gerekir. Erken müdahale için tedbirli olmakta fayda vardır.