Çocuk Dünyası

İlk görev yerim Adana’nın Ceyhan ilçesindeki Küçük Kırım mahallesinde küçük ama kalabalık bir ilkokuldu.Her sınıfta ortalama 50 öğrenci vardı.Mahallemiz ya kan davasından ya işsizlikten ya da yaşadığı sıkıntılardan ötürü çoğunlukla Siirt Eruh’tan göç eden akraba ailelerden oluşuyordu.Bu okulda bitlendim,bu okulda çaresizliğin ne olduğunu yaşadım,bu okulda sevildim,bu okulda öğretmen oldum,bu okulda değiştirmemiz gereken ne çok şey olduğunu iliklerime kadar hissettim ve hep aynı sorumlulukla baktım görevime.İşimin sosyolojik boyutlarla ilişkisini  öğrenmeden mezun olduğum için çok pişman oldum.

Çocuk her yerde güzelliklerle çocuk olmalıydı ama değildi bunu orada çalışırken acı bir şekilde öğrendim. Kimi tarlada kimi sanayide çalışsa da gözleri oyunda kalan çocuklardı bunlar.Çevreleri gittikleri tarla,atölyeden ibaret olan Ceyhan dışına çıkmamış çocuklara İngilizce öğretmeni olarak öğrenecekleri dilin ülkesini ve İngilizce konuşan ülkeleri haritada gösterdim.Berat diye zeki ,içe dönük ve mendil satan bir öğrencim öğretmenim her gün ta oradan buraya nasıl geliyorsunuz dedi.Adana’dan gidiş geliş yapıyordum ama bunun çocuklarımın zihninde İngiltere nasıl ilgisi vardı anlayamadım ama nasıl gidip geldiğimi anlattım.İçlerinden kocaman gözleri sapsarı kıvırcık saçları olan cüssesi küçük ama hayalleri kocaman olan Özlem yine hayale davet eden sesiyle ‘Öğretmenim annenizle babanızgil de mi İngiltere yaşıyor ?’ dediğinde zihnim hemen ‘gil de mi’ bölümünü kaptı.Çocuklar ben nerede oturuyorum diye sordum.İngiltere’de dediler.Saflıklarına hayranlıkla güldüm.Sonra konu ince sorularla detaylandı.Meğer İngilizce konuştuğum için İngiltere’de bir villada yaşadığımı hizmetçilerim,aşçılarım olduğunu zannediyorlarmış.O dünyadan gerçek dünyaya geçişim beni de onlar kadar hayal kırıklığına uğratsa da çocuğa öğretmen kimdir ve nasıl yaşar diye düşünürken zihnim  Feride öğretmen hatıramı sundu bana  .

Ben de onlara adımı vermeden kendi anımı anlattım.Bir zamanlar küçük bir kız her zamanki gibi gitti okula.Bakışını ,sesini çok sevdiği öğretmenini sınıfta göremedi ve öğrendi ki öğretmeni hastaymış.üzüldü ve minik yüreğine keder yerleşti.Günün sonunda sınıf annesi olan bir teyze öğrencileri Feride öğretmeni ziyarete götürmüş.Minik kız öğretmenini görünce üzülmüş ama şaşırmıştır da çünkü o güne kadar öğretmenin hasta olabileceğini,temizlik yaptığını,uyuduğunu vb durumları yaşadığını hatta kendisininki gibi bir evde oturduğunu hiç düşünmemişti.O öğretmeninin şatoda upuzuuuun elbiselerle gezdiğini hayatının mükemmel olduğunu düşünüyordu. O gün öğretmeninin kendileri gibi olduğunu öğrendi ama hep çok sevdi.

İşte o kız bugün karşınızda İngiltere’de oturduğu sanılan öğretmeniniz.Sınıftan çıkarken dilimde Feride öğretmenim iyi ki kirlenmeyen saf çocuk dünyaları var dedim.

SEVGİLERLE

İYİ Kİ ÖĞRETMENİM …DEĞİŞİMİN ANAHTARI BENİM….