öğretmen olmak

İlk görev yerim olan Batman Hasankeyf’e 1994 yılında okulöncesi öğretmeni olarak atandım. Balıkesir’den, annemlerin yanından ağlayarak çok üzülerek ayrılıp göreve başlamak üzere oraya gittim. Göreve başladığım hafta sınıfımın ve öğrencilerimin henüz olamdığını öğrendim. Bu ilk haftayı okulu tanımakla geçti. Daha fazla beklemek istemediğimi idarecilere belirttim. Ancak beklememi söylediler. Bu süreç böyle devam ederken fakültede hiç bilmediğim bir terim öğrendim ‘joker öğretmenlik’ Aralık ayına kadar ilkokul sınıflarının her sınıf düzeyinde, ortaokulda, lisede joker öğretmenlik yaptım. Derse gelmeyen öğretmenlerin yerine derse giren, boş geçen dersleri dolduran öğretmen artık jokerdim. Bu süreç nihayet Aralık ayının ilk haftası sona erdi ve bana okutmam ve okuma yazma öğretmem için 1. sınıf verildi. Şaşkın bir şekilde beni sınıfla başbaşa bıraktılar. Benim için zorlu bir süreç başladı (bu arada Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Öğretmenliğinden mezunum). Yıl sonuna kadar öğrencilerime, bazen ağlayarak bazen kendi kendime gülerek okuma yazma öğrettim. Orada kaldığım üç yıl boyunca bana hep 1. sınıf verildi. Artık kadrolu 1. sınıf öğretmeni olmuştum. Tayin isteyip memleketime geldim, gidişim gibi dönüşüm de çok zor oldu. Oraya öğrencilerime çok alışmıştım oradaki çalıştığım yılları, öğrencilerimi hep hatırladım kötü anılar bile kaybolup sadece güzel olayların hatırlandığı bir yer oldu benim için ilk görev yerim.

Hasankeyf’e 19 yıl sonra ziyarete gittim eski anılar canlanıverdi. Ev sahibimin kapısını çalıp Ona seslenince içerden ‘vallahi bu Nilcan ın sesi’ diyerek kapıya kızıyla beraber fırladı. Orada görev yaptığımda kızı öğrencimdi hemen boynuma sarıldı güzeller güzeli kızım ‘Öğretmenim sizi hiç unutmadım’ demesi beni dünyanın en mutlu insanı yaptı. Hiçbir karşılığı olmayan sadece sevgide birleşen güzel yüreklere dokunmanın önemini o gün daha çok hissettim. Bu olayı hep gülümseyerek ve sevgiyle hatırlarım. İyi ki öğretmenim öğrencilerimi çok seviyorum.