KIŞ

Azerbaycan İsmayıllı № 5
Ruhiyya Camaladdinova
Ortak hikaye yazımı şablonu
Karakterler:
Kış,ayrılık,gece
Kişiler:
Mehmet bey(baba)
Zehra(anne)
Osman ve Ayşe(çocuklar)
Yer:Karabağ

Azerbaycan İsmayıllı -Öğrenci Tarlan Gencizade

(TARLAN)
1992-ci yılın karlı-soğuk bir kış günü idi.Karabağda müharibe gidiyordu.Zehra anne çok üzülmüştü.Bir yandan savaşa giden kocası Mehmet beyden hiç bir haber-eter yok idi,bir yandan da çocukları Osman ve Ayişenin hastalanması ,onlara ilac bulabilmemesi genc

anneni çok sıkıyordu.

                                                                                            * 1*

Azerbeycan İsmayıllı-Öğrenci İlkane Qasımzade

(İLKANE)
Zehra anne tüm günü sabah erkenden akşama gibi çalışıyor,çocuklarına teselli veriyordu.Baba annesinden öğrendiyi türke-çarelerle çocuklarını da sağlıklarına dönüştüre bilmişdi.Şimdi onun tek isteyi eşinin sağ-salim dönmesi, ailesine kovuşması idi.
                                                                                             *2*

Azerbaycan İsmayıllı-Öğrenci Sevinc Genciyeva
(SEVİNC)
Ayişe ve Osman da çok sabırsızlanmıştılar.Her dakika “Anne,nerde kaldı babam,neden gelmiyor?”-diye sordukca ,Zehra annenin kalbi yanıyordu.Her defe “Dua edelim ,yavrum,inşallah tezlikle dönecektir babanız “söyleyerek çocuklarına sarılıyordu.Bu zaman annenin sözü ağzında kaldı.Bahçe kapısı şıddetle çalınıyordu.Her kes kapıya koştu.
                                                                                              *3*

Azerbaycan İsmayıllı -Öğrenci Hüseyin Bagirli
(HÜSEYİN)
Mehmet beyden mektub getirmişdiler.Zehra anne titreyen elleri ,ümit dolu yaşlı gözlerile çabuk okumağa başladı.Mehmet bey çok önemli görev aldığını ,bir türlü görüşmelerinin tamamen imkansız olduğunu yazıyordu.Çocukları annesine, ailesini de Allaha emanet ediyordu.Başını dik tut ,sen Türk kadınısın,eğer, Şehit olsam ,üzülme!
                                                                                               *4*

Azerbaycan İsmayıllı-Öğrenci Sara Genciyeva
(SARA)
Günler güne kovuşuyor,hiç bir yerde ateş sesleri ara vermiyordu.Şehitlerimiz vardı.Her kes çok üzülmüştü.Ama Zehra anne bir an bile umudunu kayb etmemişti. Eşinin son kes ayrılanda söyledikleri ve yaşam dolu bakışları ona güc veriyordu.Kalbinin derinliklerinde görüşecekleri çok az zaman kaldığını hiss ediyordu.Zaten,o haklı idi.Bir karanlık gecede bu hasrete son koyuldu.Mehmet bey evine kahraman gibi dönmüştü. (FİNAL)
                                                                                                *5*