Bir Fikirle Ne Yaparsın?/ What Do You Do With an Idea?

Bir Fikirle Ne yaparsın

 Kolaylaştırıcı          :

 Yaş         : 6+

 Süre        : 45 dk

 Uyaran    :  Bir Fikirle Ne Yaparsın (Kobi Yamada/Nar Çocuk)

 Kavramlar  :  düşünce, fikir, yaratıcılık, toplum baskısı

 Felsefe Alt dalı     :

Süreç:

1. Hazırlık/Giriş

(Kuralların anlatılması, sürecin tanıtılması)

2. Uyaran Paylaşımı

(Uyaranın okunması/Seyredilmesi ve özetlenmesi)

    3.Soruşturan Topluluk

(Katılımcıların sorular üzerinde düşünmesi ve düşündüklerini paylaşması ve böylelikle uyaranın derin bir şekilde soruşturulması)

     4.Değerlendirme

(Ortaya çıkan kavramların özetlenmesi ve sürecin değerlendirilmesi)

Bir Fikirle Ne Yaparsın

Bir gün aklıma bir fikir geldi. “Nereden geldi? Neden burada?” Bir fikirle ne yapılır?” diye merak ettim. Önce onunla ilgili pek bir şey düşünmedim. Biraz hassas ve tuhaf geldi. Onunla ne yapacağımı bilemedim. Bu yüzden ondan uzaklaştım. Sanki bana ait değilmiş gibi davrandım. Ama o beni takip etti. Başkalarının ne düşüneceği hakkında endişelendim. İnsanlar fikrim hakkında ne diyeceklerdi?

Hikaye burada kesiliyor.  Başlangıç sorusu geliyor.

Başlangıç Sorusu: Çocuk fikrini başkalarıyla paylaşsın mı, paylaşmasın mı? Neden?

Fikrimi kendime sakladım. Onu gizledim ve onun hakkında hiç konuşmadım. Sanki her şey, fikrim ortaya çıkmadan önceki halindeymiş gibi davranmaya başladım. Ama fikrimde sihirli bir şey vardı. O çevremdeyken kendimi daha iyi hissettiğimi ve daha mutlu olduğumu itiraf etmeliyim. Beslenmek istiyordu. Oynamak istiyordu. Aslında bolca ilgi istiyordu. Fikrim giderek büyüdü ve biz arkadaş olduk. N e diyeceklerini korktuğum halde fikrimi diğer insanlara gösterdim. İnsanlar fikrimi gördüklerinde güleceklerinden, onu aptalca bulacaklarından çekiniyordum. Çoğu böyle yaptı. Fikrimin iyi olmadığını, fazlasıyla garip olduğunu söylediler. “Onunla uğraşman zaman kaybı ve o asla bir şey olmayacak”, dediler.

Ara Geçiş Sorusu

1) İnsanlar neden böyle davranıyor?

2) Çocuk fikrinden vazgeçsin mi? Vazgeçmesin mi? Neden?
3) Neden fikrimizden vazgeçeriz?
4) Tüm fikirlerimiz kabul görmeli mi?

İlk önce onlara inandım. Fikrimden vazgeçmeyi ciddi ciddi düşündüm. Neredeyse onları dinliyordum. “Onlar neyi tam biliyor ki? Bu BENİM fikrim.” Diye düşündüm. Kimse onu benim kadar iyi bilemez. Fikrimin farklı olmasında bir sorun yok, tuhaf  olmasında da. Hatta biraz çılgınca bile olabilir. Onu korumaya karar verdim. Ona sahip çıktım, güzelce besledim. Üzerinde çalıştım ve onunla oynadım. Her şeyden önemlisi de ona bütün ilgimi verdim. Fikrim büyüdükçe büyüdü ve ona olan sevgim de öyle. Ona, yıldızlara bakabileceği, tavanı açık yeni bir ev inşa ettim; hayal kurmanın güvenli olabileceği bir yer. Fikrimle olmaktan hoşlanmaya başladım. Sanki her şeyi yapabilirmişim gibi, kendimi daha canlı hissetmemi sağladı.

Beni büyük düşünmek, sonra daha da büyük düşünmek için cesaretlendirdi. Benimle sırlarını paylaştı. Ellerimin üzerinde nasıl yürüyeceğimi gösterdi. “Çünkü, farklı bir bakış açısına sahip olmak güzeldir.” Dedi. Artık hayatımı onsuz hayal edemiyordum. Sonra bir gün harika bir şey oldu. Fikrim gözlerimin önünde değişti. Kanatlarını açtı, havalandı ve gökyüzüne doğru yükseldi. Nasıl tarif edilir bilmiyorum ama sadece burada değil, o artık her yerdeydi. Sadece benim bir parçamdan olmaktan çıkmış, her şeyin bir parçası olmuştu.

5)Bir fikri farklı/ çılgınca yapan nedir?
6)Büyük düşünmek için neye ihtiyacımız var?

Felsefi Sorular

• Fikirler dönüşebilir mi?
• Çevremizde gördüğümüz her şey, bir zamanlar düşünceydi. Siz bu fikre katılıyor musunuz?